วันนี้ก็เป็นอีกวันสินะที่เค้าจะต้องทำตามที่เจ้านายตัวเองสั่ง ความจริงแล้วเค้าก็ไม่ได้อยากเป็นเจ้านายกับจินนักหรอก ก็จินเป็นคนที่เค้าแอบหลงรักอยู่ แต่ที่เค้าจะต้องมาเป็นแบบนี้ก็เพราะแม่ แม่ของเค้าติดหนี้จิน อยู่ 1 ล้าน นั้นมันจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เค้าต้องเจอกับชีวิตที่เป็นแบบนี้
กินสิ นี่ซื้อมาฝากจากโรงแรม 5 ดาวเลยนะเสียงเจ้านายบอกกับสุนัขรับใช้
ครับเสียงของสุนัขรับใช้ตอบรับคำของผู้เป็นนาย
ดีมากเมื่อสุนัขรับใช้เริ่มลงมือกิน โดยมีเจ้านายนั่งมองอยู่ด้านข้าง เจ้านายของผมก็คือ อคานิชิ จิน ผู้เป็นเจ้าของโรงแรมในเครืออคานิชิ และโครงการบ้านจัดสรรต่างๆ แล้วที่ผมต้องมาอยู่กับเค้าก็เพราะว่าแม่ผมติดการพนัน ทำให้มีหนี้ 1 ล้านและผู้เป็นเจ้าของหนี้คือ อคานิชิ จิน ถึงแม่ผมจะตายไปแล้วผมก็ยังต้องใช้หนี้ให้อคานิชิอยู่
แต่สิ่งที่ใหญ่กว่านั้นก็คือ ผมรักผู้เป็นเจ้านายของผมตอนนี้ ผมมาอยู่ที่นี่ในฐานะสุนัขรับใช้ได้ 2 ปีแล้ว ผมมีความสุขในการรับใช้เจ้านายของผมมาก เจ้านายใจดีกลับผมมาก ตอนนี้ก็ส่งผมเรียนด้วย
กินเสร็จแล้ว ตามไปในห้องนอนชั้นนะพูดจบก็ลุกออกไปเดินตรงขึ้นไปด้านบนตรงส่วนที่เป็นห้องนอนของตัวเอง แล้วนี่ก็เป็นสิ่งที่บ่งบอกว่าหลังจากกินอาหารเสร็จ ก็ถึงเวลาทำหน้าที่สุนัขรับใช้แล้ว เมื่อกินอาหารเสร็จแล้วคาซึยะก็รีบเดินตามเจ้านายเข้าไปในห้องนอนของเจ้านายด้วยความเคยชิน
บรรรยากาศในห้องนอนหอมไปด้วยน้ำหอมที่เจ้านายผมใช้เป็นประจำ สีของห้องนอนแห่งนี้ออกเป็นสีโทนดำ ดูแล้วยิ่งเสริมบุคลิกให้ดูน่าเกรงขามมากยิ่งขึ้น การได้ยินเสียงของแอร์ที่กำลังทำงานอยู่เป็นการบ่งบอกถึงความเงียบของห้อง เจ้านายได้นั่งอยู่ริมเตียงสีดำหันหน้ามาทางที่ผมยืนอยู่
ถอดเสื้อออกให้หมดแล้วมานอนบนเตียงน้ำเสียงที่เยือกเย็นที่ออกมาพร้อมคำพูด เป็นสิ่งที่คาซึยะจะต้องปฎิบัติตามโดยไม่มีสิทธิที่จะปฎิเสธ เมื่อคาซึยะถอดเสื้อออกหมดแล้วก็ค่อยๆขึ้นไปนอนบนเตียงตามที่เจ้านายสั่ง
ถอดกางเกงออกด้วย แล้วตั้งขาทั้งสองข้างขึ้นคำสั่งยังออกมาจากปากของผู้เป็นเจ้านาย คาซึยะที่นอนอยู่บนเตียงปฏิบัติตามคำสั่งของผู้เป็นเจ้านายอย่างรวดเร็ว เพราะถ้าเจ้านายโกรธตนขึ้นมาตอนนี้ ตนเองก็จะเป็นผู้รับโทษไม่ใช่ใครที่ไหน เมื่อคาซึยะทำตามที่จินสั่งเสร็จแล้ว จินก็ค่อยๆขยับตัวให้ขึ้นมาอยู่บนเตียง แล้วเริ่มถอดเสื้อผ้าของตนออกจากร่ายกาย แล้วขยับไปอยู่ระหว่างขาของร่างบางตามที่ตัวเองสั่งให้คาซึยะทำ เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วจินก็เริ่มลูบไล้ร่างกายของคาเมะอย่างแผ่วเบา มือยกขึ้นไปสะกิดยอดอกของร่างบาง แรกยังแค่จับแต่ไม่นาน หลังจากนั้นกลายเป็นขย้ำยอดอกทั้งสองข้างอย่างเมามัน
อ้า...อือ...อือเสียงครางของคาซึยะ ที่ตอนนี้เจ้านายไม่ได้หยุดอยู่แค่ยอดอก แต่กำลังพยายามจะเอานิ้วของตัวเองเข้าไปในช่องทางด้านหลัง เมื่อนิ้วแรกหลุดเข้าไปได้สำเร็จ เค้ารู้สึกถึงความคับแน่น แม้จะเคยมาหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่ชินสักที
คาซึยะ ผ่อนคลายสิถ้าไม่อย่างนั้นนายจะเจ็บนะเสียงที่พยายามบอกให้ร่างบางผ่อนคลาย เพราะแค่นิ้วเดียวยังเข้าไปด้วยความยากลำบาก แล้วของเค้าละที่มีขนาดใหญ่กว่านิ้วไม่รู้กี่เท่าจะทำยังไง ช่องทางด้านหลังอาจจะฉีกขาดได้ถ้าร่างบางไม่ยอมทำตามที่เค้าบอก คาซึยะก็พยายามจะผ่อนคลายตามที่เจ้านายบอกที่ก็ทำด้วยความยากลำบากก็ร่างมันไม่ได้ฟังคำสั่งของสมองเลย มันทำตามความรู้สึกมากกว่า
อือ...อือ...เจ็บ...เอาออกไป...เจ็บเสียงร่างบางที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด พยายามบอกให้เจ้านายเอานิ้วทั้งสามที่จะเอาเข้ามาในที่เดียวออกไป เพราะร่างกายตอนนี้เหมือนจะแตกออกเป็นชิ้นๆๆ
พยายามผ่อนคลายสิ หายใจเข้าลึกๆๆแล้วค่อยๆๆผ่อนออกเสียงจินบอกร่างบางที่ตอนนี้จะดึงสะโพกให้หนีนิ้วทั้งสามที่จินใส่เข้ามา แต่ก็ทำไม่ได้เพราะว่าจินกดสะโพกของคาเมะให้อยู่กับที่เพื่อไม่ให้ร่างบางเอานิ้วออกมาได้ คาซึยะพยายามทำตามที่จินบอก ค่อยๆๆหายใจเข้าแล้วผ่อนออกช้าๆๆ มันสามารถทำให้ผ่อนคลายช่องทางด้านหลังจนจินรู้สึกได้ถึงการผ่อนคลาย
ดีมาก ต่อไปชั้นจะเข้าไปในตัวนายแล้วนะจินบอกก่อนที่จะผลิกร่างบางให้มาอยู่ด้านบนแล้วตัวเองก็นั่งแล้วยืดขาจนตึงดึงร่างบางมานั่งทับขา เป็นสัญญาณว่าการจะเข้าไปอยู่ในตัวของร่างบางจะเริ่มขึ้นแล้ว จินยืนมือไปจับส่วนกลางลำตัวของร่างบางแล้วรูดขึ้นรูดลง
อือ...อ้าเสียงของร่างบางที่มีอารมณ์ร่วมไปด้วย ตัวตอนนี้เริ่มทรงตัวไม่อยู่แล้วจนต้องเกาะไหล่ร่างสูงไว้เป็นหลังเพื่อไม่ให้เอียงไปมา
คาซึยะนำชั้นเข้าไปในตัวของนายทีเสียงจินที่สั่งออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า คาซึยะค่อยๆเอื้อมมือไปจับส่วนกลางลำตัวของจินแล้วทำอย่างที่จินทำให้อย่างกล้าๆๆกลัวๆๆ เทื่อเห็นว่าตัวเองพร้อมที่จะรับส่วนกลางลำตัวของจินได้แล้วก็ยกสะพกตัวเองขึ้นจับสิ่งที่อยู่กลางลำตัวมาจ่อปากทางแล้วค่อยหย่นสะโพกลงมารับส่วนที่จับไว้ทีละนิด
อือ...เจ็บเมื่อจินได้ยินว่าคาเมะบอกว่าเจ็บมือก็ยืนมาจับสะโพกของร่างบางไว้แล้วเป็นคนกดน้ำหนักให้ลงมารับกับของตัวเองเพราะเห็นว่าร่างบางตอนนี้แทบจะหมดแรงแล้วถ้าขืนให้ทำเองไม่เสร็จแน่นวันนี้
เจ็บ....เจ็บเสียงคาเมะที่ตอนนี้พยายามที่จะยกตัวออกจากส่วนกลางลำตัวของจินถ้าจินไม่ได้จับสะโพกไว้คงหลุดออกมาแล้ว
ทนหน่อย เดี๋ยวก็ชินแล้ว ใจเย็นๆๆจินค่อยๆกดสะโพกของร่างบางลงมาจนมิดแล้วปล่อยไว่อย่างนั้นสักพักเพื่อให้เวลาร่างบางปรับตัว
แน่น...แน่น..เจ็บเสียงของร่างบางที่ร้องออกมาด้วยความเจ็บเพราะร่างกายปรับตัวไม่ทัน
ใจเย็นๆๆ หายใจเข้าลึกๆๆเสียงจินที่พยายามจะปลอบร่างบางให้หายจากการเกร็ง ตอนนี้ร่างกายของคาซึยะเกร็งจนส่วนกลางของเขาปวดไปด้วย
พร้อมแล้วนะจินถาม คาซึยะพยักหน้ารับ จินจึงเริ่มจับสะโพกของร่างบางให้ถนัดมือแล้วยกสะโพกของร่างบางขึ้นแล้วปล่อยลงมาจากช้าก็เริ่มเพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้นเรื่อย
เจ้านาย....อือ....อ้า....ผะ...ผม...มะ...ไม่..วะ...ไหว...แล้วเสียงกระทอนกระแท่นของร่างบางที่ตอนนี้ใกล้จะปลดปล่อยออกมาเต็มที่ด้วยมือของจินที่เร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆๆ
อ้า...อ้าเสียงปลดปล่อยของคาซึยะดังขึ้น
ไปก่อนชั้นได้ไงเสียงจินที่ดุคาซึยะทำให้คาซึยะน้ำตาคลอ ก็เค้าจะไปแล้วจะให้ทนได้ยังไงละ
ทำต่อให้ชั้นนี่คือการลงโทษที่คาซึยะไปก่อนเจ้านาย คาซึยะได้ทำตามที่จินบอก จินปล่อยมือออกจากสะโพกของร่างบางเพื่อปล่อยให้ร่างบางเป็นคนจัดการกับตัวเองต่อ
อือ..อือเสียงของคาซึยะที่กดตัวลงมาทับส่วนกลางลำตัวไว้ แล้วขยับเร็วขึ้นเมื่อรู้สึกถึงการอยากจะปลดปล่อยของจิน
อ้าเสียงของจินที่ดังพร้อมกับการปลดปล่อย
ใครบอกให้เอาออกเสียงทีทำให้คาเมะหยุดกรากระทำทีทจะเอาส่วนกลางลำตัวของร่างสูงออกจากตัว
นอนลง แล้วอย่าให้ของชั้นหลุดออกจากตัวนายด้วยไม่อย่างนั้นนายไม่ต้องนอนแน่นคืนนี้เสียงจินที่สั่งร่างบางให้ทำตามโดยไม่มีการขัดขืน คาซึยะทำตามที่จินบอกด้วยความยากลำบากเพราะถ้าขยับมากไป
จินเกิดความอยากขึ้นมาอีกเค้าก็ซวย จึงต้องค่อยๆๆขยับตัวลงจากตักจินอย่างแผ่วเบาและไม่ให้ส่วนกลางของรางสูงหลุดออกมา
ดี แล้วนอนได้แล้ว จินชมที่คาซึยะขยับตัวลงจากตักจินได้โดยส่วนนั้นไม่หลุดออกมาด้วย คาซึยะก็หลับตาลง
เจ้านายอย่าสิครับคาซึยะพูดขึ้น เมื่อมือของจินมาลูบไล้อยู่กับส่วนกลางของเค้า
นายก็นอนไปสิฉันจะเล่นกับคาซึยะน้อยจินไม่สนใจเสียงของร่างบางยังคงมุ่งหน้าเล่นกับคาซึยะน้อยต่อไป ก็เค้าอยากแกล้งคาซึยะหนิ(จินที่ตอนนี้กลายเป็นเด็กขี้แกล้งไปแล้ว)
อือ..อือเสียงครางของร่างบางที่ตอนนี้ส่วนกลางลำตัวเริ่มขยายเต็มฝ่ามือของร่างสูง
เจ้านาย..อือร่างบางตอนนี้เหมือนคนขาดน้ำ ขาดอากาศ หายใจเข้าออกอย่างแรง จินเมื่อเห้นคาเมะเริ่มเหนื่อยจึงเลิกแกล้งแล้วจึงเล่นมือให้เร็วขึ้นเพื่อส่งร่างบางให้ไปถึงจุดหมายให้เร็วที่สุด
อ้า..อ้าเสียงปลดปล่อยของคาซึยะดัวขึ้นอีกรอบ
คราวนี้นอนได้แล้วเสียงบอกให้นอนอีกครั้ง
ชั้นไม่ทำอะไรนายแล้วจินบอกเมื่อเห็นคาซึยะลืมตาอยู่ในความมืด หลังจากจินบอกได้ไม่นานคาซึยะก็หลับไปด้วยความเพลีย แล้วจินก็หลับตามคาเมะไปในแล้วไล่เลี่ยกัน
เช้าวันรุ่งขึ้น
สุนัขรับใช่ต้องตื่นก่อนเจ้านาย ที่ตอนนี้นอนหลับในท่าโอบกอดเค้า นอนอยู่ด้านข้าง สิ่งแรกที่ต้องทำในเช้าวันนี้ก็คือ เตรียมสิ่งที่จำเป็นสำหรับการอาบน้ำให้เจ้านาย คาซึยะค่อยๆยกท่อนแขนที่โอบกอดตนเองอยู่ออกอย่างค่อยๆเพื่อไม่ให้คนที่หลับอยู่ตื่น แล้วลงจากตียงเดินตรงไปยังส่วนที่เป็นห้องน้ำ หยิบสิ่งของออกจากที่เก็บมาวางไว้ประจำที่ และสิ่งสุดท้ายที่ต้องทำก็คือเปิดน้ำลงในอ่างนั่งรอจนเต็มแล้วเอามือลงไปวัดระดับอุณหภูมิของน้ำเพื่อให้น้ำอุ่นพอดี แล้วเดินออกมาปลุกร่างที่นอนอยู่บนเตียง
เจ้านาย ตื่นได้แล้วครับ เดี่ยวไปทำงานสายนะเสียงปลุกของคาซึยะหาได้เข้าไปในโสตประสาตของคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงไม่
เจ้านายตื่นได้แล้วครับสายแล้วครับเสียงเรียกดังอีกครั้ง
อือ..ขอนอนอีกนิดนะคาเมะเสียงเจ้านายเรียกชื่อของเขาก็มีแต่ตอนที่เจ้านายลืมตัวเท่านั้นแหละ ชื่อที่ไม่เหมือนกับคนอื่นเรียก ชีวิตของสุนัขรับใช้คงได้แค่นี้ แล้วในระหว่างที่คาซึยะคิดอยู่นั้น จินก็ลุกขึ้นมาแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ จินมักจะเป็นอย่างนี้เสมอ ตอนนี้ก็หมดหน้าที่ของเค้าแล้วสำหรับเช้านี้ ที่เหลือแค่รอเจ้านายสั่งว่าต้องการจะให้เค้าทำอะไรเค้าก็แค่ทำตามเท่านั้น คนอื่นคงคิดว่าเค้าทำไมทำงานสบายจังไม่เหมือนคนรับใช่ทั่วไปที่มีหน้าที่ประจำ ก็เพราะผมไม่ได้มาสมัครเป็นคนรับใช่ของบ้านนี้ แต่มาใช่หนี้ที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนก่อ แต่ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนั้นคือแม่ของตัวเองที่ตอนนี้ได้จากโลกนี้ไปแล้ว ต้องทำทุกอย่างที่จินสั่งโดยไม่มีการขัดขืนแม้ว่างานนั้นมันจะทุเรศก็ตาม
คาซึยะอยู่ไหนเสียงที่เสียงดังลั่นบ้าน หาสิ่งที่ตัวเองต้องการ คนถูกเรียกรีบกลับมาด้านบนอย่างเร่งด่วน
ครับ มาแล้วครับเสียงขานรับคำดังขึ้นก่อนที่ตัวจะมาถึง
ไปไหนมาคำถามแรกที่ได้เจอหน้า
ปะ......ไป...ดะ....ด้านล่าง...หะ....หา.....อะ.......อาหารทานครับคาซึยะตอบกลับมาด้วยความกลัว ก็ตอนที่เจ้านายดุน่ากลัวจะตายไป
ใครบอกให้นายไปหาอาหารทานก่อนชั้นจินถามเสียงเรียบ
ก็....ทุกที...จะ...เจ้านาย....ก็ไม่..คะ....เคยว่าหนิครับคาซึยะที่ตอนนี้สั่นไปทั้งตัวด้วยความกลัว
ชั้นไม่เคยว่านายก็เลยได้ใจใช่ไหมจินตอนนี้เริ่มย่างก้าวเข้ามาหาร่างบางที่ยืนตัวสั่นอยู่ด้านหน้า ร่างบางส่ายหัวไปมาจนหัวแทบหลุดออกจากบ่าอยู่แล้ว ยิ่งเจอมือของจินที่เข้ามาโอบเอาไว้ยิ่งสั่นใหญ่
หิวหรอจินก้มลงถามร่างบางที่อยู่ในวงแขนของตน คาซึยะส่ายหัวมา เมื่อกี้หิวจนไส้แทบขาดแต่ตอนนี้อาการหิวหายไปหมด
ไม่หิวแล้วลงไปหาอะไรกินทำไมจินถามเสียงเข้ม
มะ....เมื่อ...กี้..หะ...หิว...ตะ...แต่...ตอน...นี้...หะ....หาย....แล้ว..ครับยิ่งเจอคำถามแบบการซักทำให้ร่างบางยิ่งสั่นมากขึ้นเป็นสองเท่า
งั้นก็ไม่ต้องกินข้าวแล้ว.....อือ...แล้วทำไรดีตอนนี้จินเปลื่ยนจากท่าทางดุ เป็นการแกล้งร่างบางแทน(อารมณ์เปลื่ยนแปลงบ่อย)
ผม....หิว...อีก...แล้ว....ครับคาซึยะรีบตอบ เพราะดูจากท่าทางแล้วคงไม่พ้นเรื่องอย่างว่า
อะไรหิวอีกแล้ว งั้นก็อดทำอะไรหนุกๆๆเลยสิจินทำหน้าเสียดาย คาซึยะชอบรู้ทันเขาอยู่เรื่อย แต่จินก็ยอมตามใจร่างบาง โอบไหล่แล้วพาลงมาด้านล่าง ก็เข้าใจว่าเมื่อคืนใช้พลังงานไปเยอะ เมื่อลงมาถึงด้านล่าง
จะไปไหนเสียงจินถามขึ้นเมื่อคาซึยะพยายามจะออกจากอ้อมแขนตน
ไปห้องครัวครับคาซึยะก้มหน้าตอบ มือที่พยายามจะแกะมือจินออกจากไหล่ก็ต้องหยุดลงด้วย
ไปทำไมจินทำหน้าสงสัย
ไปดูอาหารให้เจ้านายครับ
ไปดูทำไม คนใช้ก็มีจินถามเป็นเจ้าชายจำไม
เออ.....เออคาซึยะเริ่มติดอ่างก็เค้าอยากออกจากอ้อมแขนของจินก่อนหนิเลยหาข้ออ้างจินยังจะมาถามมากอีกแล้วจะเอางัยดีนี่
ไปทานอาหารในครัวครับในที่สุดก็หาทางออกได้แล้วที่นี้จินต้องปล่อยตัวเค้าแน่ เพราะจินไม่ชอบนั่งทานข้าวกับลูกจ้าง
ใครบอกให้นายไปทานในครัวคาซึยะเจอคำถามนี้ถึงกับพูดไม่ออก
เออ..เออ
มานั่งทานข้าวกับชั้นอย่าเรื่องมากคำสั่งที่ออกมาจากปากจิน คาซึยะต้องทำตามโดยไม่มีเงื่อนไข คาซึยะได้แต่ก้มหน้ารับคำยอมเดินตามแขนที่โอบตนไว้ จินไม่ได้คิดว่าคาเมะเป็นคนใช้ เพราะจินแอบหลงรักคาซึยะเข้าอย่างจัง ทั้งน่ารัก น่ากอด น่าหอม มันน่าทำหมดทุกอย่างเลยรวมไปถึงเรื่องอย่างว่าด้วย
เจ้านาย....ผมขอไปดูอะไรในครัวหน่อยนะครับเมื่อเดินมาถึงห้องอาหารคาซึยะจึงรวบรวมความกล้าขอขึ้นมา
ในครัวมันมีอะไรหะ ถึงอยากไปนักจินหันมาถามด้วยความไม่เข้าใจ มันจะอยากไปไกลอะไรขนาดนั้น
เออ...ก็อยากจะไปดูอาหารว่ามีอะไรกินบ้างครับพยายามหาข้ออ้าง
เดี่ยวเขาก็ยกมาแล้ว จะไปดูก่อนทำไมจินก็ไม่ยอมให้คาเมะไป
เจ้านาย....ผมขอไปในครัวหน่อยเถอะครับในที่สุดก็ใช้ไม่ได้ผล ก็ต้องขอกันตรงๆนี่แหละ
ในครัวมันมีอะไรจินเองก็ยังสงสัยว่าในครัวมันมีอะไร ทำไมร่างบางอยากจะไปนัก คาซึยะได้แต่ก้มหน้าไม่รู้ว่าจะตอบยังไง
จะไปก็ไปจินบอกด้วยความรำคาญ คาซึยะยิ้มออกมาเมื่อเจ้านายอนุญาตให้ไป
ขอบคุณครับคาซึยะรีบกล่าวขอบคุณแล้วรีบเดินออกไป ก่อนที่จินจะเปลี่ยนใจ ร่างบางเดินก้มหน้าก้มตาด้วยความรีบทำให้ชนกับแขกที่มาเยือน
ขอโทษครับคาซึยะรีบกล่าวคำขอโทษด้วยความตกใจ
จะรีบไปไหนหรอเสียงของแขกที่มาเยยื่นทำให้คาซึยะเงยหน้าขึ้นมอง เมื่อมองทำให้คาซึยะยิ้มออกมา
คุณยูอิจิคาซึยะเรียกชื่อแขกที่มาเยือน
จะรีบไปไหนยังไม่ตอบเลยยูอิจิถามซ้ำ
ไปในครัวครับคาซึยะตอบเสียงใส
ไปทำไมสงสัยคำถามเดี่ยวกับจินเลย สงสัยสนิทกันเลยทำอะไรเหมือนๆกันมั้ง
เออ...คุณยูอิจิมาหาเจ้านายหรอครับ
ใช่ แล้วตกลงไปในครัวทำไมยังไม่เลิกสงสัย จมูกใหญ่แล้วยังขี้สงสัยอีก
เออ....ผมว่าคุณยูอิจิไปหาเจ้านายเถอะครับ เจ้านายอยู่ในห้องอาหารครับ ขอตัวนะครับคาซึยะรีบพูดตัดบทแล้วรีบเดินไปในครัวอย่างรวดเร็ว
กว่าจะหนีจินมาได้ ก็แย่แล้ว ยังต้องมาเจอคุณยูอิจิอีกคาซึยะบ่น
ป้าครับวันนี้มีอะไรให้ทานบ้างครับเสียงใสถามแม่ครัว
ข้าวต้มค่ะ แล้วทำไมวันนี้เจ้านายถึงได้ปล่อยคุณคาซึยะมาได้ล่ะค่ะแม่ครัวที่มีความเป็นกันเองถามด้วยความสงสัยก็ทุกทีเจ้านายไม่เคยให้ห่างตัวเลยหนิ
ผมไม่ได้เป็นอะไรกับเจ้านายหนิครับถึงตัวต้องติดกันตลอดคาซึยะตอบด้วยความเขิน
ป้าครับเดี่ยวตักข้าวต้มให้ผมด้วยนะครับ เดี่ยวผมจะมาทานในครัวคาซึยะบอกด้วยความเป็นกันเอง
ได้ค่ะคุณคาซึยะ
ป้าผมเคยบอกแล้วหนิครับว่าให้เรียกผมว่า คาซึยะ เฉยๆๆไม่ต้องมีคุณนำหน้าคาซึยะหันไปต่อว่าแม่ครัวไม่จริงจังเท่า เหมือนอยากจะย่ำมากกว่
สงสัยคุณยูอิจิยังไม่ได้ทานอะไรมาแน่นเลย เอาไปเผื่อด้วยดีกว่าคาซึยะพึมพำกับตัวเอง แล้วยกอาหารข้าวออกไป
ห้องอาหาร
มาแล้วครับเสียงที่ร้องดังมาก่อนที่ตัวจะมาถึง
วันนี้มีอะไรให้ทานเสียงของยูอิจิพูดขึ้น
มีข้าวต้มครับ ผมเอาเผื่อคุณยูอิจิด้วยครับคาซึยะตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
แล้วของนายล่ะจินถามเพราะเห็นมีแค่สองชาม
ผมทานในครัวครับ
ใครสั่งให้ทานในครัวจินถามเสียงเข้ม
ก็...พะ...ผม...เห็นเจ้านาย...มีคุณยูอิจิทานเป็นเพื่อนแล้วงัยครับคาซึยะที่ตอนนี้สั่นไปทั้งตัว คนอะไรเอาแต่ใจชะมัด
to
be
co ตอนที่ 3
ช่วยคอมเมนให้กำลังใจด้วยนะค่ะ
เธเนเธฒเธ 
เนเธฃเธทเนเธญเธ: [Fic]
สัตว์เลี้ยงน่ารัก ตอนที่ 1-2 [jinxkame][ฉบับปรับปรุง] ![[Fic]
สัตว์เลี้ยงน่ารัก ตอนที่ 1-2 [jinxkame][ฉบับปรับปรุง] Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif){kind=icon}
Wed May 09, 2007 5:03 pm
