| | รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ |  |
|
+14Rina bee iam2kame AkaGame May-May KaZuMe ningaiuchi akanineko nueng Hachikime AkaKaMe T@tsuyaTOJI shin_jin K.U.Karen 18 posters |
|
| เธเธนเนเธเธฑเนเธ | เธเนเธญเธเธงเธฒเธก |
|---|
K.U.Karen
แม่เล้า
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 429
อายุ : 36
Registration date : 15/12/2006
|  เนเธฃเธทเนเธญเธ: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ ![รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif) Thu Dec 28, 2006 12:40 pm | |
| [Short Fiction]: >>>>>>> Impossible <<<<<<<
Act: [Akanishi Jin] X [Kamenashi Kazuya]
Author: K.U.Karen
..
Chapter~1
แสงแดดรำไรที่ลอดผ่านรอยแยกของผ้าม่าน สาดกระทบมายังเตียงนอนที่ตอนนี้มีร่างสองร่างนอนกกกอดถ่ายเทความอบอุ่นให้แก่กัน ในขณะที่เครื่องทำความเย็นดำเนินหน้าที่ของมันต่อไป อย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย ทั้งที่คนหลับใหลทั้งสองได้ผ่านความรุ่มร้อนมาเมื่อคืนนี้ อย่างไม่อาจบรรยายได้ถึงความรู้สึกที่ทั้งคู่ถ่ายทอดให้แก่กันและกัน
ร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดของแขนแข็งแกร่งขยับตัวเล็กน้อย กระชับผ้าห่มห่อกายให้มากกว่าเดิม ด้วยรู้สึกหนาวทั้งกาย และหนาววูบวาบในจิตใจ คิ้วน้อยขมวดมุ่นเหมือนในหัวกำลังคิดถึงบางอย่าง หรือกำลังฝันถึงอะไรบางอย่าง
การกระทำของร่างบางยังผลให้เจ้าของอ้อมกอดขยับเปลือกตาขึ้นช้าๆ จนในที่สุดก็ปรับสายตาให้เป็นปกติได้กับแสงที่ลอดเข้ามา ร่างหนาฉีกยิ้มออกมา มองร่างที่อยู่ในอ้อมกอด อย่างตีความหมายจากสายตาคมกล้านั่นไม่ได้ ... ปากบางกระจับน้อยๆสีซากุระเผยอหายใจจนยากที่จะอดใจไม่ให้หยอกเย้าได้ ร่างหนาแลบลิ้นเลียกลีบปากอย่างเย้ายวน ก่อนจะกระซิบใกล้ๆริมฝีปากนุ่มนั้น
อรุณสวัสดิ์
เปลือกตาอีกคู่ขยับน้อยๆ อย่างเริ่มมีสติ ในหัวหนักอึ้ง และเริ่มปวดแปลบหน่วงๆบริเวณสะโพกของตน ในที่สุด ดวงตาคู่สวยก็ปรากฏขึ้นสู้แสงที่ส่องลอดเข้ามา
เฮ้ย~!!!!!!! ลนลานผลักคนในอ้อมกอดทันทีที่ลืมตาตื่นขึ้นมาเจอ
ไอ้หมู......ไอ้หมูนี่มานอนบนเตียงเราได้ยังไง....ความคิดที่เกิดขึ้นในหัวสมองเป็นอย่างแรก
อากานิชิ จิน!เจ้าพ่อน้ำแข็งที่หัวใจด้านชา แต่ป็อบปูล่าและเป็นเจ้าชายประจำโรงเรียน ชายล้วน เซไก...หรือแม้กระทั้งสาวน้อยใหญ่ต่างโรงเรียนก็ตามที
แต่........ไม่ใช่นายนี่หรอกหรือ ที่เขา...คาเมนาชิ คาซึยะ...คนนี้ เกลียดเข้าไส้
แล้วๆ....แล้ว ไหง..........มานอนบนเตียงกูได้ล่ะเนี้ย โอ้ยยยยยยย เกิดไรขึ้นว่ะ ?!?!?
จะตกใจอะไรนักหนาเล่า จินยังคงเท้าแขนขึ้นหนุนศีรษะของตน สายตาจับจ้องอกบางขาวๆที่มีรอยแดงเป็นจ้ำๆซึ่งเกิดจากฝีมือของตนเมื่อคืนนั่นเอง
กะ...แก มาอยู่บนเตียงชั้นได้ไง ออกไปไกลๆเลย ดูเหมือนคาเมะจะไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในสภาพใด.....ในหัวยังคงนึกอะไรไม่ออกนอกจากว่า เมื่อคืนไปกินเลี้ยงวันเกิดของยู และโทโมะก็ให้ดื่มแชมเปญไปแก้วนึง แล้วจากนั้นก็....ก็......จำอะไรไม่ได้เลย
โอ้ยยยยย!!.....ทำไมมันปวดหัวอย่างนี้ว่ะ แล้วยังปวดหนึบตรงสะโพกอีกด้วย
อะไรกัน คาซึยะ นายจะไล่ให้ฉันออกจากบ้านของตัวเองเนี้ยนะ ลอยหน้าลอยตามองขึ้นเพดาน ก่อนจะมาหยุดสายตาลามกที่อกบางๆ อีกครั้ง
บ้านนาย... คาเมะพึมพำเบาๆ ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆ.......ตายห่..า นี่ไม่ใช่บ้านกูนิ......ถ้างั้น!!
คิดได้สายตาก็เบิกกว้างขึ้นผลุนผันรีบลุกขึ้นจากเตียง แต่...
โอ๊ย!! อาการแปลบ ที่ปวดหนึบบริเวณสะโพกทำเอาแทบทรุด จินมองแล้วหัวเราะออกมา
รีบลุกมากเป็นไงล่ะ แล้วนายคิดจะยั่วฉันอีกใช่ไหมถึงได้..... แทนคำพูดด้วยสายตาหื่นๆที่ลวนลามทั่วร่างบอบบางขาวๆที่มีแต่รอยแดงๆเป็นจ้ำ
คาเมะมองตามสายตาของจิน เห็นร่างกายของตัวเองเปลือยเปล่า รีบคว้าผ้าห่มที่คุมกายของจินมาพันตัวเองทันที
ไอ้ลามก...ไอ้หื่นกาม แกทำอะไรฉันว่ะ เบี่ยงหน้าไปทางอื่น ก็หมูหื่นกามนอนเปลือยไม่สะทกสะท้านอยู่บนเตียง ..... ส่วนหน้าตัวเอง ไม่ต้องบอกก็รู้ มันร้อนผ่าวไปไหนต่อไหนแล้ว
แต่ที่แน่ๆ.....ทำไมกูอยู่ในสภาพนี้
อยากจะรื้อฟื้นไมล่ะ ชั้นจะช่วย เอาไหมจ้ะ ภรรยาสุดที่รัก จินพูดยิ้มๆ คลืบคลาน (หมูอืด) กายมายังคาเมะที่ยืนนิ่งเป็นข่อนไม้ถูกไฟเผา
ไอ้......ไปตายสะเหอะ ปล่อยหมัดเขาเบ้าตาของคนรูปหล่อ ก่อนจะวิ่งเข้าห้องๆหนึ่งที่คิดว่ามันคือห้องน้ำ
ปัง!!! (เสียงปิดประตู)
อือ....มือหนักชะมัดเลย แต่ เปรี้ยวได้ใจ อย่างนี้ต้องจับให้อยู่หมัด เอ่อ....นี่น่ะหรอที่เรียกว่า เจ้าชายน้ำแข็ง สมควรเปลี่ยนฉายาใหม่ได้แล้ว
อีกด้านหนึ่งของฟากประตูห้องน้ำ
.....อะ...ไอ้บ้า ไอ้ลามก......กู เสียตัว เสียตัวให้ไอบ้า หมูหื่น....
.....ม่ายยยยยยยย คาซึยะม่ายช่ายเกย์ ม่ายอาวววววววววววววววววววววว.....
.....ความบริสุทธิ์ที่อุตส่าห์ เก็บมาเพื่อคนที่รัก แต่แล้ว ไอหมูบ้าที่เขาว่า เป็นน้ำแข็ง รักใครไม่เป็น.....ทุเรศสิ้นดีว่ะ ไหนว่ะ เจ้าชายบ้านั่น มีแต่หมูหื่นๆ ที่ทำร้ายกู.......
.....ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!.....
ฟูมฟายโวยวายอยู่ คนเดียว แต่ยิ่งกระพือปีกเต้นพับๆ ก็ยิ่งปวดหนักที่สะโพกตัวเอง....น้ำตาแทบเล็ด
แล้วยิ่งพอสำรวจเรือนร่างของตัวเอง แล้ว .....น้ำตามันปริ่มๆจะไหลพราก ดูมัน.....ดูมันสิ ฝากรักไว้เยอะเลย ให้ตายสิ!!!
แต่เอ๊ะ! ดูๆไป เราก็หุ่นดีนะเนี้ย สวยเชียว....คิดอย่างอดเข้าข้างตัวเองไม่ได้
เฮ้ย....ไม่ได้ๆ กูแมน ไม่ได้...
ส่ายหน้าไล่ความคิดสกปรกๆ ของตัวเอง แต่แหม....มันก็อดยิ้มที่จะชื่นชมตัวเองไม่ได้นี่นา หรือว่า เป็นเพราะเราหน้าสวยยิ่งกว่าผู้หญิง เลยไม่มีแฟนสักทีนะ....เฮ้อ....คิดไม่ตก
(แล้วจะทำไงต่อไปล่ะ คาเมะ)
แกรก~!!
เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้น จินหันไปมองร่างบางที่เดินออกมา ออกมาทั้งๆยังพันผ้าห่มไว้รอบตัว ในขณะที่เขา สวมเสื้อคลุมไว้เรียบร้อย นั่งไขว้ห่างรออยู่ที่ปลายเตียง
เสื้อผ้าฉันอยู่ไหน คาเมะถามน้ำเสียงห้วนๆ แต่ปกปิดไม่ได้กับใบหน้าที่มันแดงเรื้อ.....ก็เผลอแอบคิดว่านายหมูบ้ามันหุ่นดีนิ กรี๊ดๆ (กรี๊ดทำไม)
จินไม่ตอบ ยังคงยิ้มนัยหน้าส่งให้แบบกวนประสาท
หูตึงหรือไง ถามว่าเสื้อผ้าฉันอยู่ไหน เริ่มยั่วะแล้วนะ ชักโมโห จะอะไรกันนักหนาเนี้ย
ไหนว่าน้ำแข็ง...ไหนว่า เย็นชา....ไหนว่าไม่เคยรักใคร... มั่วนิ่มชะมัด...แบบนี้น่ะ เขาเรียกว่า เก๊กต่างห่าง แหวะทุเรศ หล่อตายอ่ะ
นี่....ได้ยินป่ะเนี้ย เหอะ สงสัยจะหูตึงจริงๆ ในเมื่อไม่ยอมตอบ ก็เบื่อที่จะสนใจ
หาเองก็ได้ว่ะ สบถออกมาเบาๆ ก่อนจะมองไปรอบๆห้อง
ทั้งห้องสี่เหลี่ยมหรู ในคอนโดมิเนี่ยมใจกลางเมือง ดูดีมีรสนิยม แต่ไหง..........ห้องนอนนายหมูบ้าหื่นกาม มันโล่งโจ้งอย่างงี้ล่ะ ไม่มีเครื่องตกแต่งอะไรมากมาย
แต่ก็นะ ห้องนอนอ่ะ มันก็ไม่น่าจะมีอะไรมากมายอยู่แล้วนี่เน๊าะ
แต่.....มันไม่แปลกไปหน่อยหรือไง เพราะแม้กระทั่ง ตู้เสื้อผ้ามันยังไม่มีเลย......-*-
ร่างเล็กหน้างิกด้วยความไม่พอใจ แล้วเสื้อผ้ามันอยู่ที่ไหนเนี้ย ตัดสินใจ ลองเปิดประตูห้องนอน ออก
อ๊ะ! เจอแล้ว
ที่ไหนได้เสื้อผ้าทุกชิ้นมันกองอยู่เกลื่อน ห้องโถงเลย..........เอ่อ ถ้างั้นก็แปลว่า
คิดได้อย่างนั้นแล้ว หน้าก็ร้อนผ่าว .......ต้องให้เฉลยไหมว่าทำไม
เมื่อคืนนี้ นายร้อนแรงมากเลยนะ เสียงทุ้มจากด้านหลัง พร้อมกับแรงที่สวมกอด ทำเอาร่างบางของคาเมะต้องสะดุ้ง
ชักอยากจะ....อีกสักรอบ ขบเบาๆที่ใบหู ของคนในอ้อมกอด ..... คาเมะได้ยินอย่างนั้นแล้ว ในตัวก็ร้อนขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ .... แต่จิตใต้สำนึก ทางฝ่าย Devil ร้องก้องเตือนสติเขา ...นายแมนๆๆๆๆๆๆ....
ปล่อย ไอบ้า..!! สะบัดตัวออกแรง ๆ ผ้าห่มหลุดลงพื้น แผละ!!!
คาเมะตาโตทันที ก่อนจะรีบคว้าขึ้นมาพันกายเอาไว้ใหม่...มองซ้ายขวา หยิบเสื้อผ้าตัวเองขึ้นมา แล้ววิ่งเข้าห้องนอนของจิน ปิดดัง ปัง...พร้อมล็อกอย่างแน่นหนา
จินได้แต่ยิ้มให้กับท่าทางของ คาเมะ....อย่างนี้ต้องขอบใจ ยูอิจิเพื่อนรักสะแล้ว
เอ๊ะ~!! ชักสงสัยสะแล้วสิ ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น
ย้อนไปเมื่อคืนวันเกิดของ ยูอิจิ
.
.
ท่ามกลางแสงไฟที่ตกแต่งประดับประดา ไว้สวยงาม กลางสวนใหญ่ในเขตบ้าน นากามารุ...เสียงอึกทึก เฮฮา สรวลเส อบอวลไปด้วยกลิ่นของความสุข ก็วันนี้ วันครบรอบวันเกิดของ นากามารุ ยูอิจิ ลูกชายคนเดียวของ ตระกูลนากามารุ เจ้าของอสังหาริมทรัพย์ รายใหญ่ รายหนึ่งของญี่ปุ่น
เฮ้ย ไง ไอ้เจ้าชายน้ำแข็ง ยูอิจิทักเพื่อนรักที่คบกันมาตั้งแต่ ยังวิ่งเล่นไล่เตะก้น จนปัจจุบัน ก็ยังทำอยู่ -*-
จะอะไร ของแกล่ะ ก็กำลังเซ็งที่ต้องมานั่งในงานบ้าๆ นี่น่ะสิ จินพูดขึ้น ทำหน้าเซ็ง...เบื่อสุดๆ งานเฮฮา
นี่แน่ะ มึง...เซ็งหรอ วันเกิดกูน้า...~~ ยูอิจิพูด จะงอนก็ไม่ได้ด้วยสิ เสียฟอร์มหมด
ยูคูงงงงงง~~~ เสียงใสๆ ของใครคนหนึ่ง ดังขึ้น ทำเอาเจ้าของชื่อต้องหันไปมองและยิ้มจนปากแทบฉีก
ว่าไงจ้ะ โทโมะของยู ยูอิจิทักคนหน้าหวาน เจ้าของหัวใจตนเอง ยามาชิตะ โทโมฮิสะ
สุขสันต์วันเกิดน้า...แล้วก็ ... เงียบเสียงลง ก่อนจะกระซิบ ข้างๆหู พ่อโคอาล่าหนุ่ม พูดจบ ก็หน้าแดง เขินอ่ะเขิน... ยูอิจิยิ้มอย่างพึงพอใจ กับของขวัญที่จะได้รับ
.........ปลาทองอันโอชะ เสิร์ฟถึงที่........ อะหุๆๆ
แล้วก็ วันนี้โทโมะพาเพื่อนมาด้วยแหละ โทโมฮิสะพูดขึ้นอีกครั้ง ทำเอาคนที่อยู่ตรงนั่นคนหนึ่ง หูกระดิกไหวๆ .....เพื่อน เพื่อนโทโมะ...หระ...หรือว่า
อ่ะ นั่นไง........คาเมะจางงงงงง ทางนี้ๆๆ โทโมฮิสะโบกไม้โบกมือให้ คาเมะที่ขอตัวไปคุยกับเพื่อนที่เจอในงาน พอหันกลับมา ก็ไม่เจอโทโมะ เลยต้องยืนมองซ้ายมองขวาหา เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนรัก ก็วิ่งตรงมาทันที
หาตั้งนานแน่ะ อยู่ๆก็เดินหนีมา รอก่อนก็ไม่ได้ โทโมะอ่ะ คาเมะพูด โทโมะได้แต่ยิ้มแห้งๆ...ก็อยากเจอยูคุงเร็วๆนิ ผิดด้วย....=o=
จิน ที่นั่งเงียบอยู่นาน รีบลุกขึ้นทันทีที่ คาเมะวิ่งมาถึง...รู้สึกว่าใจมันเต้นแรงเกินไป ต้องขอตัวออกจาตรงนี้เสียแล้ว สะกิดเพื่อนรักตัวเอง เบาๆ แค่มองตากัน ก็รู้แล้วว่ามันจะพูดอะไร
เออ....ตามสบายเหอะไอ้จิน ยูอิจิพูด ขึ้นเป็นผลให้คาเมะ มองตามคนที่กำลังเดินไป ......นายนี่ก็มาด้วยเหรอเนี้ย เหอะ.....
เอ่อ เชิญคาเมะตามสบายเหมือนกันนะครับ คาเมะยิ้มรับ แฟนของโทโมะก็นิสัยดีไม่หยิ่งเหมือนใครบางคนที่เดินจากไปแล้ว........ถึงแม้ตอนแรกเขาจะค้านหัวชนฝาไม่ให้ โทโมะคบกับตาหมอนี่ก็ตามที
ยกคำพูดต่างๆนาๆ...... นายเป็นผู้ชายนะ โทโมะ จะคบกันได้ไง ...........แต่โทโมะก็เถียงกลับมาทันที
..ผู้ชายแล้วยังไงล่ะ คาเมะ ก็เรารักเขานิ และเขาก็รักเรา และความรักไม่มีการบังคับกันนะ .........
..แต่อย่างน้อย นายก็ไม่มีไอนั่น... คาเมะพูด หน้าก็แดงอย่างห้ามไม่ได้ .........
....... แล้วไงอ่ะคาเมะ ผู้ชายก็ทำได้นะ โทโมะยังคงเถียงข้างๆคูๆ.....
..นายต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย โทโมะ .........
ถ้าฉันบ้า นายก็บ้ากว่าแล้วล่ะคาเมะ นายก็รู้ ความรักมันห้ามกันไม่ได้ ......... สุดท้าย คาเมะก็ยอมแพ้
งั้นฉันไปคุยกับเพื่อนต่อทางนั้นนะ คาเมะพูด ที่พูดเนี้ย ก็เพื่อขอตัวหรอกนะ ไม่อยากอยู่เป็นก้างชิ้นโตๆมาขวางคอใคร โทโมะยิ้มให้เพื่อนรัก เป็นเชิงบอกว่า........ ก็ไปสิ ตามสบาย....... (ป่าวไล่นะ)
เมื่อเห็นว่า คาเมะเดินจากไปแล้ว ยูอิจิก็พูดขึ้นตามที่ใจตัวเองคิด
ยูมีอะไรจะบอกโทโมะจังแหละครับ
อะไรหรอ ยู ...ตาโตขึ้นทันที เรื่องอะไรน้า
มาทางนี้แล้วกัน ตรงนี้คนมันเยอะ จูงมือคนร่างบาง มายังต้นไม้ใหญ่ จุดที่ห่างออกมาจากงานเลี้ยง
มีเรื่องอะไรหรอ โทโมะถามขึ้นทันที ที่เท้าของตัวเองหยุดเดิน
คืออย่างนี้นะ.....โทโมะก็รู้จักไอ้จิน เพื่อนของผมใช่ไหม โทโมะพะยักหน้าตอบ ใครกันจะไม่รู้จักเจ้าชายน้ำแข็งประจำโรงเรียน เซไก
มันชอบคาเมะ
หา........!!!!!!!!! รีบเอามือปิดปากแฟนตัวเองทันที พร้อมกับจุ๊ปากเงียบๆ
เมื่อไหร่....เมื่อไหร่กันยู ไหนบอกว่า อากานิชิ รักใครไม่เป็นไง ทันทีที่ปากของตัวเองเป็นอิสระ ก็รีบถามยูอิจิทันที
ตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว ... มันมาบ่นให้ฟังตั้งหลายครั้ง แล้วอีกอย่างนะ ไอ้จินน่ะ มันไม่ใช่คนที่เงียบๆหรอก มันน่ะ พูดมากจะตายไป แถมขี้เล่นด้วย แต่ที่มันทำท่าทางอย่างนั้น เพราะมันไม่ชอบ ที่ที่มีคนเยอะๆ โทโมะ พะยักหน้างึกงักเข้าใจ..
งั้นก็ ขี้เก๊กนะสิ แล้วก็โพล่งออกมาตามที่ใจคิด
ไม่ใช่ เพียงแค่ มันกลัวหลุด....ยังไงดีล่ะ จะว่าเก๊กก็ได้นะ
หลุด...??? หลุดอะไรหรอ ยูคุง
ก็หลุดที่จะ ไม่ให้แตะต้อง คาเมะน่ะสิ ไม่ต้องอธิบายให้ยืดยาวมากมาย โทโมะเข้าใจดีกับคำว่า แตะต้องของยูอิจิ ..... แล้วคำพูดของ คาเมะที่เคยพูดไว้ก็ลอง หึ่งๆๆๆๆๆๆ (ผึ้งแล้ว) เข้ามาให้หัวของ โทโมะ
..แต่อย่างน้อย นายก็ไม่มีไอนั่น............
.......
..แต่อย่างน้อย นายก็ไม่มีไอนั่น............
..แต่อย่างน้อย นายก็ไม่มีไอนั่น...
..แต่อย่างน้อย นายก็ไม่มีไอนั่น.........แต่อย่างน้อย นายก็ไม่มีไอนั่น........แต่อย่างน้อย นายก็ไม่มีไอนั่น...
หึหึ.....โทโมะจะทำให้คาเมะรู้เอง ว่าไม่มี ก็ทำได้ ฮ่าๆๆ.... (ปลาทองทะลึ่ง !!)
แล้วจะทำไงล่ะ ยูคุง ลองถามแฟนของตัวเองดูถึงความคิดที่จะให้เพื่อนตัวเองสมหวัง
ไม่รู้สิ คิดไม่ออกเลย ........ ได้ยินคำตอบ แล้ว โทโมะจะ ระริกระรี่ เพราะ โทโมะมี...... โอ้ย ปลาทองดีใจ เพื่อนจะมีสามีแล้ว ......... ???
เอาอย่างงี้ไหม........เผด็จศึกเต่า พูดจบ พ่อโคอาล่าก็ตาโต มองแฟนตัวเองที่ยิ้มอย่างคึกคักในหัวใจ
โทโมะและยูอิจิเดินกลับเข้างานอีกครั้ง กลับมา ก็เจอ คาเมะนั่งรออยู่ที่โต๊ะ หน้าบูดนิดๆ เพราะคนที่นั่งอยู่ด้วย ไม่สบอารมณ์เอาเสียเลย.....
เออ ไอจิน แกไม่ไปหาอะไรดื่มหรือไงว่ะ ยูอิจิตบไหล่เพื่อนตัวเอง จินมองค้อนนิดๆ กว่าจะไปสงบสติอารมณ์ตัวเองได้ แล้วมานั่งสู้หน้า คนน่ารักนามเต่านี่ ก็เล่นเอาเหนื่อยหัวใจ ....(มันเต้นมากไปหน่อย)
เดี๋ยวโทโมะไปหยิบของกินมาก่อนนะ
ยูคุงไปด้วยกันนะ พูดดักเพื่อนรักตัวเองที่กำลังอ้าปาก...รู้หรอกว่าหาเรื่องจะเดินออกจากตรงนี้ ก็แหม คาเมะน่ะเกลียดจินจะตาย ฮ่าๆๆ ทำไมจะไม่รู้ โทโมะชอบแกล้งค่ะ
คาเมะจึงได้แต่ทำหน้าบูดนั่งต่อไป ใครจะเข้าไปเป็นก้างล่ะ ทนมองหน้าไอ้หมูน้ำแข็งนี่ก็ได้ว่ะ
.แต่ว่าความจริงแล้วมองที่อื่นก็ได้นี่นา...
ตามแผนเน๊าะ..อิอิโทโมะพูดขึ้น ก่อนจะยิ้มแชมเปญแก้วนึง มาถือไว้ในมือ ใส่ผงสีขาวๆลงไป แล้วยิ้มร่าเริงอีกครั้ง...ยูอิจิมองแฟนตัวเองทึ่ง ไม่คิดว่า จำทำร้ายเพื่อนได้จริงๆ...แต่อย่างน้อย เพื่อนเขาก็มีความสุขละหว่า...แฟนตูฉลาด~!!! ^o^
อ๊ะ คาเมะ....กินนี่หน่อยน่า โทโมะยื่นแชมเปญ แก้วที่ตนเฝ้าถืออย่างดี ให้กับคาเมะ
ไม่เอาหรอก โทโมะก็รู้ เราคอไม่แข็ง คาเมะว่า ไม่อยากดื่มเลย ไอ้แอลกอฮอล์ทั้งหลาย รู้ดีถ้าดื่มแล้วจะเป็นยังไง ......... ก็ควบคุมตัวเองไม่ได้น่ะสิ เดี๋ยวเผลอทำอะไรบ้าๆออกไป ตายพอดี
โกรธคาเมะแล้วด้วย พูดออกมางอนๆ คาเมะก็จำใจกินมันสะ....แพ้ใจเพื่อนตัวเองทุกที เกิดมาใจอ่อนก็งี้แหละ
ทั้งโทโมะและยูอิจิมองหน้ากัน ยิ้มออกมาอย่างได้ใจ.....ส่วนอีกคน ได้แต่เหล่ตามอ พร้อมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก คอขาวๆ น่าซุกไซร้ ที่มีน้ำแอลกอฮอล์อย่างแชมเปญไหลลงไป......คิดแล้วมันก็ร้อนไปทั่งตัว
อากานิชิ หนอ อากานิชิ.....
เวลาผ่านไปไม่นาน คาเมะเริ่มออกอาการ ท่าทางจะไม่ไหวเอาเสียแล้ว
โทโมะยิ้มอย่างสุขสมในใจ ก่อนจะพูดกับคาเมะที่ คอพับคออ่อน หน้าแดง ร้อนผ่าน ไปทั้งตัว
คาเมะ ไหวไหม น้ำเสียงดูเป็นห่วงเป็นใย เสียเหลือเกิน
ดูท่าจะไม่ไหวนะ เมื่อไม่ได้เพื่อนตัวเองพูดอะไร ก็พะยักหน้าให้ยูอิจิ
เฮ้ย จิน พาคาเมะกลับบ้านทีดิ ยูอิจิพูด พร้อมกับยิ้มให้เพื่อนตัวเอง ที่ทำตาโต ตกใจ .......ไอ้บ้ายู เดี๋ยวก็หลุดหมดหรอก .... อยากจะตะโกนบอกมันว่าอย่างนี้จริงๆ
แต่.
ไม่มีแต่เหว่ย ไปเหอะ ดูท่าจะไม่ได้การแล้วน้า หรือจะให้คนอื่นไปส่งก็ได้นะ ยูอิจิพูด เหลือบสายตาไปมอง โคคิเพื่อนร่วมห้อง ทำท่าจะเรียกให้มาหา แต่จินก็ปรามขึ้นก่อน
เออ.ก็ได้ว่ะ ว่าแต่บ้านเขาอยู่ไหนล่ะเนี้ย
ไปไว้ที่บ้าน อากานิชิ ก่อนก็ได้ฮะ ถ้าขืนพาคาเมะกลับบ้าน มีหวัง คุณป้าได้ว่ากันพอดี โทโมะพูด แอบยิ้มเล็กยิ้มน้อย ในใจก็เต้นระริกระรี่เป็นจงหวะฮิพฮอพ
จินพะยักหน้า ก่อนจะคว้าเอาตัวเบาๆ ของคาเมะมาไว้ในอ้อมกอด ลมหายใจอุ่นๆที่รดบริเวณต้นคอ กับมือน้อยๆที่สะเปะสะปะ ไปตามตัวเขา เล่นเอา อากานิชิ แทบควบคุมตัวเองไม่ได้
รู้สึกตัวไปเองหรือเปล่านะ ว่า คนตัวเล็กตัวร้อนแปลก เหมือนต้องการอะไรบางอย่าง
หลังจากที่จิน บอกลา ยูอิจิและโทโมฮิสะแล้ว ก็รีบบึ่งรถ กลับคอนโด ตัวเองทันที..........
และนี่เอง คือสิ่งที่ทั้ง คู่ไม่ได้รับรู้
มันทำให้ คนหนึ่ง สุข ในขณะที่อีกคน กำลัง .................... ทุกข์ หรือเปล่า
...................................................................
........................................................
...........................................
คาเมะเมื่อแต่งตัวเรียบร้อย ก็โผล่หน้าออกมาจากห้องของจิน เห็นร่างสูงๆไม่อยู่แล้ว จึงก้าวออกมายืนเต็มตัว กำลังจะเดิน ไปที่โซฟา ที่ที่มี โทรศัพท์ของตัวเองวางอยู่ ก็ต้องสะดุ้ง เมื่อเสียงของจินดังขึ้น
จะกลับเลยรึไง หันกลับมาตามเสียง ก็เห็นว่าอีกคนยืนกอดอกพิงกำแพง อยู่ข้างๆห้องนอนนั่นแหละ คาเมะไม่ตอบ กลับเชิดหน้าไปอีกทาง.........ไม่อยากมองหน้าคนที่ ทำร้ายตัวเอง เสียบริสุทธิ์ สะแล้วเรา
สุดท้ายก็ต้องกลืนคำพูดตัวเองลงคอ เมื่อนึกถึงตอนที่ตัวเองห้ามไม่ให้โทโมะคบกับยูอิจิ...
เป็นไงล่ะ เจอสะเอง......
แล้วนายจะเอายังไงต่อไป คาซึยะ จินพูดอีกครั้ง
หยุดเรียกฉันว่าอย่างนั้นนะ ไอ้หมู นายไม่มีสิทธิ์ คาเมะหน้าแดงจัด เถียงกลับไป แต่เข้าไปทำร้ายจินไม่ได้อย่างใจหวัง เพราะถ้าขืนต้องตัวตาบ้านี่ ก็มีแต่เสียเปรียบ......เจ็บตัวเปล่าๆ แค่ของเก่ามันยังไม่หายเลย
ทำไมล่ะ นายเป็นภรรยาฉันแล้วนะ จินยังคงพูดยิ้มๆ
ไม่....!!! แล้วก็ ลืมมันสะได้เลย ว่าเรื่องนี้เคยเกิดขึ้น เพราะฉัน ไม่มีทางที่จะเป็นภรรยานายได้หรอก ฉันเป็นผู้ชาย! คาเมะว่า ก่อนจะตึงตังออกจากห้องของจินไป จินได้แต่ยิ้ม อย่างได้ใจ
แอบชอบมาตั้ง 3 ปีแล้ว ในที่สุด ก็หักก้ามใจไม่ได้ ทำไมนะ อยากรู้จัก ว่าทำไมคนตัวเล็กนี้ ถึงยอมกันได้ง่ายๆ...
...........ร้อนแรงชะมัด.....!!! ยังไง ฉันก็ไม่ปล่อยให้นายหลุดมือไปหรอก คาซึยะ
สามปีที่รอคอย........ที่พยายามอดกลั้นมานาน ฉันไม่ทนต่อไปแล้ว
ใครกันนะมาตั้งฉายาบ้าบอนั่นให้ฉันกัน.........อากานิชิ จิน จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงให้ทุกคนได้รับรู้
.....................................
.............................
เอ่อ.....เราจะคอยดูกันต่อไป คาเรน = =
To be con... | |
|
| | |
shin_jin
โฮส ~ คัตตุนทั้ง 6 เป็นของคุณ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 2394
อายุ : 33
Localisation : บ้านอาคานิชิ
Registration date : 15/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Thu Dec 28, 2006 3:35 pm | |
| โฮะๆ
เรื่องนี้กะชอบ
พี่แคทแต่งหนุกอ่า | |
|
| | |
shin_jin
โฮส ~ คัตตุนทั้ง 6 เป็นของคุณ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 2394
อายุ : 33
Localisation : บ้านอาคานิชิ
Registration date : 15/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Thu Dec 28, 2006 3:37 pm | |
| โฮะๆ
เรื่องนี้กะชอบ
พี่แคทแต่งหนุกอ่า | |
|
| | |
T@tsuyaTOJI
โฮส ~ คัตตุนทั้ง 6 เป็นของคุณ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 2504
Localisation : llตำหนักทัตซึยะll
Registration date : 15/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Thu Dec 28, 2006 11:01 pm | |
| เรื่องนี้เคยอ่านแร้วอ่า
แอบมาเม้นเอาแรงค์เระ
โหะๆ | |
|
| | |
nunan123
เธเธนเนเธกเธฒเนเธขเธทเธญเธ
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Fri Dec 29, 2006 12:17 am | |
| อาคานิชิกำลังจะเผยตัวตนที่แท้จริงแล้ว หุหุ |
|
| | |
AkaKaMe
โฮส~ เป็นที่หมายปอง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 870
อายุ : 34
Registration date : 19/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Fri Dec 29, 2006 5:00 pm | |
| ชอบเรื่องนี้จังเยยอะค่ะ
ตามไปอ่านต่อเจ้าค่ะ | |
|
| | |
Hachikime
โฮส~ เกรด A
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 1078
อายุ : 35
Localisation : บ้านพี่คิ ห้องนอนคาเมะ
Registration date : 16/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Mon Jan 01, 2007 1:15 am | |
| โฮะๆๆๆ ยังไงๆ เต่ามันก้อต้องเส็ดหมู
อิอิ | |
|
| | |
nueng
โฮส~ มีระดับ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 216
Registration date : 03/01/2007
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Thu Jan 04, 2007 9:21 pm | |
| 55+
เต่าเสร็จหมูแร้ว
เด๋วไปอ่านต่อก่อนนะคะ | |
|
| | |
akanineko
โฮส~ มีระดับ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 455
Registration date : 02/01/2007
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Fri Jan 05, 2007 2:08 am | |
| จาได้เห็นอีจินตัวจิงแล้ว
เด๋วตามไปอ่านต่อก่อนน้า | |
|
| | |
ningaiuchi
โฮส~ มีระดับ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 251
Registration date : 15/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Sat Jan 06, 2007 1:05 am | |
| เมะเสร็จจินแต่ต้นเรื่องเลย 555
ไปอ่านต่อก่อนนะคะ | |
|
| | |
KaZuMe
โฮส~ ข้างทาง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 163
Registration date : 19/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Sat Jan 06, 2007 11:42 pm | |
| 55++จินอย่าเพิ่งเปิดเผยตัวจริงถ้าไม่จำเป็น
55+..แต่มันจำเป็นแร้วนิเนอะ
หนุกๆๆๆๆๆ..อ่ะ แคท
ชอบบบบบบบบบบบ | |
|
| | |
May-May
โฮส~ มีระดับ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 236
Registration date : 19/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Thu Jan 11, 2007 10:35 pm | |
| | |
|
| | |
AkaGame
โฮส~ เป็นที่หมายปอง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 739
Registration date : 20/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Fri Jan 12, 2007 11:59 am | |
| อืม .... เมะจ๋าเสร็จจินแล้วนะ
ก็ยอมเป็นเมียมันไปเถอะ 555+ | |
|
| | |
iam2kame
โฮส~ ไฮโซ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 1412
อายุ : 33
Registration date : 15/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Fri Jan 12, 2007 7:50 pm | |
| เอิ๊ก
เต่าเส็ดหมู
ฮ่าๆๆ
โคอาล่าก่าปลาทองนี่
ร้ายๆๆ
เอิ๊ก | |
|
| | |
bee
โฮส~ ข้างทาง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 154
Registration date : 01/01/2007
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Tue Jan 16, 2007 2:13 pm | |
| เพิ่งมาอ่านค่ะ
เดี๊ยวตามต่อ
อิอิอิอิ | |
|
| | |
piggeepi
เธเธนเนเธกเธฒเนเธขเธทเธญเธ
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Mon Jan 22, 2007 9:43 pm | |
| หนุกมากค่ะ
เมะคิดได้ไง กูแมน เนี่ยนะ
น้องสวยกว่าผู้หญิงอีกนะคะ
ตามไปต่อล่ะค่ะ |
|
| | |
Rina
โฮส~ ข้างทาง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 70
Registration date : 19/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Mon Jan 22, 2007 10:41 pm | |
| สนุกจังเลยอ่ะ
โทโมะแอบร้ายด้วย
อิอิ.... | |
|
| | |
น่ารักคุง
โฮส~ มีระดับ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 215
Localisation : หน้าคอมฯ -_-
Registration date : 02/02/2007
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Sat Feb 03, 2007 10:05 pm | |
| อาเห๊อะ คุงจินร้ายเงียบเหรอคะเนี่ย ก๊ากกกก ><" | |
|
| | |
yoshikun
เธเธนเนเธกเธฒเนเธขเธทเธญเธ
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Fri Feb 09, 2007 10:52 am | |
| |
|
| | |
namaru
เธเธนเนเธกเธฒเนเธขเธทเธญเธ
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Sat Feb 10, 2007 11:00 pm | |
| |
|
| | |
aimi
โฮส~ ข้างทาง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 130
Registration date : 01/02/2007
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Thu Feb 15, 2007 11:22 am | |
| เมะเส็ดจินไปซะแล้ว
จินสู้ ๆ นะ เอาให้เมะใจอ่อนให้ได้เลยนะ | |
|
| | |
MURASAKI
โฮส ~ คัตตุนทั้ง 6 เป็นของคุณ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 2253
Localisation : บ้านอคานิชิ
Registration date : 19/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Fri Feb 16, 2007 8:17 pm | |
| | |
|
| | |
jinlkame
เธเธนเนเธกเธฒเนเธขเธทเธญเธ
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Fri Feb 16, 2007 11:25 pm | |
| โฮะๆๆๆ ยูจังกะยามะเป็นกามเทพ
เมะจะทำไงล่ะเนี่ย เสียความบริสุทธิ์ให้หมูจินสุดหล่อแล้ว
ไปอ่านต่อดีกว่า |
|
| | |
notojung
โฮส~ ข้างทาง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 106
Registration date : 01/02/2007
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ Sat Mar 03, 2007 4:55 pm | |
| โอ๊ยยยยย...ไอ้จิน..ใครให้ทนนนนนนน
รุกเลยเซ่..เอาแบบนั้นเลย...
เอ๊ย..พูดอะไรไปนะ เรา แหะๆ 55+ | |
|
| | |
poombK
เธเธนเนเธกเธฒเนเธขเธทเธญเธ
| |
| | |
| | รี [Short Fiction]: Impossible ..1...จินคาเมะ | |
|
5555 นู๋เมะจ๋าไอ้ที่บอกว่านายไม่มีไอ้นั้นนะแล้วน้องนู๋ไงโดนท่านหมูจินจับกดได้ละจ๊ะนู๋เมะจ่า555555