ทั้งสองคนกอดกันอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะพากันเกี่ยวก้อยในข้างที่มีแหวน เดินออกจากสนามบินด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม จินโทรศัพท์ไปหายามะที่บ้านบอกให้ยามะเตรียมอะไรบางอย่างให้.......
เวลาตีสองของคืนวันที่23 ถึงแม้จริงๆแล้วเวลาตอนนี้เป็นเวลาของวันที่24 แต่ทั้งสามคนที่กำลังนั่งฉลองวันเกิดกันอย่างไม่ได้ใส่ใจ ทั้งสามคนกินเค้กช็อกโกแลตกันอย่างเอร็ดอร่อย แต่ที่อร่อยที่สุดก็คงไม่พ้นจินที่กินไม่พูดไม่จากวาดเรียบกับเค้กขนาด2ปอนด์.......
โอ้ย....อิ่มจังแหะจินโอดครวญเล็กน้อย มือใหญ่ลูบพุงป่องๆของตนเองไปมา คาเมะหยิบทิชชูขึ้นมาก่อนที่จะเช็ดรอบริมฝีปากของอีกคนที่มีแต่ครีมเปรอะเลอะเต็มไปหมด.......
กินอย่างกะเด็กน่ะจิน........คาเมะตำหนิเล็กน้อย จินหันไปมองคนที่ตำหนิตนแล้วจับมับที่มือเล็กนั้นแล้วค่อยๆดึงมือข้างนั้นขึ้นมาหอมเบาๆ......
หอมจังเลย.......จินเริ่มเพ้อจำได้นะว่ากินแค่เค้กไม่ได้ดื่มเหล้าด้วยสักหน่อย.....แต่คำพูดนั้นก็ทำให้คาเมะหน้าแดงก่ำขึ้นมาได้ทันที.......
คาเมะแฮปปี้เบริด์เดย์นะยามะยื่นของขวัญกล่องเล็กให้ เป็นของขวัญที่ตนออกไปซื้อพร้อมกับเค้กก้อนนี้......คาเมะเปิดดูของขวัญแล้วถลึงตาให้กับยามะเล็กน้อย......
ให้อย่างงี้มันหมายความว่ายังไงเนี่ยคาเมะดูของขวัญในมือไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างยามะจะซื้อให้......
ก็ซื้อให้ป้องกันโรคไง เห็นว่าชอบทำอะไรกันสดๆจึงห่วงว่าจะเป็นโรค ไม่ดีเหรอที่ฉันซื้อถุงยางให้ยามะหัวเราะร่วนเมื่อคาเมะทำหน้างอนใส่..........
บ้า........คาเมะตะโกนใส่เบาๆ จินหัวเราะให้ทั้งยามะและคาเมะที่ยังคงต่อล้อต่อเถียงกันไม่เลิก........แต่แล้วทั้งคู่ก็ต้องยอมสงบศึกกันด้วยดี แล้วทั้งสามต่างแยกย้ายเข้าห้องของตัวเอง......
คาซึยะมายืนทำมิวสิคอะไรตรงนี้คนเดียวล่ะ ยังไม่นอนอีกเหรอจินออกจากห้องน้ำเห็นคนรักของตนยืนทำมิวสิคตรงหน้าต่างอยู่ก็อดที่จะถามไม่ได้.......
บ้า.....ฉันยืนรอจินต่างหากคาเมะตอบกลับคนกำลังคิดอะไรเพลินๆก็ต้องมาสะดุดกับคำพูดของคนรัก.....
อ้าว....รอฉันเหรอก็ไม่รู้นิจินตอบพลางสวมกอดคนรักไว้แน่น....
จิน....รักฉันจริงๆใช่มั้ยไม่ได้โกหกฉันเล่นนะคาเมะลองตัดสินใจถามเพื่อสร้างความมั่นใจ จินกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น กระซิบตอบเบาข้างใบหูของอีกคน......
รัก........ขอโทษนะกับเรื่องทุกอย่างที่ฉันต้องทำให้นายต้องเสียใจ แต่ฉันสัญญาว่าต่อไปนี้ฉันจะไม่ทำให้นายต้องเสียใจอีกแล้วถึงแม้น้ำเสียงที่ได้ยินนั้นจะเบาสักขนาดไหนก็ตาม แต่นั่นกลับหนักแน่นมากเช่นเดียวกัน......
จิน....รักฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะคาเมะถามอีกคำถาม ตนเองยังแปลกใจไม่หายที่จู่ๆจินบอกรักทั้งๆที่เมื่อก่อนจินออกจะเย็นชากับตนเสียยิ่งกระไร.......
ไม่รู้สิว่าเริ่มรักตั้งแต่เมื่อไหร่.......แต่พอมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่นายไม่ได้เดินเคียงข้างฉันแล้ว ฉันเหงามากรู้มั้ยเหงาที่ไม่มีใครมาคอยเอาใจใส่ใจฉันเหมือนกับนายจินสารภาพออกมาทั้งหมดกับความรู้สึก......ดีนะที่ตนไม่รู้ตัวก็ตอนที่สายเกินไปแล้ว.......
ขอบคุณนะจิน......ขอบคุณที่ยอมเปิดหัวใจยอมรับฉันคาเมะกล่าวมาด้วยความดีใจกับความรักของตนในครั้งนี้......และแล้ววันนี้สินะที่จินยอมที่จะรักตนแล้ว.......ขอบคุณมากพระเจ้า ขอบคุณที่ให้ของขวัญวันเกิดกับผมในปีนี้ เป็นของขวัญที่ผมอยากได้ที่สุด........
เอ๊ะ.........รอยอะไรน่ะบรรยากาศที่แสนจะโรแมนติกกลับต้องมาสะดุดด้วยเสียงของจิน เมื่อตาคมเห็นรอยบางอย่างตรงซอกคอคนรัก.......
เอ๋?........รอยตรงนี้เหรอคาเมะตอบพลางคลำๆคอของตนเอง แล้วก็ร้องอ๋อ ออกมา......
อ๋อ........รอยนี้น่ะโดนแมลงกัดอ่ะเมื่อสองวันที่แล้ว ดูสิตรงนี้ก็โดนคันชะมัดเลยคาเมะเลิกเสื้อตรงแขนให้จินดู รอยพวกนี้เกิดขึ้นก็เมื่อสองวันก่อนที่คาเมะไปเที่ยวกับพ่อแม่ พอดีไปเที่ยวตรงภูเขาแถมบ้านที่พักก็มีแมลงบินว่อนไปหมด คาเมะโดนกัดอยู่สองสามรอย.........
เหรอ....แมลงบ้าอะไรว่ะมากัดซอกคอได้......ไหนดูสิโดนกัดตรงไหนอีกได้ทีจินอาศัยโอกาสทอง ถอดกางเกงคนรักทำเป็นหารอยแมลง แต่คงไม่มีแมลงตัวไหนหรอกมั้งที่จะหลงไปกัดในกางเกงของคาเมะได้.......
จิน....ฉันโดนกัดแค่สองสามรอย ในนั้นฉันไม่โดนกัดคาเมะใช้มือปิดส่วนนั้นของตัวเองทันที ประท้วงขึ้นเล็กน้อย......
ไม่เชื่อ......ต้องหาดูดีๆเผื่อโดนกัดจะได้ทายาจินยังไม่เลิกยังหารอยแมลงต่อไปแถมยังเอามือเล็กทั้งสองข้างที่ปิดอยู่นั้นออก......คาเมะดิ้นหนีจินแต่จินแข็งแรงกว่าจึงหนีเท่าไหร่ก็ไม่พ้น.......
อ๊ะ....จินเจ็บจู่ๆจินได้ใช้ฟันคมขบส่วนปลายของคาเมะเบาๆ คาเมะร้องเสียงหลงก่อนที่จะดันศีรษะจินออก......
นี่ไงรอยกัด....บอกแล้วว่าต้องมีจินมั่ว ชี้รอยที่ตนเพิ่งกัดเมื่อครู่โบ้ยให้เป็นรอยแมลงซะอย่างนั้น......
จิน...วันนี้ฉันไม่พร้อมนะคาเมะอ่อนเสียงลง เว้าวอนคนรักที่มักจะมีอารมณ์ได้ตลอดเวลา....แต่จินกลับทำไม่สนใจยังคงหยอกล้อกับส่วนนั้นของคาเมะ......
นี่ๆ ต้องรักษาให้อย่างนี้ถึงจะได้หายเร็วๆจินละปากขึ้นมาพูดก่อนจะก้มลงไปสัมผัสส่วนนั้นอีกครั้ง คาเมะนอนหอบหายใจถี่กับอารมณ์ที่พุ่งสูง เรียวขาเล็กตั้งชันขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ใบหน้าที่แดงซ่านและแล้วอารมณ์ทั้งหมดได้ถูกปลดปล่อยออกมาเต็มปากจิน......
อ๊า....อ๊า......คาเมะครางรับกับรสสัมผัส.....แต่แล้วจู่ๆจินกับพลิกให้คาเมะอยู่ด้านบนของตน......
ทำให้ฉันแบบเมื่อกี้บ้างสิจินกล่าวเสียงสั่นๆชักเริ่มทนไม่ไหวกับอารมณ์ที่กรุ่มกริ่มอยู่ตอนนี้.....คาเมะยอมทำอย่างว่าง่าย เลื่อนใบหน้าให้อยู่ในระดับส่วนนั้นของจิน มือเล็กลูบคลำส่วนที่แข็งตัวแล้วโลมเลียด้วยริมฝีปากของตัวเอง และแล้วส่วนนั้นก็หายเข้าไปในปากคาเมะทันที....................
...........พอๆ ขอจบแค่นี้ดีกว่าก่อนที่ฟิคเรื่องนี้จะหื่นมากเกินไป....เหอะๆ........
+ * + * + * + * The end * + * + * + * +
เธเนเธฒเธ 
เนเธฃเธทเนเธญเธ: [Short-Fic] (No)
..Fake ??? end [Jin x Kame] Rate!!!!! ![[Short-Fic] (No)
..Fake ??? end [Jin x Kame] Rate!!!!! Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif){kind=icon}
Sun Jan 14, 2007 10:01 am
