| | [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU |  |
|
+4R@J!N shin_jin iam2kame pindinaa 8 posters |
| เธเธนเนเธเธฑเนเธ | เธเนเธญเธเธงเธฒเธก |
|---|
pindinaa
โฮส~ ข้างทาง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 113
Registration date : 01/02/2007
|  เนเธฃเธทเนเธญเธ: [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU ![[SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif) Wed Mar 28, 2007 12:21 pm | |
| คุยก่อนอ่าน++
ดีค่ะดี
คนเดียวกับที่ลงเรื่องข้างล่างนั่นแหละคะ
เพียงแต่เรื่องนี้เราเป็นคนแต่งเอง
เป็นฟิคแต่งเรื่องที่ 9 ของเราคะ แต่เป็น short fic เรื่องแรก
แล้วเราก็เอามาลงบอร์ดเป็นเรื่องแรกด้วยนะคะ
ส่วนเรื่องอื่น
มันแต่งยังไม่จบบ้าง พิมพ์ไม่จบบ้าง ก็เลยไม่อยากเอาลง
ยังไงก็ช่วยคอมเม้นท์ให้เราด้วยนะค่ะ
เราจะได้เอาไปปรับเรื่องอื่นๆของเราด้วยนะคะ
เม้นท์กันเยอะๆนะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++
[SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ
เส้นทางเดินที่โรยด้วยใบไม้สีส้มของต้นเมเปิ้ลที่สลับกับต้นซากุระที่ดอกได้ร่วงโรยไปนานแล้วตลอดสองข้างทาง ในฤดูใบไม้ผลิถนนเส้นนี้เป็นที่ๆคู่รักหลายๆคู่รอคอยการโรยลาของดอกซากุระ แต่ในขณะนี้เป็นฤดูใบไม้ร่วง กลับมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนรอการกลับมาของคนๆหนึ่ง คนที่ไม่มีวันได้กลับมาเดินบนเส้นทางนี้ได้อีกแล้ว
+++เมื่อ 4 ปีก่อนหน้านี้+++
“เอ่อ คาเมนาชิ ผมชอบคุณมากเลยนะ คบกับผมได้มั้ย” ชายหนุ่มร่างสูง ดวงตาที่ดึงดูดคนรอบข้าง เอ่ยขึ้นหลังจากที่นัดรุ่นน้องของตนมาคุยกันที่ถนนที่เต็มไปด้วยต้นเมเปิ้ลและต้นซากุระ
“เอ่อ ทำไมรุ่นพี่อาคานิชิ ถึงอยากจะคบกับผมล่ะครับ” หนุ่มน้อยร่างเล็กตอบกลับด้วยคำถาม ก็รุ่นพี่คนนี้มีคนมาชอบมากมาย แล้วทำไมถึงมาสนใจเด็กเรียนอย่างเค้าล่ะ
“ผมไม่รู้หรอกนะว่าจะตอบคำถามนี้ยังไง แต่มีคำเดียวที่ผมสามารถบอกได้ก็คือ ...รัก...”
“.................................”
“อย่างที่บอกคำถามนี้มันยากที่จะตอบ เพราะผมเองยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้เลย”
“...................................”
“ผมรู้แต่เพียงว่าใจผมเต้นเพียงแค่ได้มองเห็นคุณ ใจผมสั่นเวลาได้มองตาคุณ ใจผมแทบจะกระโดดออกมาเมื่อได้คุยกับคุณ แต่ใจผมกลับเจ็บเมื่อได้เห็นใครต่อใครเข้ามาคุยกับคุณ ใจของผมมันเรียกร้องเพียงแต่คุ...”
“ผมเข้าใจแล้วครับรุ่นพี่ ผมฟังที่รุ่นพี่บอกผมมาทั้งหมดแล้ว รุ่นพี่ฟังผมบ้างนะครับ” คนตัวเล็กพูดขัดขึ้นมาก่อน ก่อนที่ร่างสูงจะพูดจบประโยค
“....................................ครับ”
“ความรู้สึกของผม มันก็ไม่ต่างอะไรกลับรุ่นพี่หรอกครับ” คำพูดของคนตัวเล็กตรงหน้ายิ่งทำให้ใจของร่างสูงยิ่งเต้นแรงขึ้น
“ถ้างั้น คาเมนาชิก็...........”
“ครับ ผมตกลงคบกับรุ่นพี่ครับ” พอได้ฟังแค่นั้นร่างสูงก็คว้าคนตรงหน้าเข้ามาในอ้อมกอด คาเมะเองก็วาดแขนกอดตอบคนตรงหน้าเช่นกัน
“ต่อไปรุ่นพี่เรียกผมว่าคาซึยะนะครับ”
“ครับต่อไปคาซึยะก็เรียกผมว่าจินนะ”
“แต่รุ่นพี่................อื้อ..............อืม..............” ร่างสูงก้มหน้าลงมาหาริมฝีปากบางตรงหน้าก่อนที่ร่างเล็กจะพูดจบ จูบแรกของคาเมะจินเป็นคนได้ไป เช่นเดียวกับจินที่คาเมะได้จูบแรกของเค้าไปเช่นกัน จูบที่เนิ่นนาน จนร่างบางต้องยกมือทุบอกประท้วง ก่อนที่จินจะคลายริมฝีปากออกอย่างเชื่องช้า
“ไม่มีแต่นะ เพราะต่อไปผมก็คือคนรักของคาซึยะไง” จินพูดจบทำให้คนตรงหน้าคลี่ยิ้มออกมา ก็แน่นอนซิก็ต่างคนต่างสมหวังแล้วนี่ ความรู้สึกที่ต่างก็เก็บไว้ในใจมากกว่า 3 ปี ได้พูดออกไปแล้ว ต่างคนต่างก็เป็นรักแรกของกันและกัน ใครหลายต่อหลายคนเคยบอกไว้ว่ารักแรกมักไม่สมหวัง แต่ประโยคนั้นคงใช่ไม่ได้กับคนทั้งสอง
+++++++++++++++++++++++++++++++++
หลังจากนั้นทุกๆวัน ทั้งจินและคาเมะต่างก็หาเวลามาพบกันเสมอ ทุกครั้งที่เจอกันจินมักจะให้พวงกุญแจตุ๊กตาหมีกับคาเมะตลอด จินบอกกับคาเมะหลังจากคำถามของคนตรงหน้าที่ถามเกี่ยวกับตุ๊กตาที่ได้รับทุกวัน
“ผมให้คาซึยะเก็บไว้เพื่อแทนว่า ตุ๊กตาหมีหนึ่งตัวคือวันที่เราคบกันหนึ่งวันมันแทนหัวใจของจินที่มีต่อคาซึยะไง จากนี้ไปจินจะให้คาซึยะทุกวันนะ เก็บใจของจินไว้ที่คาซึยะนะ เพราะจินอยากให้คาซึยะเป็นคนเก็บมันไว้เอง อย่าปล่อยให้มันต้องโดดเดี่ยวเลยนะคาซึยะ”
หลังจากนั้นคาเมะก็เลิกถามคำถามนี้เลยพร้อมกับใบหน้าที่มักจะแดงตลอดเวลาที่นึกถึงประโยคนั้น
‘ตุ๊กตาหมีหนึ่งตัวมันแทนหัวใจของจินที่มีต่อคาซึยะ เก็บใจของจินไว้ที่คาซึยะนะ เพราะจินอยากให้คาซึยะเป็นคนเก็บมันไว้เอง’
ก็มันชัดเจนแล้วกลับคำตอบที่ได้รับ คาเมะเก็บตุ๊กตาหมีทุกตัวในกล่องอย่างดี ไม่เคยทิ้งให้ฝุ่นจับหรือสกปรกเลย (ทิ้งไม่ได้เดี๋ยวหมูงอน)
ทุกๆวันที่เจอกันความรักก็มีแต่เพิ่มขึ้น แต่ความรู้สึกแปลกๆกลับเข้ามาแทนที่ในใจของคาเมะ เพราะตั้งแต่ในวันที่ได้ยินคำสารภาพรักจากปากของจิน คาเมะไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากริมฝีปากนี้อีกเลย คาเมะได้แต่เก็บคำถามนี้ไว้ในใจ แต่ไม่กล้าที่จะถามเพราะกลัวคำตอบที่จะได้รับ อาจเป็นคำตอบที่ทำให้เสียใจก็เลยกลัวที่จะถาม อีกอย่างหนึ่งที่ทำให้คาเมะไม่ถามออกไปก็เพราะว่า การกระทำที่จินทำต่อคาซึยะ มันสื่อคำว่ารักตลอดเวลาทั้งจากดวงตาที่มองเห็นแค่ตัวเค้า และความอบอุ่นที่ได้รับมันมากมายจนบอกออกมาไม่ได้ การกระทำที่เหนือกว่าจะอธิบายออกมาเป็นคำพูด แม้จะไม่ได้ยินจากปาก แต่ก็รับรู้ได้ด้วยหัวใจ (พิมพ์เอง แต่งเอง จะอ๊วกเอง เหอๆๆๆ)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++ | |
|
| | |
pindinaa
โฮส~ ข้างทาง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 113
Registration date : 01/02/2007
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU Wed Mar 28, 2007 12:22 pm | |
| จากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จากวันนั้นมาก็เกือบ 3 ปีแล้ว เลยอีกประมาณ 4 เดือน (เกือบมากเลยจ๊ะคาเมะจัง) วันนี้เป็นวันที่ผมคบกับจินมาได้ 995 วันแล้ว ผมรู้ได้ไงนะเหรอ ก็ผมนั่งนับน้องหมีทุกวันเลยนี่ จินให้ผมทุกวันพอกลับบ้านผมก็จะเอาออกมานับทุกวันเลยล่ะ ตอนนี้ผมขึ้นมหาลัยปี4 แล้วนะ จินเองก็ทำงานแล้ว แม้เวลาที่จะได้เจอกันมันจะน้อยลง ขอมีแค่หนึ่งวินาทีจินก็จะมาพบผมให้ได้เหมือนกับที่ผมจะต้องพบเค้าให้ได้เช่นกัน นั่นไง คุณเห็นเค้ามั้ย (ไม่เห็นจ๊ะ) เค้าวิ่งมาหาผมแน่ะ
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
“ขอโทษนะ คาซึยะ วันนี้มีประชุมด่วนน่ะ ก็เลยมาหาช้ารอนานมั้ย” จินกล่าวด้วยเสียงที่หอบจากการวิ่งมาเหนื่อยๆ แต่ก็มีรอยยิ้มออกมาเสมอ
“ไม่หรอก แค่ 5 นาทีเอง เราหิวแล้วอ่ะจิน ไปกินกันเเถอะ แต่ต้องเลี้ยงด้วยเพราะทำให้ชั้นคอย 5 นาที ฮิฮิ” เสียงใสร้องบอกพร้อมกับกอดแขนของร่างสูงไว้ แถมแก้มก็ยังทาบอยู่บนหัวไหล่ ทำให้จินอดไม่ได้ที่จะก้มหน้าลงมาปิดริมฝีปากของร่างเล็กด้วยริมฝีปากของตัวเอง พอถอนริมฝีปากออกก็กระซิบที่ข้างหูของคาเมะ
“คืนนี้อยู่กับจินนะ” ร่างเล็กได้พยักหน้าน้อยๆให้กับจินแต่ก็ยังก้มหน้าเพื่อปิดบังใบหน้าที่แดงจนเอากาต้มน้ำวางก็เดือดได้ทันที
จินยิ้มกับท่าทางที่เขินอายของคาเมะจนอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ ก็เลยได้รับผลของการหัวเราะด้วยกำปั้นมา 2 ที (ก็ไม่ทุบได้ไงล่ะ เค้าอายจะตายอยู่แล้วนะ)
บรรยากาศภายในร้างอาหารเองก็ดูจะสดใสขึ้นเมื่อร่างของคนทั้งสอง เดินเข้ามานั่งในร้านพร้อมกับสั่งอาหารไปด้วยแกมหยอกล้อกันไปด้วย ทำให้คนรอบข้างอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ก็ดูซินั่งกันไปคนตัวโตก็แหย่คนตัวเล็กไป ให้คนตัวเล็กต้องคอยตีกลับอยู่เรื่อย ดูๆไปก็น่ารักดีก็เลยอดที่จะยิ้มไม่ได้น่ะซิ
หลังจากที่ทานเสร็จคาเมะก็ลากจินออกไปเดินที่สวนสาธารณะใกล้ๆเพื่อย่อยอาหาร (ไม่ย่อยไม่ได้เดี๋ยวจินอ้วน 555) เดินเล่นไปก็คุยกันไป ส่วนใหญ่จะเป็นเสียงของคนตัวเล็กที่เป็นฝ่ายเล่า ก็มหา’ลัยมันมีเรื่องให้เล่านี่นา จินฟังไปก็เอาแต่อมยิ้มนานๆทีถึงจะถามกลับ แต่ส่วนใหญ่ก็จะเป็นฝ่ายที่รับฟังมากกว่า จากนั้นก็ค่อยๆเดินกลับที่พักกัน
ตลอดเส้นทางที่เดินกลับจินเดินจับมือคาเมะตลอดเวลา คาเมะเองก็ไม่ได้พูดอะไร รู้ว่าจินจะพาไปที่ไหน เพราะตลอดเวลาที่คบกันมา จินไม่เคยล่วงเกินคาเมะมากไปกว่าการกอดหรือจูบเลย เค้าเองก็รู้ว่าจินต้องการแต่ทุกครั้งที่มันจะเกินเลยมากไปกว่านั้น จินก็จะหยุด ที่หยุดก็เพราะตัวของเค้าที่มันสั่น ไม่ใช่สั่นเพราะกลัวว่าจินจะทำอะไร แต่สั่นเพราะเค้าไม่รู้จะต้องทำตัวยังไง ตลอดเวลาที่ผ่านมาจินเป็นแต่ฝ่ายให้ เค้าไม่เคยให้อะไรจินเลย
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“แกร๊ก” คาเมะสะดุ้งเพราะเสียงไขประตูของจิน เค้ามัวแต่คิดนั่นนี่ก็เลยไม่รู้ว่ามาถึงแล้ว
“คาซึยะไปอาบก่อนนะ เอ้า ผ้าเช็ดตัวกับชุดนอน ตอนนี้มันดึกแล้วค้างที่นี่ล่ะกัน เดี๋ยวจินไปเตรียมน้ำให้นะ” จินบอกพร้อมส่งของให้คาเมะก่อนเดินเข้าห้องห้องน้ำไปเปิดน้ำให้กับคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ พอจินเดินออกมา คาเมะก็เดินสวนเข้าไปเพื่อที่จะอาบน้ำ จินเองก็เดินไปนั่งที่โซฟาแล้วก็เปิดทีวีดู แต่ตาก็คอยที่จะมองไปยังประตูห้องน้ำอยู่เรื่อย
“เฮ้ย คืนนี้แกต้องห้ามตัวเองให้ได้นะจิน” จินส่ายหัวตัวเองแล้วก็พึมพำออกมา ก่อนที่จะให้ความสนใจกับทีวีตรงหน้าต่อ แต่จินไม่รู้ว่าคาเมะที่ยืนอยู่หลังโซฟาได้ยินที่จินพูดทุกคำ ก็จินเปิด
ทีวีดังนี่นาก็เลยไม่ได้ยินเสียงประตูที่เปิดออกมา คาเมะก้าวเดินเข้ามาหาจิน จินที่ได้กลิ่นครีมอาบน้ำกับแชมพูสระผมค่อยๆหันไปมองข้างๆพร้อมเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ก็เห็นคนตัวเล็กกำลังฉีกยิ้มให้ ผมที่พึ่งสระยังไม่ได้รับการเช็ดทำให้น้ำที่อยู่ปลายผมค่อยๆหยดลงมา เพียงแค่เห็นภาพตรงหน้าก็ทำให้จินถึงกลับใจเต้นแรง เต้นจนแทบจะทะลุออกมาข้างนอก ก่อนที่จะคิดมากไปกว่านั้นจินก็รั้งคาเมะมานั่งอยู่ระหว่างขาของเค้า ก่อนที่จะหยิบผ้าที่พาดอยู่ตรงไหล่ของคาเมะมาเช็ดผมให้
“ทำไมไม่เช็ดผมล่ะคาซึยะ เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก แอร์ห้องนี้ยิ่งทำงานเกินประสิทธิภาพอยู่ด้วยนะ” จินบอกพร้อมกับเช็ดหัวของคาเมะไปด้วย คาเมะเองก็ไม่ได้พูดอะไร เอาแต่นั่งอมยิ้มน้อย จนจินเช็ดจนหมาดๆแล้วจึงหยุด คาเมะที่เห็นจินรามือก็เงยหน้ามองร่างสูงที่นั่งซ้อนอยู่ข้างหลัง จินที่เห็นคาเมะทำยังงั้น ใจที่เต้นอยู่แล้วเมื่อกี้ยิ่งเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ จินค่อยๆก้มหน้าลงไปหาคาเมะในขณะเดียวกันคาเมะก็ค่อยๆหลับตาลง จูบที่แสนหวานกลับค่อยๆร้อนแรงขึ้น จินเองก็ค่อยๆเอนตัวของคาเมะลงโซฟาทั้งๆที่ริมฝีปากยังคงประกบกันอยู่อย่างไม่มีช่องวางให้อากาศได้แทรกผ่านได้ มือของร่างสูงก็สอดเข้าไปภายใต้เสื้อตัวบางที่คนตัวเล็กสวมอยู่ คาเมะเองก็เริ่มรู้สึกสั่นๆกับมือของจินที่กำลังลูบไล้อยู่บนแผ่นอกของเค้า ก่อนที่ทุกอย่างจะเดินไปไกลกว่านี้ จินถอนริมฝีปากออกมาก่อนที่จะจูบที่หน้าผากของคาเมะ 1 ที
“ขอโทษนะ คาซึยะที่ทำให้กลัว ไปนอนก่อนนะ จินขออาบน้ำก่อนเดี๋ยวตามเข้าไป” จินบอกกับคาเมะก่อนยันตัวขึ้นพร้อมกับรั้งร่างเล็กขึ้นนั่ง จินยิ้มให้คาเมะก่อนที่จะจูบไปที่หน้าผากมนอีกรอบก่อนที่จะลุกเดินไป แต่เดินได้ไม่กี่ก้าวก็รู้สึกการกอดรัดจากข้างหลัง พร้อมกับคำพูดที่ทำให้จินหัวใจพองโต
“จินอยู่กับคาซึยะนะฮ่ะ อย่าพึ่งไปไหนเลยนะ อยู่กับคาซึยะก่อนนะ” คาเมะพูดไปหน้าก็ยิ่งแดงขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะรู้สึกถึงมือใหญ่ที่จับมือของเค้าออกจากแผ่นอกกว้าง พร้อมกับหันหน้ามาหา
“คาซึยะแน่ใจแล้วเหรอ ไม่ต้องห่วงจินหรอกนะ จินห่วงคาซึยะมากกว่า อย่าฝืนเพื่อจินเลย”
“.............................” คาเมะไม่พูดอะไรแต่กลับยืดตัวขึ้นจูบริมฝีปากตรงหน้า วันนี้เป็นวันแรกของหลายๆสิ่งที่เกิดขึ้น เป็นครั้งแรกที่คาเมะเป็นฝ่ายจูบจินก่อน เป็นครั้งแรกที่เดินเข้ามากอดจินก่อน เป็นครั้งแรกที่เรียกร้องเค้าก่อน
“คาซึยะ”
“คือ...........คาซึยะไม่เคย................ตะ...แต่........ครั้งแรก.........เอ่อ.................จิน................สอนคาซึยะได้มั้ย” แค่พูดก็ตะกุกตะกัก ยิ่งพูดหน้าก็ยิ่งแดงขึ้นเรื่อยๆ จินที่ได้ยินก็คลี่ยิ้มออกมาก่อนจูบไปที่ริมฝีปากบาง
“คาซึยะแน่ใจนะ มาหยุดไม่ได้แล้วนะ” จินที่มองร่างเล็กพยักน้าก่อนที่จะช้อนตัวคนร่างบางก่อนเดินเข้าห้องไป จินค่อยๆวางร่างเล็กลงบนเตียงอย่างช้าๆ เพราะกลัวว่าคนตรงหน้าจะเจ็บ จินก้มลงไปหาความหวานตรงหน้าอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับสอดลิ้นเข้าไปหาความหวานที่เค้าไม่เคยได้ลิ้มลอง เพราะทุกครั้งที่จูบเค้าไม่เคยก้าวเกินไปกว่าริมฝีปากบางเลย เพราะไม่อยากให้คนตรงหน้ากลัวเค้าไปก่อน แต่ครั้งนี้เค้ารู้ว่าคนๆนี้ยอมรับทุกอย่างของเค้าแล้ว
“อือ............................อืม................................อา.....................จิน” พอจินถอนริมฝีปากบาง ร่างตรงหน้าก็ครางออกมาเนื่องจากหายใจไม่ทัน
จากความหวานตรงหน้ากลับร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์ที่ร้อนขึ้นของทั้งสองฝ่าย แม้จะยินยอมแต่ร่างบางก็ยังมีความรู้สึกกลัวอยู่ แม้จินจะอ่อนโยนอยู่แต่ก็ไม่ทำให้คาเมะหายกลัวได้ คาเมะพยายามกลั้นเสียงสะอิ้นเพราะไม่อยากให้จินได้ยิน แต่ก็กลั้นไม่ได้จนเสียงสะอื้นนั้นหลุดรอดออกมาจากริมฝีปากบางนั่นจนได้ และทุกครั้งที่จินได้ยินเสียงสะอื้นนั้นก็จะจูบปลอบเสมอ และแล้วความเจ็บที่คาเมะไม่เคยเจอมาก่อนนั้น ถึงกับทำให้คาเมะร้องสะอื้นออกมาเสียงดังกับการที่จินและคาเมะได้เป็นหนึ่งเดียวกันนั้น ทำให้จินหยุดที่จะสานต่อและเอื้อมมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาพร้อมทั้งจูบปลอบอย่างอ่อนโยน และทุกครั้งที่จินหยุดคาเมะก็จะเป็นฝ่ายเรียกร้องจินให้สานต่อ แม้จะเจ็บแต่คาเมะก็อยากให้อะไรกับจินบ้าง เพราะทุกครั้งจินเป็นฝ่ายให้ตลอด ครั้งนี้เค้าจะเป็นฝ่ายที่ให้กับร่างสูงบ้าง แม้จะเจ็บแค่ไหนคาเมะก็ไม่พูดอะไรออกมา แต่ร่างสูงรู้ดีว่าคาเมะเองเจ็บมากแค่ไหน แต่อารมณ์ที่รุนแรงของเค้าก็ทำให้คาเมะเจ็บหลายครั้ง กว่าทุกอย่างจะสิ้นสุด ท้องฟ้าที่เคยมืดมิดก็เริ่มมีแสงส่องผ่านแล้ว แสงที่ลอดเข้ามาทางช่องหน้าต่างส่องให้เห็นคนสองคนที่กำลังกอดกันและกันอยู่บนเตียงกว้าง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ | |
|
| | |
pindinaa
โฮส~ ข้างทาง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 113
Registration date : 01/02/2007
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU Wed Mar 28, 2007 12:22 pm | |
| เช้าวันนี้จินมาส่งร่างบางที่มหา’ลัยก่อนจะไปทำงาน หลังจากนั้นคาเมะก็วิ่งเข้าไปหาเพื่อนๆที่นั่งกันอยู่หน้าคณะ พร้อมกับข่าวที่ทำให้ใจของคาเมะแทบจะหล่นลงไปกองที่พื้น
“เฮ้ย เมะวันก่อนชั้นเห็นจินกับอุจิ ฮิโรกิ ดาวคณะรัฐศาสตร์อ่ะ เค้าสองคนรู้จักกันเหรอว่ะ” เสียงของคาโต้ ชิเงอากิ เพื่อนสนิทดังขึ้นทำให้คนที่รอบข้างหันมาอย่างสนใจ ก็จะไม่ให้สนใจได้ไงล่ะก็ตอนจินคบกับคาเมะเป็นข่าวดังจะตาย เดือนคณะสังคมศาสตร์กับดาวคณะมนุษย์ศาสตร์ ใครบ้างไม่สนใจเพราะต่างก็เป็นที่หมายปองของหนุ่มสาวทั่วมหา’ลัย ตอนที่ข่าวออกไปว่าทั้งสองคบกัน ทำให้เสียงร้องไห้ดังไปทั่วมหา’ลัย แต่ไม่มีใครเข้าไปขัดขวางเลยซักคน เพราะดูแล้วทำให้มหา’ลัยน่าอยู่ขึ้นอีกมาก
“ไม่รู้ซิ จินไม่เคยบอกอ่ะว่ารู้จักกับอุจิคุงเค้าด้วย” คาเมะบอกพร้อมกับนั่งลงข้างๆโคยาม่าที่นั่งปั่นรายงานอยู่ใกล้ๆ แต่สมองกับคิดถึงแต่คำพูดของเพื่อนสนิท วันนี้ทั้งวันคาเมะเรียนไม่รู้เรื่องเพราะมัวแต่กังวลเรื่องของจินกับอุจิ
พอตอนเย็นคาเมะก็นั่งรออยู่หน้าคณะตามปกติเพื่อรอจินมารับกลับ ห้าโมงครึ่งก็แล้ว หกโมงก็แล้วจินก็ยังไม่มา โทรไปก็ปิดเครื่อง ติดต่อก็ไม่ได้ ขณะที่คาเมะกำลังจะลุกเพราะคิดว่าจะเรียกรถเพื่อกลับบ้าน รถที่รอคอยก็ขับเข้ามาพอดี บุคคลที่อยู่บนรถรีบเปิดประตูลงมาทันที
“ขอโทษนะคซึยะ พอดีจินต้องไปส่งเจ้านายเค้าขึ้นเครื่องด้วย มือถือก็แบตหมดอ่ะ เลยโทรบอกไม่ได้” จินรีบลงมาอธิบายเหตุให้ร่างบางฟังก่อนที่จะงอน เพราะเมื่อไรที่งอนกว่าจะง้อได้ก็แทบตายเลยล่ะ
“ไม่เป็นไรหรอกจิน เรานึกว่าเกิดอุบัติเหตุซะอีก” คาเมะที่พอรู้เหตุผล อารมณ์งอนๆเมื่อกี้ก็เลยหายไป แต่สักพักจินกลับวิ่งออกไปทางซ้ายมือของเค้าทำให้คาเมะรู้สึกแปลกใจ คาเมะจึงเพ่งมองให้แน่ใจทำให้รู้สาเหตุที่จินวิ่งไป ก็จินยืนคุยกับอุจิ ฮิโรกิอยู่นี่ แล้วทำไมจินถึงรู้จักล่ะ แล้วยังดูสนิทกันอีกด้วยอ่ะ ซักพักจินก็โบกมือลากับอุจจี้ก่อนวิ่งกลับมาหาคาเมะ คาเมะมองกลับด้วยสายตาคำถามแต่ไม่พูดอะไร จินรู้ว่าสายตาของคาเมะต้องการบอกว่าอะไร
“อุจิ ฮิโรกิเค้าเป็นน้องชมรมอาสา รู้จักกันตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วล่ะ ก็เลยสนิทกันอย่าคิดมากซิ” จินบอกพร้อมยกมือลูบหัวคาเมะไปด้วย คาเมะไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่ยิ้มบางๆออกมา ใช่ยิ้มแต่เรื่องเมื่อกี้ที่เห็นยังคงทำให้คาเมะคิดขึ้นมามากกว่าเดิม เพราะท่าทางที่สนิทกันเกินกว่าจะเป็นเพียงน้องชมรม มันทำให้คาเมะเริ่มรู้สึกแปลกๆขึ้นมา
-เจ็บ-
-เจ็บที่หัวใจ-
-มันเหมือนจะแตกออกมา-
-ทำไมกันนะ ถึงเจ็บได้ขนาดนี้-
เพราะรักเหรอ รักมาก มากอย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อน แต่ก็ได้แค่คิดไม่พูดออกมา ได้แต่เก็บไว้ในใจแต่ทำอะไรไม่ได้
“คาซึยะ” เสียงเรียกของจินที่ดังขึ้นขณะกำลังขับรถเพื่อไปส่งคนตัวเล็กที่บ้านดังขึ้น ทำให้คาเมะหลุดออกจากความคิดของตนเองพร้อมกับหันหน้ามาหา ส่งสายตาออกไปประมาณว่า 'ทำไม'
“ตั้งแต่พรุ่งนี้จินอาจจะไม่ว่างมาหานะ เพราะที่บริษัทมีประชุมกรรมการบริหารประมาณ 3 วัน ไม่บอกเวลาเลิกด้วย จินอาจไม่ได้มารับนะ กลับเองได้ใช่มั้ย” จินถามพรางหันมามองขณะรอสัญญาณไฟอยู่ คาเมะพยักหน้ารับก่อนจะหันมองไปตรงๆเหมือนเดิม
“งั้นก็กลับระวังๆด้วยนะ จิงสิวันที่ 4 กรกฎา ที่จะถึง คาเมะไปรอจินที่ร้าน................นะ ตอน 4 โมงเย็นนะ จินจะไปเจอคาซึยะวันนั้น” จินบอกอีกครั้งทำให้ร่างบางหันมาตอบรับอีกรอบ ก่อนที่สัญญาณไฟจะเปลี่ยนเป็นสีเขียว
จินที่ขับมาจนถึงบ้านคาเมะก็มาจอดลงที่หน้าประตู เมื่อเห็นคาเมะเปิดประตูลงโดยไม่พูดอะไร ก็รีบก้าวลงตามไปด้วยพร้อมของบางอย่างในมือ
“คาซึยะเป็นอะไรรึป่าว วันนี้ดูเงียบๆจังครับ” จินรีบเดินเข้ามาประชิดตัวก่อนจะช้อนคางคนตรงหน้าให้สบตากับเค้า
“เปล่าหรอก แค่เหนื่อ.......” คาเมะยังไม่ทันพูดจบร่างสูงก็ก้มลงมาปิดปากคนตรงหน้าด้วยปากของตัวเอง ก่อนเอื้อมมือไปจับมือของคนตัวเล็กมารับของที่อยู่ในมือเค้าแล้วจึงถอนริมฝีปากออกมา คาเมะก้มมองของที่อยู่ในมือก่อนจะคลี่ยิ้มบางๆออกมา
‘นึกว่าลืมซะแล้ว’
“จินไม่ได้ลืมนะเพียงแต่อยากมาให้ที่บ้านแค่นั้นเอง ไม่โกรธนะ” จินบอกพร้อมยื่นหน้าเข้าไปหา คาเมะส่ายหน้าไปมาเพื่อบอกให้จินรู้ว่าไม่โกรธ ก่อนจะโบกมือให้และเดินเข้าบ้านไป ส่วนจินก็ขึ้นรถแล้วขับกลับไปยังที่พักของตนเอง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ในตอนเช้าคาเมะที่กำลังจะออกจากบ้าน ก็เดินไปเปิดที่ตู้รับจดหมายเพื่อเอาไปวางไว้บนโต๊ะอย่างทุกวัน แต่วันนี้กลับไม่เหมือนทุกครั้ง เพราะเมื่อคาเมะเปิดที่ตู้รับจดหมายก็เจอพวงกุญแจหมีที่เค้าได้รับจากจินอยู่ทุกวันนั่นเอง พร้อมกับมือการ์ดเล็กๆติดอยู่ด้วย คาเมะจึงหยิบออกมาอ่านข้อความที่อยู่ในนั้น
สวัสดียามเช้าครับ 3 วันที่จินไม่ได้เห็นหน้าคาซึยะ จินได้บ้าแน่ๆ แต่จินส่งเจ้าหมีมาเป็นตัวแทนแล้วนะ อีก 2 วันเจอกันนะครับ
จิน
คาเมะอ่านไปก็ยิ้มไปก่อนจะหยิบจดหมายอื่นเข้าไปข้างไหน ขึ้นไปเก็บน้องหมีแล้วจึงออกบ้านไปมหา’ลัย อีก 2 วันที่เหลือก็เหมือนกับวันนี้ จินเอาน้องหมีใส่ในตู้จดหมายก่อนที่จะไปทำงาน
คืนวันที่ 3 คาเมะกำลังนั่งห่อของขวัญอยู่ พรุ่งนี้เค้าจะได้เจอจิน หลังจากที่เค้าไม่เจอจินเลยตลอดสามวันที่ผ่านมา วันที่ 4 เองก็เป็นวันเกิดจินด้วยแถมยังครบ 1,000 วัน ที่เค้ากับจินคบกันมา วันนี้เค้าเดินหาของขวัญให้จินตั้งนานจนขาแทบลากแน่ะ ก็มันเป็นวันที่สำคัญนี่นา สำคัญมากๆด้วย คาเมะคิดไปก็ยิ้มไปก่อนล้มตัวลงนอน แล้วก็หลับไปอย่างรวดเร็วทั้งๆที่ในมือยังถือของขวัญไว้อยู่เลย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ | |
|
| | |
pindinaa
โฮส~ ข้างทาง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 113
Registration date : 01/02/2007
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU Wed Mar 28, 2007 12:22 pm | |
| +++ บ่ายสามโมงห้าสิบ วันที่ 4 กรกฎาคม +++
คาเมะรีบลงมาจากรถประจำทาง ก่อนที่จะวิ่งไปยังร้านที่จินบอกไว้เมื่อสี่วันก่อน เค้าไม่อยากให้จินรอนาน แต่พอไปถึงที่ร้านเค้าเห็นจินยืนคุยกับอุจิ ฮิโรกิอยู่หน้าร้าน ในมือของอุจจี้มีหมีสีน้ำตาลตัวใหญ่อยู่หนึ่งตัว คาเมะเดินเข้าไปใกล้ทั้งสองคนมากๆ อุจจี้ที่สังเกตเห็นคาเมะก็สะกิดจินให้หันไป จินที่หันไปเจอคาเมะก็หันไปรับหมีจากในมือของอุจจี้แล้วจึงเดินไปหาคาเมะที่ยืนอยู่
“คาซึยะ หมีตัวนี้จินให้เนื่องวันที่ครบ 1,000 วันที่จินกับคาเมะคบกันนะ” หลังจากพูดจบจินก็ยื่นไปให้คาเมะ คาเมะเอื้อมมือมารับก่อนที่จะโยนทิ้งไปที่ถนน คนบริเวณนั้นก็เริ่มหันมามองว่าเกิดอะไรขึ้น จินยืนอึ้งกับสิ่งที่คาเมะทำเช่นเดียวกับอุจจี้ที่ยืนมองอยู่ คาเมะยกมือขึ้นตบหน้าจินหนึ่งที น้ำตาก็ค่อยๆไหลออกจากตาเรียวคู่นั้นที่จ้องมองร่างสูงที่หันกลับมามอง พร้อมคำพูดที่ทำให้จินรู้สึกเจ็บไปถึงข้างใน
“นี่ใช่มั้ยคือสิ่งที่จินต้องการจะบอก ที่จินไม่เคยพูดคำว่ารักเลยตลอดเวลาที่เราคบกันก็เพราะอุจิคุงด้วยใช่มั้ย ถ้ารักเค้าแล้ามาคบเราทำไม ผมเกลียดจินได้ยินมั้ยว่าเกลียด จะไปตายที่ไหนก็ไป” คาเมะพูดเพียงแค่นั้นก็หันหลังวิ่งหนีออกไป อุจจี้ที่ดึงสติกลับมาได้ก็วิ่งเข้ามาหาจินพร้อมเขย่าตัวจินที่ตอนนี้ยืนมองร่างบางที่วิ่งห่างออกไป
“รุ่นพี่อาคานิชิ รีบตามคาเมนาชิเค้าไปสิครับ เดี๋ยวเค้าจะไปไกลซะก่อนนะฮ่ะ เค้าแค่เข้าใจผิด” อุจจี้ที่เขย่าตัวจินเพื่อเรียกสติของจินกลับมา พูดให้จินรีบวิ่งตามคาเมะ
แต่จินกลับมองออกไปยังถนน มองไปยังตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลที่นอนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น จินค่อยๆเดินออกไปที่ถนนเพื่อเก็บมันขึ้นมากอดไว้ในอ้อมแขน แต่แทนที่จะเดินกลับเข้ามาจินกลับทรุดลงนั่งกลางถนน ตอนนี้จินไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น นอกจากคำว่าเกลียดที่ออกมาจากคนรักของเค้า ไม่ได้ยินเสียงเรียกให้กลับเข้าไปของอุจจี้และคนอื่นๆที่อยู่บริเวณนั้นไม่ได้ยินแม้แต่เสียงของรถบรรทุกที่วิ่งเข้ามาหาเค้าอย่างรวดเร็ว คนขับพยายามเบรกแล้วแต่เนื่องจากความเร็วที่เร็วมากและน้ำหนักที่บรรทุกมาเกินพิกัด ทำให้ไม่สามารถควบคุมรถได้
“คาซึยะ”ร่างของจินค่อยๆลอยขึ้นจากพื้นถนนตามแรงกระแทกของแรงรถที่พุ่งเข้าหาเค้าอย่างจัง ทำให้กระเด็นห่างออกไปหลายเมตร อุจจี้รีบวิ่งเข้าไปหาร่างของจินที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นถนนทั้งๆที่มือยังกอดตุ๊กตาหมีไว้อยู่ร่วมทั้งกดมือถือเพื่อเรียกรถพยาบาลและคนสำคัญของเค้าอีกคนหนึ่ง
คาเมะที่วิ่งห่างออกมาไกลพอสมควรได้ยินเสียงเหมือนเสียงของจินเรียกเค้าแต่เป็นเสียงที่แผ่วเบา คาเมะหันกลับไปมองด้านหลังแต่ก็ไม่พบใครทั้งนั้น เมื่อไม่เห็นแม้แต่เงาของร่างสูงคาเมะก็หันกลับไปต่อ ปล่อยให้น้ำตาไหลออกจากดวงตาคู่สวยคู่นั้น ขณะที่เดินอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ของเค้าก็ดังขึ้น คาเมะจึงหยิบขึ้นมาเพื่อที่จะกดตัดเพราะคิดว่าเป็นจินแต่หน้าจอขึ้นชื่อของรุ่นพี่ที่คณะที่จบไปแล้ว
- นิชิกิโด เรียว -
คาเมะจึงกดรับขึ้นมาแต่เสียงที่แทรกเข้ามาเป็นเสียงของโรงพยาบาล พร้อมกับคำพูดที่ร้อนรนของเรียว ทำให้คาเมะรู้สึกกังวลขึ้นมาว่าเกิดอะไรที่ร้ายแรงขึ้นรึเปล่า
“คาเมะนายตั้งใจฟังดีๆ ควบคุมสติหน่อยนะ” เรียวพูดออกมาโดยมีเสียงสะอึกสะอื้นของคนข้างตัวที่อยู่ในอ้อมกอดของอยู่ด้วย ทำให้ความกังวลของคาเมะรู้สึกแรงขึ้นเรื่อยๆ
“จินโดนรถชนตอนนี้อยู่ห้องไอซียูที่โรง’บาล...................... นายรีบมาด่วนเลยนะ” คาเมะที่ฟังเรียวพูดจบก็หันหลังวิ่งกลับไปยังโรงพยาบาลที่เรียวบอกทันที ภายในหัวมีแต่คำพูดที่เรียวบอกว่าจินโดนรถชนกลับไปกลับมาตลอดเวลา
‘จิน อย่าเป็นอะไรไปนะ’
เมื่อมาถึงโรงพยาบาลที่เรียวบอกคาเมะก็ตรงเข้าไปถามที่เคาเตอร์ ก่อนที่จะไปตามทางที่ฟังมา เมื่อวิ่งมาถึงหน้าห้องไอซียู คาเมะก็เห็นตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลที่ตอนนี้เปลี่ยนเลือดเต็มไปหมด รวมถึงร่างสองร่างโดยรุ่นพี่ที่โทรบอกเค้าเมื่อกี้กำลังกอดคนอีกคนที่ร้องไห้อย่างหนัก เรียวที่เงยหน้าขึ้นมามองเมื่อรู้สึกว่ามีคนเดินเข้ามาเมื่อเห็นคาเมะ เรียวก็ค่อยๆดันคนในอ้อมกอดออกเพื่อให้มองผู้ที่มาใหม่ เมื่ออุจจี้เห็นก็รีบเดินเข้าไปหาพร้อมกับคำพูดที่เสียดแทงจิตใจของเค้ายิ่งหนัก
“เราขอโทษที่ทำให้นายกับรุ่นพี่อาคานิชิเข้าใจผิด บ้านเราเป็นร้านทำตุ๊กตาและรุ่นพี่เค้าก็สั่งเราทำตุ๊กตาหมีที่นายได้รับอยู่ทุกวันก็เลยอาจทำให้เราสนิทกับรุ่นพี่ เมื่อกี้รุ่นพี่เค้าไปเก็บตุ๊กตาที่นายทิ้งไปทำให้โดนรถชน รุ่นพี่เค้ารักนายมากนะ เค้าคิดถึงนายก่อนตัวเองเสมอเลย...” พูดได้เพียงแค่นั้น อุจจี้ก็ไม่สามารถพูดอะไรต่อได้ คาเมะหลังจากได้ฟัง น้ำตาที่หยุดไหลไปแล้วก็ไหลลงมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้อารมณ์กลับรุนแรงยิ่งกว่าเดิมหลายเท่านัก เพราะเค้าเป็นต้นเหตุที่ทำให้จินโดนรถชน คาเมะทรุดลงนั่งยังเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆหมีสีน้ำตาลตัวนั้นที่ตอนนี้เลือดเริ่มแข็งตัวแล้ว
ซักพักพ่อและแม่ของจินก็วิ่งเข้ามาด้วยใบหน้าที่มีน้ำตานอง ตัวคาเมะเองก็น้ำตาไหลไม่หยุดลุกขึ้นไปหาพ่อกับแม่ของจินพร้อมบอกว่าตัวเค้าเป็นสาเหตุที่ทำให้จินโดนรถชน เค้าต้องการให้ใครก็ได้ช่วยโทษเค้าที แต่พ่อกับแม่ของจินกลับไม่โทษเค้าเลย ยิ่งทำให้เค้าร้องไห้หนักขึ้นจนทรุดลงไปนั่งกลับพื้น เรียวกับอุจจี้รีบดึงคาเมะขึ้นนั่งที่เก้าอี้รวมถึงแม่ของจินที่เข้ามากอดคาเมะไว้ เพราะรู้ดีว่าลูกชายของตัวเองรักร่างเล็กตรงหน้านี้มากมายแค่ไหน ทำให้ทั้งสองไม่อาจโทษว่าเป็นความผิดของคนตัวเล็กได้ เวลาผ่านไปนานแค่ไหนไม่มีใครรู้ จนกระทั่งหมอเดินออกจากห้องไอซียูตรงมาหาพวกเค้า
“ญาติของคนไข้ใช่มั้ยครับ ทางเราพยายามอย่างเต็มที่แล้ว แต่เนื่องจากร่างกายได้รับแรงกระแทกมาก โดยเฉพาะบริเวณศีรษะทำให้สมองได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง หอมอยากให้เข้าไปลาเป็นครั้งสุดท้าย หมอเสียใจด้วยนะครับ” หลังจากที่พูดจบหมอก็เดินเข้าไปในห้องอีกครั้งโดยครั้งนี้คนทั้งห้า ได้เดินตามเข้าไปด้วย เมื่อเห็นสภาพของจินพ่อกับแม่ก็โผเข้าไปยังเตัยงผ่าตัดทันที คาเมะ อุจจี้และเรียวต่างก็ร้องไห้ออกมาโดยเฉพาะคาเมะ พ่อของจินเข้าไปพยุงภรรยาก่อนที่จะเดินออกไป อุจจี้และเรียวเดินเข้าไปหาก่อนพูดอะไรบางอย่างก่อนจะถอยออกมาให้คนอีกคนได้เข้าไปลาครั้งสุดท้าย คาเมะเมื่อเห็นเรียวเดินออกมาจึงเดินเข้าไปหาจิน โดยทั้งสองยังคงยืนอยู่ใกล้คาเมะ
“จิน คาซึยะขอโทษที่ไม่เชื่อจินนะ ติ่นขึ้นมาฟังคำขอโทษของเราก่อนซิ ตื่นขึ้นมาฟังหน่อยนะ ตื่นซิ เราสั่งให้ตื่นไง ฮือๆ” ขณะที่พูดคาเมะก็เขย่าตัวจินไปด้วย ก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบมีดที่วางอยู่ใกล้ๆขึ้นมา ทำให้เรียวและอุจจี้รีบเข้าไปห้าม อุจจี้เข้าไปกอดคาเมะไว้เพราะรู้ดีว่าร่างตรงหน้ากำลังรู้สึกยังไง
“เรารักจินนะ รักจินคนเดียว ชีวิตนี้เราจะไม่ลืมจินเลย จินอย่าลืมเรานะ คาซึยะจะรักจินตลอดไป ไม่ว่าจะอีกนานเท่าไร จะรักแต่จินคนเดียว” คาเมะพูดกับร่างของจินที่ลมหายใจกำลังจะจางหาย ที่ดวงตาของจินกลับมีน้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง เหมือนรับรู้ถึงความรู้สึกของคาเมะ ก่อนที่มัจจุราชจะรับเอาลมหายใจสุดท้ายของจินจากไป จากคาเมะไปตลอดกาล
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ | |
|
| | |
pindinaa
โฮส~ ข้างทาง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 113
Registration date : 01/02/2007
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU Wed Mar 28, 2007 12:23 pm | |
| หลังจากวันนั้นมาสองอาทิตย์คาเมะและอุจจี้ยังคงไปเรียนตามปกติ แต่สิ่งที่ต่างออกไปคือรอยยิ้มของคาเมะที่ไม่มีใครเคยได้รับอีกเลย เวลานั่งอยู่เฉยๆก็จะมีน้ำตาไหลออกมาตลอดเวลา เพื่อนๆทุกคนรู้แต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย เพราะคาเมะปิดตัวเองจากคนอื่นๆทั้งหมด
ในตอนเย็นที่คาเมะกลับถึงบ้านก็เดินเข้าห้องไปโดยไม่พูดจากับใครเลย ในห้องกล่องใส่พวงกุญแจหมีที่จินให้วางอยู่ข้างเตียง ในขณะที่พวงกุญแจหมีทั้งหมด 999 ตัว วางอยู่บนเตียง รวมทั้งหมีสีน้ำตาลตัวที่หนึ่งพัน ที่เปื้อนเลือดของจินก็วางอยู่ตรงนั้นเช่นกัน คาเมะนั่งอยู่ตรงขอบเตียงก่อนจะหยิบหมีแต่ละตัวขึ้นมาดู ขณะที่หยิบขึ้นมาดู คาเมะเผลอไปกดโดนท้องของหมีตัวนั้น และสิ่งที่ได้ยินนั้นทำให้น้ำตาที่เคยหายไปไหลลงมาอีกครั้ง
“I love you” พอคาเมะได้ยินจึงเริ่มหยิบตัวอื่นๆขึ้นมากดและทุกตัวที่ได้ยินนั้นก็บอกแต่คำว่า
“I love you”
“I love you”
“I love you”
“I love you” คำพูดที่ยิ่งทำให้ร้องไห้ แล้วคาเมะก็หยิบหมีสีน้ำตาลตัวสุดท้ายมาก่อนจะไล่กดไปทั่วทั้งตัว แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย คาเมะจึงทุบลงไปที่ท้องของหมีตัวนั้น ก่อนที่จะได้ยินเสียงคนรักตัวเองดังออกมา
‘คาซึยะครับ คงแปลกใจซินะที่ได้ยินเสียงของจิน จินไม่รู้นะว่าคาซึยะจะได้ฟังเมื่อไร คาซึยะคงโกรธจินซินะ ที่ไม่เคยได้ฟังคำบอกรักของจินเลย จินเขินที่จะพูดออกมาให้ได้ยิน แต่จินบอกคาซึยะอยู่ทุกวันนะ แต่ไม่รู้ว่าจะรู้มั้ย บอกผ่านหมีที่เป็นหัวใจของจินไง วันนี้เป็นวันที่ครบ 1,000 วันที่เราคบกันมาใช่มั้ย วันนี้จินตั้งใจจะขอคาซึยะ ไม่รู้ว่าให้จินได้มั้ย สิ่งที่จินจะขอก็คือ.......................................................................... แต่งงานกับจินนะ จินอยากเป็นคนที่ปกป้องคาซึยะ อยากเป็นคนที่คาซึยะคิดถึงก่อนใคร อยากเป็นคนแรกที่คาซึยะรัก และก็อยากเป็นคนสุดท้ายที่คาซึยะรักด้วย จินจะคอยคำตอบนะ
จิน
รัก
คาซึยะนะ’
หลังจากฟังคาเมะก็ร้องไห้ออกมาอย่างหนักที่เค้าไม่เชื่อใจคนรักของเค้าให้มากๆ ทั้งที่จินเชื่อใจเค้ามากแค่ไหน กล่องของขวัญที่คาซึยะเตรียมไว้ให้จินยังคงอยู่ในลิ้นชักข้างหัวเตียงของเค้า แหวนสองวงยังคงนอนนิ่งอยู่ข้างในนั้น เหมือนจิตใจของเค้าที่ไม่มีสิ่งใดมาสะกิดได้อีกแล้ว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++ครึ่งปีต่อ+++
วันนี้เป็นวันเกิดของเค้าเอง ตัวเค้ากำลังเดินบนเส้นทางเดินที่โรยด้วยใบไม้สีส้มของต้นเมเปิ้ลที่สลับกับต้นซากุระที่ดอกได้ร่วงโรยไปนานแล้วตลอดสองข้างทาง เค้าเงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อนที่จะมีลมแรงพัดจากทางด้านหลังของเค้า ทำให้ใบเมเปิ้ลร่วงลงมาอย่างกับฝนและปลิวไปตามลม คาเมะหันหลังกลับไปมองแต่ก็ไม่เห็นใครเลยบนเส้นทางเส้นนี้ เส้นทางทำให้เค้าได้พบเจอกับคนรัก เส้นทางที่เค้าคุยและเดินเคียงข้างกับคนร่างสูงคนนั้น จากนี้คงไม่มีช่วงเวลานั้นอีกแล้ว เพราะจะมีแค่ตัวเค้าที่ก้าวเดินต่อไปคนเดียว ก้าวเดินต่อไปยังปลายทางที่ไม่มีใคร ที่จะเคียงข้างเค้าดั่งเช่นคนๆนั้นอีกแล้วในชีวิตนี้
+++++++++++++++ THE END +++++++++++++++
TALK :
เป็นยังไงบ้างค่ะกับshort fic เรื่องแรกของเรา
เราแต่งจากเรื่องที่เราได้รับจากเมล์เมื่อ 4 ปีก่อนนะคะ
เราชอบมากเลยคะตอนที่ได้อ่านเรื่องนี้จาก forword mail จากเพื่อนเรา
4 ปีเชียวนะคะกว่าเราจะเอามาแต่ง
พอดีได้กลับไปนั่งอ่านก็เลย............เห็นอย่างที่เห็นนี่แหละคะ
ยังไงก็ช่วยเม้นท์ให้เราด้วยนะค่ะ
ต่อไปเราใช้ชื่อ AKAMATSU แทน pindinaa ในการลงฟิคนะค่ะ
ถ้าไปซ้ำใครเราขอโทษนะ
แล้วเจอกันใหม่กับฟิคเรื่องหน้านะค่ะ | |
|
| | |
iam2kame
โฮส~ ไฮโซ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 1412
อายุ : 33
Registration date : 15/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU Wed Mar 28, 2007 1:19 pm | |
| อ่า
ก็ดีค่ะ
เศี้ดี
อิอิ
แต่ตอนแรกๆจินมันพูดเพราะไปหน่อย โหะๆๆ
อาจเปงคาเรกเต้อ หล่ะเน๊อะ
เอิ๊กๆๆ
เศร้าดีง่ะ จินตาย แง่งๆ โหดร้ายจัง ความรักแบบนี้
เฮ้อออ
อยากได้ตุ๊กตาเต่า(เกี่ยวไร-*-) | |
|
| | |
shin_jin
โฮส ~ คัตตุนทั้ง 6 เป็นของคุณ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 2394
อายุ : 33
Localisation : บ้านอาคานิชิ
Registration date : 15/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU Wed Mar 28, 2007 3:39 pm | |
| พล็อตนี้เหมือนเคยอ่าน
555555555+
เศร้าดีค่ะ
แต่งมาอีกนะค่ะ
อิอิ | |
|
| | |
R@J!N
โฮส~ เกรด A
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 1184
อายุ : 38
Registration date : 18/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU Wed Mar 28, 2007 10:23 pm | |
| เศร้าดีจัง แต่หนุกดี มาแต่งต่ออีกน๊า
จารออ่านเรื่องต่อไปคับ | |
|
| | |
MURASAKI
โฮส ~ คัตตุนทั้ง 6 เป็นของคุณ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 2253
Localisation : บ้านอคานิชิ
Registration date : 19/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU Wed Mar 28, 2007 10:42 pm | |
| | |
|
| | |
jinlkame
เธเธนเนเธกเธฒเนเธขเธทเธญเธ
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU Thu Mar 29, 2007 11:34 am | |
| เศร้าจังเลยอ่ะ
แต่สนุกดี อยากมีมั้งจังแฟนดีๆๆๆเนี่ย ^^ |
|
| | |
yokumi
โฮส~ ข้างทาง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 88
Registration date : 22/03/2007
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU Fri Mar 30, 2007 3:43 pm | |
| เศร้าอ่ะ เมื่อกี๊เพิ่งไปอ่านเรื่องที่เมะตาย แล้วพอมาเรื่องนี้จินก็ตายอีก
แย่จังเลยยยยยยยย น่าสงสารอ่ะ | |
|
| | |
myme
เธเธนเนเธกเธฒเนเธขเธทเธญเธ
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU Sun Apr 01, 2007 7:40 am | |
| โอ้ว เมื่อกี๊ไปอ่านเรื่องที่หนูเมะสิ้นชีพเพราะอีจิน
มาเรื่องนี้อีจินสิ้นชีพ เพราะหนูเมะ
ตอนนี้น้ำท่วมบ้านไปเรียบร้อย เนื่องจากนำตาทะลักออกมาอย่างมากมาย
ทามมายเรื่องมานถึงได้เศร้าแบบนี้ สงสารอีจินมากมายค่า ดูซิแค่เข้าใจผิดนิดเดียว โฮๆๆๆๆๆๆๆ |
|
| | |
aimi
โฮส~ ข้างทาง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 130
Registration date : 01/02/2007
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU Fri Apr 06, 2007 12:50 pm | |
| เส้าอ่ะ
ไม่อยากให้จินตายเลยอ่ะ....
แง ๆๆๆๆๆ | |
|
| | |
Hachikime
โฮส~ เกรด A
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 1078
อายุ : 35
Localisation : บ้านพี่คิ ห้องนอนคาเมะ
Registration date : 16/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU Wed May 09, 2007 9:22 pm | |
| โฮฮฮฮฮ เส้าอ่ะ
สงสารทั้งจินทั้งเมะ
จินไม่ฟื้นหรอ
แงงงงงงง | |
|
| | |
nudee
เธเธนเนเธกเธฒเนเธขเธทเธญเธ
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU Mon Jul 23, 2007 8:29 pm | |
| ฮือ ฮือ ทามมายเศร้าอย่างนี้อ่ะ จินไม่น่าตายเลย น่าจามีปฏิหารย์ แงแงแงแง ม่ายยอม |
|
| | |
sarumaku
เธเธนเนเธกเธฒเนเธขเธทเธญเธ
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU Fri Sep 28, 2007 12:57 pm | |
|  เศร้าจัง สงสานทั้งสองคนเลย แต่ก็สนุกดีค่ะ |
|
| | |
| | [SF] +++Bear+++ สื่อรักแทนใจ by AKAMATSU | |
|
