แหะๆ มันนานมากจนลืมกันเลยใช่มั้ยคะ
งั้น...
ความเดิมตอนที่แล้วค่ะเอ็นจอยรี๊ดดิ้งค่า
Shotgun Father(ปะป๊าสายฟ้าแลบ)Chapter14 ท่าทางสามสี่วันที่ผ่านมาจะเป็นการพักผ่อนที่สุดแสนจะทุลักทุเลและไม่ได้พักผ่อนอย่างจริงจังสักที เริ่มตั้งแต่คาเมะไม่ได้พักสมองเพราะมัวแต่เครียดตอนจินกับยามะพีติดเกาะ จินกับยามะพีไม่ได้พักร่างกายเพราะติดเกาะ โดยเฉพาะจิน ไม่สบายแล้วยังต้องว่ายน้ำไปช่วยยูยะอีกด้วย ส่วนยูยะก็เกือบตายเพราะจมน้ำ...สรุปว่าไปเที่ยวจริงๆเหรอเนี่ย??...(แล้วอีกสองคนไม่มีบทบาทเลยใช่ป่ะ -*- )
ไหนๆก็(ถือว่า)มาเที่ยวแล้วล่ะนะ เมื่อถึงเวลากลับก็ต้องแวะซื้อของที่ระลึกกันหน่อย เรียวเลี้ยวรถเข้าร้านขายของที่ระลึก แล้วทุกคนก็ลงมาจากรถไปที่ร้านขายของด้วยความตื่นเต้น คาเมะดึงจินไปที่ร้านขายขนมหน้าตาน่าทาน ส่วนยูยะก็พาอุจจี้ไปที่ร้านขายเครื่องประดับที่ทำจากเปลือกหอย ส่วนเรียวกับยามะพี...ก็ยืนเกาหัวมองหน้ากันอย่างงงๆ (ก็คู่ของเค้าหนีไปด้วยกันง่าส์)
ต้องมาอยู่กะนายเหรอเนี่ย เรียวพูดอย่างเซ็งๆ
ก็ไม่ได้อยากจะอยู่กับนายซักหน่อย ยามะพีก็พูดตอบอย่างเซ็งๆเช่นเดียวกัน
เฮ้อ... เรียวถอนหายใจเอนตัวพิงรถ...มองไปทางซ้าย...
จินฮะ อยากกินอันนี้อ่ะ คาเมะชี้ไปที่ขนมสีชมพู
อยากกินเหรอ ได้สิๆ แล้วอยากกินอะไรอีกมั้ย จินถามอีก
เฮ้อ... ยามะพีถอนหายใจก่อนที่จะถอนสายตาจากคู่สวีท(ที่ไม่เกรงใจใคร)ไปทางอื่น
คาเมะ เดี๋ยวเราไปดูทางโน้นดีกว่า ฉันว่าฉันอยากกินขนมร้านนั้น จินบอกคาเมะ
ไปสิฮะ^^ คาเมะพูดกะจิน
วุ้ย! ยามะพีส่งเสียงอย่างหัวเสีย แล้วเดินไปทางยูยะกับอุจจี้ เรียวเห็นยามะพีไปเลยเดินตามไปด้วย
คาเมะเดินดีๆนะ ระวังหน่อย เสียงของจินยังคงตามมาระรานโสตประสาทของเรียวและยามะพี ((โว้ยยยยย : ยามะพีร้องในใจ))
******************************************
อุจจี้ฮะ อันนี้น่ารักดีนะ ยูยะชี้ไปที่โมบายล์เปลือกหอยที่แขวนอยู่
นั่นสิๆ ด้านนู้นก็น่ารักนะยูยะ อุจจี้ชี้ไปอีกทางแล้วก็เหลือบเห็นยามะพีกับเรียวเดินเข้ามา อ้าว เรียว ยามะพี มาทางนี้สิฮะ
ยามะพีเดินไปสมทบกับอุจจี้ด้วยหน้าเซ็งๆ เรียวก็ทำหน้าเซ็งไม่แพ้กัน ยิ่งหันไปมองที่ร้านฝั่งตรงข้ามที่เห็นจินกับคาเมะสวีทกันออกนอกหน้าด้วยแล้วล่ะก็ยิ่งหงุดหงิด แล้วพอหันมาเห็นอีกสองคนที่ชวนกันดูของต่อไม่ได้สนใจตัวเองที่ตามมาด้วยก็ยิ่งหงุดหงิด
ในที่สุดยามะพีก็เริ่มหงุดหงิดจนทนไม่ได้...ปล่อยไว้อย่างนี้เวลาสี่เดือนที่เหลือยังไงก็ไม่มีทางทัน...ยามะพีตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้อุจจี้และยูยะ อุจจี้มองยามะพีอย่างงงๆ ยูยะก็มองยามะพีอย่างสงสัย(ปนเขินๆ) แล้วอุจจี้ก็ถามขึ้น
ทำไมเหรอฮะ ยามะพี? อุจจี้ถามอย่างงงๆ
ยามะพีไม่ตอบแต่กลับดึงแขนยูยะออกไปจากที่ตรงนั้นโดยไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร ยามะพีดึงยูยะไปโดยไม่ได้มองคนที่ตัวเองดังแขนมาเลย ยูยะได้แต่หันไปมองอุจจี้กับเรียวแล้วมองไปที่หลังของคนข้างหน้าอย่างงงๆ ส่วนเรียวก็มองหน้าอุจจี้อย่างไม่เข้าใจการกระทำของยามะพีซักนิด ((ออกแนวอะไรของมันวะ??))
เอ่อ ยามะพีจะพายูยะคุงไปไหนน่ะ อุจจี้พูดขึ้นลอยๆ
เรียวทำเป็นเสมองไปทางอื่นแล้วหลุดยิ้มมุมปากออกมา...ยามะพีเอาจริง จริงๆด้วย...จากนั้นเรียวจึงสูดหายใจลึก รวบรวมความกล้าแล้วก็คว้าแขนอุจจี้มาโดยไม่มองหน้าอุจจี้ อุจจี้มองที่แขนตัวเองอย่างงงๆแล้วมองหน้าเรียว แต่เรียวก็ยังไม่มองมาทางอุจจี้อยู่ดี
ไปทางโน้นกันเถอะอุจจี้ เรียวบอกพร้อมดึงอุจจี้ให้เดินโดยที่ไม่ได้รอคำตอบซักนิด (เลียนแบบยามะพี คิดเองไม่เป็น เหอๆๆ)
************************************
เอ่อ...ยามะพีจะพาผมไปถึงไหนฮะเนี่ย ยูยะพูดเมื่อรู้สึกว่ายามะพีลากเค้ามาตั้งไกลแต่ไม่ได้พูดอะไรซักคำ
ยามะพีหยุดเดินหันมามองยูยะโดยที่ยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากข้อมือของคนตัวเล็กกว่า ยามะพีหน้าแดงขึ้น ยูยะยังคงมองคนตรงหน้าอย่างงงๆ แล้วมองที่มือตัวเอง พอยามะพีรู้ตัวเลยปล่อยมือยูยะ แล้วยิ่งพอรู้ตัวว่าหน้าแดงก็หันหน้าหนีไปทางอื่นแล้วเอามือลูบหัวแก้เก้อ
เอ่อ...พาไป...ดูของอย่างอื่น ยามะพีบอกเขินๆ
ยามะพีฮะ แถวนี้ไม่มีร้านค้าเลยนะฮะ ยูยะบอกแล้วมองไปรอบๆ
อ่ะ...อ้าวเหรอ ยามะพีมองไปรอบๆแล้วหัวเราะกลบเกลื่อน แหะๆๆๆ จริงด้วยสิ
ขอบคุณนะฮะ... จู่ๆยูยะก็พูดขึ้นมา ยามะพีหันหน้ากลับมามองทางยูยะ แต่คนถูกมองกลับก้มหน้าลง
ห๊ะ? ยามะพีมองยูยะแบบงงๆ
ขอบคุณนะฮะที่พยายามจะไปช่วยผม...โดยที่ไม่ห่วงตัวเอง... ยูยะก้มหน้างุดแก้มขึ้นสีแดงเรื่อ
เอ่อ...เรื่องนั้นน่ะ... ยามะพีหน้าแดง...ก็การที่ว่ายน้ำไม่เป็นแล้วสะเออะไปช่วยเขาเนี่ยมันน่าอายน้อยซะเมื่อไหร่
ยามะพีเท่มากเลยนะฮะ ถ้าเป็นผม ผมคงไม่กล้าเข้าไปช่วยใครทั้งๆที่รู้ว่าเราทำไม่ได้ ยูยะพูดต่อ
ถ้าไม่ใช่นายฉันก็ไม่ทำหรอก ยามะพีพูดขึ้นมา
อะไรนะฮะ? ยูยะเงยหน้าขึ้นมองยามะพีที่ตอนนี้หันไปมองทางอื่นแล้ว ((แล้วเมื่อไหร่มันจะมองหน้ากันฟระ-*-))
ฉันคงจะห่วงตัวเองมากกว่า ถ้าคนคนนั้นไม่สำคัญกับฉันจริงๆ ยามะพีพูด โดยที่ยังคงไม่หันมามองหน้ายูยะ ((หันมาซักทีเซ่!!!))
หมายความว่าไงฮะ ยูยะถาม
ก็หมายความว่า...นายเป็นคนสำคัญสำหรับฉันนะ ยามะพีหันมามองยูยะ
ห๊ะ? ยูยะมองยามะพีอย่างอึ้งๆ ((อินโนจริงๆเลยหนู))
นายให้ฉันเป็นคนสำคัญของนายด้วยได้มั้ย ยามะพีพูดเสียงแผ่ว หน้าแดง ((อร๊ากกกกกก))
ห๊า? ยูยะยังคงอึ้งอยู่ ((อ๋อ ไม่ได้อินโน แต่ฮีอึ้ง))
ฉันชอบนายนะ ยูยะ ในที่สุดยามะพีก็พูดออกไป ((อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก))
O_O ห๊า? ยูยะก็ยิ่งอึ้งเข้าไปหนัก
ฉันไม่อยากพูดอะไรบ่อยๆนะ =///= ฉันเหลือเวลาที่จะอยู่บนโลกนี้อีกไม่มาก และฉันอยากทำทุกอย่างให้คุ้มค่าที่สุดก่อนที่จะกลับไป... ยามะพีลูบหัวแก้เก้อ(อีกแล้ว)
เอ่อ...O///O ยูยะอึ้งพูดไม่ออกไปแล้ว
ยังไม่ต้องตอบตอนนี้ก็ได้ แต่รีบหน่อยก็ดีนะ =///= ยามะพีบอก แล้วก็เดินกลับไปทางเดิม
เมื่อยามะพีเดินนำออกไปแล้ว ยูยะตั้งสติได้ อมยิ้มเล็กๆ แล้วก็เดินตามยามะพีไป...ส่วนเรื่องคำตอบ...ไว้ทีหลังก็แล้วกัน...
*****************************************
เรียวจะพาผมไปไหนฮะเนี่ย อุจจี้เดินตามเรียวที่ดึงแขนตัวเองอยู่มาไกลพอสมควรแล้วเรียวก็ดูเหมือนจะไม่มีจุดหมายเลยสักนิด
ไปดู...ร้านทางอื่น เรียวตอบ ((คุ้นๆมั้ย))
เรียวฮะมันไม่มีร้านซักหน่อยแถวนี้น่ะ อุจจี้บอกเรียว ((สถานการณ์เหมือนกันเกินไปมั้ย??))
อ่ะ...จริงด้วยสินะ...แหะๆ เรียวหยุดแล้วมองไปรอบๆ ปล่อยมือจากอุจจี้แล้วเกาหัวแก้เขิน
เรียวมีอะไรเหรอฮะ ทำไมถึงต้องพาผมออกมาด้วยล่ะ อุจจี้ถามเรียว
ก็...คือว่า... เรียวอ้ำอึ้ง ตามองลงพื้น หน้าเริ่มแดง
ฮะ? อุจจี้เอียงคอถาม
คือว่า.... เรียวหน้าแดง
ว่า?... อุจจี้จ้องหน้าเรียว
คือว่า...มาเที่ยวคราวนี้เราไม่ค่อยจะได้อยู่ด้วยกันเลยนะ... เรียวบอกเขินๆ
แล้วทำไมเราจะต้องอยู่ด้วยด้วยล่ะฮะ อุจจี้ถาม ((จึ้ก!!))
ก็.... เรียวตะกุกตะกัก
ฮะ? อุจจี้ถามอีก
นี่นายไม่รู้จริงๆเหรอ? เรียวถามอายๆ
รู้อะไรล่ะฮะ...ก็ถ้าเรียวไม่บอกแล้วผมจะรู้ได้ยังไง อุจจี้บอก
รู้ว่า.... เรียวอ้ำอึ้งอยู่
ฮะ? อุจจี้เหมือนจะคาดคั้น
ก็รู้ว่าฉันชอบนายไงเล่า เรียวหลุดปากออกมาแล้วรีบหันหน้าไปทางอื่น
อุจจี้อึ้งไปนิดหน่อยเหมือนไม่เชื่อว่าเรียวจะพูดออกมา แล้วอุจจี้ก็ยิ้มออกมาเล็กๆ มองหน้าเรียวแล้วพูดออกมา
กว่าจะพูดออกมาได้นะฮะ อุจจี้พูดเสียงแผ่ว
ห๊ะ? เรียวเงยหน้าขึ้นมองอุจจี้
นึกว่าจะไม่พูดออกมาซะแล้ว อุจจี้ยิ้มให้เรียว
นายหมายความว่าไงอ่ะ เรียวทำหน้างง ((ทำไมบื้อจังหงะเรียว-*-))
หมายความว่า... อุจจี้พูดอายๆ
หมายความว่า? เรียวทวนคำ
หมายความว่าผมก็ชอบเรียวเหมือนกันน่ะสิฮะ...เรียวนี่ไม่รู้อะไรมั่งเลย อุจจี้บอกแล้วเบือนหน้าไปทางอื่น
ห๊ะO_O เรียวอึ้ง
ผมไม่พูดแล้วนะ >///< อุจจี้บอกแล้วเดินกลับไปที่รถ
อ๊ะ เดี๋ยวก่อนอุจจี้ เรียวเรียกแล้วรีบเดินตามอุจจี้ไป
*****************************************
เรียวกับอุจจี้เดินมาถึงรถ ทั้งสี่คนยืนรออยู่ที่รถแล้ว จินมองยามะพีแบบรู้ทันส่วนยูยะก็แทบไม่มองหน้ายามะพีเลยแล้วก็เอาแต่ชวนคาเมะคุย เรียวรู้ได้ทันทีว่ายามะพีคงบอกยูยะไปแล้ว ส่วนเขากับอุจจี้น่ะเหรอ...เหอๆ ราบรื่น
พากันไปไหนมา หายไปนานเชียว จินถามเรียว
ก็พากันไปดูของนิดหน่อย เรียวตอบ
ฝั่งโน้นน่ะนะ? ฉันเห็นแต่ลานโล่งๆ กับ...ห้องน้ำ -*- จินขัด
เอ่อ...ก็เดินดูของแล้วเลยไปห้องน้ำไง เรียวแถ
เอาเถอะ ขึ้นรถได้แล้ว เดี๋ยวฉันขับให้ นายมานั่งข้างหน้านี่ด้วย จินบอกเรียวแล้วก็เปิดประตูให้คาเมะขึ้นรถ
เรียวมองอุจจี้ที่ยังทำหน้าอายๆอยู่ อุจจี้ขึ้นรถตามคาเมะไปแต่ยูยะดึงอุจจี้มาแล้วบอกให้ไปนั่งด้วยกันที่ตอนหลัง ยามะพีเลยต้องนั่งคู่กับคาเมะไปโดยปริยาย เรียวยิ้มแล้วเปิดประตูก้าวขึ้นรถไปนั่งข้างๆคนขับ
ดีใจด้วยนะ จินพูดขึ้นเบาๆ
หืม? เรียวหันมาขมวดคิ้วใส่จิน
บอกไปแล้วใช่มั้ยล่ะ จินพูดอีกขณะที่สตาร์ทรถ
อืมมม เรียวตอบ
แล้วเค้าก็โอเคใช่มั้ยล่ะ จินถามอีก
ก็...อืม เรียวบอก
เฮ้ย! หน้าแดงหมดแล้ว จินแซวเรียวเอามือจับหน้าตัวเอง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ แล้วจินก็หัวเราะสะใจ
ออกรถเลยไม่ต้องพูดมาก เรียวรีบบอกจินแก้เขิน จินอมยิ้มแล้วก็ขับรถออกไป มุ่งหน้าสู่โตเกียว...
****************************************
ผมจะตอบยังไงดีอ่ะฮะ ยูยะพูดขึ้นกับคาเมะ ในวันถัดมา อุจจี้ไม่อยู่เพราะเรียวชวนออกไปข้างนอก ส่วนยามะพีก็ถูกจินลากให้ไปซื้อของด้วยกันเพราะ (ยังคง)ไม่อยากให้อยู่ใกล้ยูยะ
ยามะพีเค้ากล้าบอกยูยะคุงอย่างนั้นเลยเหรอ คาเมะถาม
คาเมะรู้ใช่มั้ยฮะ
ก็พอจะรู้ ยามะพีพูดถึงยูยะคุงบ่อยจะตาย ฉันยังคิดอยู่เลยว่าถ้ายามะพีไม่รีบบอกก็คงจะไม่ได้บอกหรอก
หมายความว่าไงอ่ะฮะ ยูยะถาม
ฉันท้องแค่หกเดือนนะยูยะคุง ตอนนี้ก็เหลืออีกแค่สี่เดือน ยามะพีมีเวลาอยู่ที่นี่อีกแค่สี่เดือน ถ้าฉันคลอดแล้วเค้าก็ต้องกลับ
งั้นที่เค้าบอกว่าเหลือเวลาอีกไม่มากก็เพราะเรื่องนี้เองสินะ ยูยะพึมพำ
ใช่ คาเมะบอก
แต่ผมไม่รู้ว่าจะตอบเค้าไปว่ายังไงดีนี่ฮะ ยูยะลังเลอีก
ชอบเค้ารึเปล่าล่ะ คาเมะถามตรงๆ
ห๊ะ? ยูยะชะงัก
ถ้าชอบเค้าก็ตกลงไป คาเมะบอก
เอ่อ... ยูยะอ้ำอึ้ง
ถ้าไม่ชอบก็บอกให้เค้ารู้ จะได้ตัดใจ คาเมะพูดต่อ
........ ยูยะนิ่งคิด
ไม่ต้องรีบหรอกยูยะคุง เอาให้รู้ใจตัวเองแน่ๆก่อน การที่มีผู้ชายมาบอกรักเนี่ยมันก็น่าลำบากใจน้อยซะเมื่อไหร่ล่ะ คาเมะพูดแล้วยิ้ม
แล้วคาเมะคุงรักพี่มั้ยฮะ ยูยะถามขึ้นมา
ถึงตอนนี้น่ะเหรอ... คาเมะพูด ยูยะพยักหน้า
ถอนตัวไม่ขึ้นแล้วล่ะ^_^ คาเมะยิ้มให้ยูยะ...
......^^ ยูยะยิ้มตอบ
ความรักไม่เข้าใครออกใครหรอกนะ ลองถามใจตัวเองดู คาเมะบอกแล้วลุกขึ้น ยูยะรีบเข้าไปประคองแต่คำพูดของคาเมะยังวันเวียนในหัว...นั่นสินะ ความรักไม่เข้าใครออกใคร...
*************************************
อ๊ะ ลืมของ แวะไปที่คอนโดฉันแป๊บนึงนะอุจจี้ เรียวบอกขณะที่กำลังจะขับรถไปส่งอุจจี้
ฮะ อุจจี้รับคำ
แวะไปเอาของแล้วฉันจะได้เลยไปเข้าเวรเลย เรียวพูดขึ้นอีก
ก็ไปสิฮะ ไม่ได้ว่าอะไรนี่ อุจจี้ยิ้มๆ
ก็กลัวนายไม่ไว้ใจ เรียวพูดยิ้มๆ
ถ้าไม่ไว้ใจผมก็คงไม่มากับเรียวตั้งแต่แรกแล้วล่ะฮะ อุจจี้บอก
เรียวยิ้มแล้วขับรถเลี้ยวเข้าคอนโดของตัวเอง จอดรถเรียบร้อยแล้วเดินนำอุจจี้ขึ้นลิฟท์ไปที่ห้อง
เมื่อมาถึงห้องอุจจี้ถึงกับชะงัก...ห้องของเรียวรกซะไม่มี ข้าวของวางระเกะระกะ หนังสือกับตำราแพทย์วางเกลื่อนเต็มพื้น อุจจี้ถอนหายใจขณะที่เรียวเข้าไปในห้องนอนแล้วหยิบกระเป๋าแพทย์ออกมา
ห้องเรียวรกจังเลยนะฮะ อุจจี้บอกเรียว
อืมมม...ก็มันไม่มีเวลาจัด เรียวบอกแล้วเตะของที่ขวางทางอยู่ให้หลบไปด้านข้าง
ขนาดนั้นเลยเหรอฮะ อุจจี้ถาม
นายสนใจจะมาจัดให้มั้ยล่ะ เรียวแกล้งถาม
ก็ได้นะฮะ อุจจี้ตอบ ((เพราะรับกับสภาพห้องไม่ได้อย่างแรง))
ตลอดไปเลยนะ^^ เรียวยิ้มแบบทีเล่นทีจริง
บ้า =///= อุจจี้เขินแล้วเดินออกจากห้องไป
ไม่ได้พูดเล่นนะเนี่ย เรียวพูดยิ้มๆแล้วเดินตามอุจจี้ออกไป
**********************************
กิ๊งก่อง กิ๊งก่อง
เสียงกริ่งประตูบ้านดังขึ้น ตอนนี้คาเมะอยู่คนเดียวเพราะยูยะขอตัวไปยืมหนังสือเพื่อนบ้านใกล้ๆ จิน ยามะพี และอุจจี้ก็ยังไม่กลับ คาเมะเลยต้องเป็นคนไปเปิดประตู
คร้าบๆ คาเมะบอกแล้วค่อยๆเดินไปเปิดประตู
เมื่อไปถึงหน้าประตูคาเมะก็ชะงักเพราะมีสาวสวยสองคนยินอยู่ที่หน้าประตู เจ้าหล่อนทั้งสวยทั้งเอ็กซ์ ใส่สายเดี่ยว กระโปรงสั้นแค่คืบครึ่งกับรองเท้าส้นสูงปรี๊ด แถมหน้าก็ยังแต่งซะเปรี้ยวเข็ดฟัน ถ้าเทียบดีกรีความสวย สองสาวนี้กินกันไม่ลงเลยจริงๆ...ขนาดคาเมะยังอึ้งไปกับความสวยของเจ้าหล่อนเลย
เอ่อ...มาหาใครครับ คาเมะถามผู้มาเยือน
บ้านอาคานิชิใช่มั้ยคะ สาวหนึ่งพูดขึ้น
ใช่ครับ คาเมะตอบ
พวกเรามาหาอาคานิชิคุงค่ะ...
เธเนเธฒเธ 
เนเธฃเธทเนเธญเธ: [Fiction]...[JxK]Shotgun Father(ปะป๊าสายฟ้าแลบ)...Chapter14 ![[Fiction]...[JxK]Shotgun Father(ปะป๊าสายฟ้าแลบ)...Chapter14 Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif){kind=icon}
Wed Mar 07, 2007 8:27 pm
