| | รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- |  |
|
+8R@J!N MURASAKI Hachikime Kaizo_Kizuna frevaras T@tsuyaTOJI shin_jin K.U.Karen 12 posters |
| เธเธนเนเธเธฑเนเธ | เธเนเธญเธเธงเธฒเธก |
|---|
K.U.Karen
แม่เล้า
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 429
อายุ : 36
Registration date : 15/12/2006
|  เนเธฃเธทเนเธญเธ: รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- ![รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif) Thu Dec 28, 2006 11:19 am | |
| ทำให้นึกถึง อากิระ และ ชูจิ
----------------------
[SHORT FIC]
Oh!! My Darling
...
[COUPLE]
..YAMA x KAZUYA
.
[AUTHOR]
.K.U.Karen
.
---------------------------------------
ให้ตายสิ นี่นายจะตามฉันไปถึงไหนเนี้ย??!!? เป็นประจำที่ทุกคนมักจะได้ยินเสียงนี้
ที่ไหนที่มีร่างบอบบางของเด็กหนุ่มที่ฮอตติดชาร์จอันดับ
..เด็กหนุ่มที่หน้าตาดี เป็นที่ดึงดูดนักเรียนหญิงไม่ว่าจะในหรือนอกโรงเรียน
.
................คาเมนาชิ คาซึยะ..................
ตามจนกว่านายจะใจอ่อนน่ะแหละ เสียงที่ตอบรับไปกับทุกที่ที่คาเมะอยู่
เป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจาก .........ยามาชิตะ โทโมฮิสะ ...........
.....บุคคลที่ถูกโหวตให้ได้รับตำแหน่ง ใบหน้างดงามราวเด็กผู้หญิงแสนสวย .........
หากแต่ว่า ใบหน้าที่ทุกคนพบเห็น กลับตรงข้ามกับความจริงโดยสิ้นเชิง
..... เพราะนายยามาชิตะ คนนี้ ... แมน ร้อยเปอร์เซ็นต์ ..
ที่สำคัญ ใครไม่เชื่อ โปรดดูได้จากความจริงที่นักเรียน โรงเรียน xxx นี้พบเจออยู่ทุกวัน
ทุกๆเช้า ทุกๆกลางวัน และ ทุกๆครั้งหลังเลิกเรียน ...
ยามะชิตะ จะคอยตาม คาเมนาชิ ปีสามห้องเอ เป็นประจำ เสมอไป
... แค่นี้ก็เป็นหลักฐานพอแล้วที่จะพิสูจน์ให้เห็นชัด ว่ายามะน่ะ ร้อยเปอร์เซ็นต์แห่งความแมน ... !!!!
ถามจริงๆเหอะ นายไม่เบื่อหรือไงที่ตามฉันทุกๆวัน
ไม่สักนิด กลับมีความสุขจนสุดล้นต่างหาก ..............หน้าด้าน!!!......... มันคงเป็นสิ่งเดียวที่คาเมะคิดออกในตอนนี้
แต่ฉันเบื่อ ไปให้พ้นสักทีได้ไหม!! ตะโกนออกมาอย่างเหลือทน พลางรีบวิ่งเข้าไปยังห้องเรียนทันที
.. แล้วมีหรือที่คนอย่างยามะพีจะทำตามน่ะ .............
บอกได้คำเดียวว่า..................ยาก!!!.............
ครืดดดด.....~~
เสียงประตูห้องเรียนถูกเปิดออกอีกครั้งไล่หลังจากที่คาเมะเพิ่งจะเปิดไปได้ไม่ถึงหนึ่งนาที
คาซึย้า~~~ คาเมะที่กำลังวางกระเป๋าลงบนโต๊ะหันหน้ามาตามเสียงเรียก ปากบางเชิดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์
............. ชาตินี้ จะหนีมันพ้นไม่ว่ะ............... (ไม่พ้นหรอก - -)
วี๊วววว ...หวีดวี๊วววว คาเมะจัง ที่รักตามทุกเช้าเชียวน้า เสียงเพื่อนให้น้องจากปากหมาๆ ของนายนิชิกิโด เอ่ยแซว เรียกเสียงเฮให้กับเพื่อนๆอีกหลายคนที่มักจะชอบเป็นแนวสมทบ
หยุดปากหมาๆของนายเอาไว้ อ้อน ฮิโระจังเถอะ นิชิกิโด!! คาเมะสวนกลับไป พลางหันมาชี้หน้ายามะพีที่กำลังเดินเข้ามาใกล้
และนาย!! ... ถ้าก้าวเข้ามาอีกก้าว อย่าหาว่าฉันไม่เตือน เลือดมันขึ้นหน้าอะไรก็หยุดไม่ได้
โว้ยยยย...ยามาชิตะ โดนคนสวยดุแล้วโว้ยยย
ไอ้จิน!! ถ้าปากแกยังพล่อยๆอีก ฉันจะบอกให้จุนโนะบอกเลิกนายเดี๋ยวนี้แหละ
............ เอาแล้วไง ความซวยมาเยือนแล้วจิน.............
ชายหนุ่มที่หัวเราะกว้างเมื่อกี้ต้องรีบเอามือปิดปาก
........ สรุปแล้ว โรงเรียนสหะแห่งนี้ มันเกย์ยกพวกใช่ป่ะว่ะ - -???..........
คาเมะคว้ากระเป๋านักเรียน ก่อนจะหุนหันเดินกระแทกไหล่ยามะพีที่ยืนขว้างทางอยู่ และออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
..................ไม่รงไม่เรียนมันแล้ววันนี้...............................
หันกลับไปอีกที ก็พบว่ายามะพีกำลังเดินตามมา .......... โอ้ยยย จะตามไปถึงไหนว่ะเนี้ย !!! ..............
จากที่เดินเร็วๆ ก็กลายเป็นเดินปนวิ่งเยาะๆ และสุดท้าย ก็กลายเป็นวิ่งไปเลย....
คาเมะวิ่งออกจากโรงเรียน ทางประตูหลังที่นักเรียนมักจะโดดเรียนกันจากทางนี้เป็นประจำ
ร่างบางวิ่งหอบมาจากตนถึงสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง พอหันไปมองข้างหลังก็พบว่า ไม่เจอยามะพีแล้ว
คงจะคลาดกันล่ะมั้ง .... เขาคิด
มันก็ดีไปอีกอย่างในความรู้สึกของคาเมะ ที่ไม่ต้องวิ่งหนียามะพีให้มันวุ่นวาย
... คาเมะพาตัวเองมานั่งลงที่ม้าหินอ่อนแถวๆนั้น ยามนี้ไม่มีคนพลุกพล่าน
แสงแดดอ่อนๆลอดมาตามไรไม้ พาให้ชวนหลับเสียจริง...
มันเป็นเวลาหลายเดือนแล้วเหมือนกันที่ชีวิตเขาต้องวุ่นวาย
เมื่อเด็กใหม่หน้าตาคมคายอย่างกับผู้หญิง คนนั้น ยามาชิตะ ห้องบี .....
เขาจำได้ว่า วันนั้น นายนั่นหลงทางอยู่หลังประตูโรงเรียน
.... ด้วยความเป็นคนมีน้ำใจของเขา มันเป็นการส่วนตัวอยู่แล้วที่จะต้องเดินเข้าไปถาม ....
นายเด็กใหม่ใช่ไหม คาเมะถามยามะพีที่กำลังยืนเกาหัวงงๆ
ยามะพีหันมาตามเสียงเรียก เมื่อพบกับคาเมะ ก็ต้องตกตะลึงค้าง ... รวมทั้งคาเมะด้วยเหมือนกัน
ที่ยืนค้างอย่างอึ้งสุดๆ ... ไม่เคยเห็นใครที่ไหนสวยได้ขนาดนี้
ครับ เสียงนั้นตอบ ... เสียงแหบๆที่เท่ห์สุดๆ ผิดกับหน้าตา
ผมกำลังหาห้อง บี....ปีสามห้องบี ยามะพีตอบ คาเมะจึงยิ้มออกมา ยิ้มที่ยามะคิดว่า..... สวยที่สุดในโลก ....
งั้นก็ตามผมมาเถอะ คาเมะเอ่ยบอก พลางเดินนำหน้ายามะพีไป ..
คุณนี่ นอกจากจะสวยแล้ว ยังใจดีอีกนะ เดินมาได้ถึงครึ่งทาง คำพูดนี้ของยามะก็ดังขึ้น
ให้คาเมะได้หันขวับมามองอย่างไม่อยากเชื่อ ........... หูฝาด!!!....ต้องหูฝาดแน่ๆ อย่าให้ต้องเกลียดกันตั้งแต่แรกเจอเลยนะ ...........
คาเมะพร่ำภาวนาอยู่ในใจ ไม่ได้ตอบรับหรืออะไรทั้งนั้น
เดินมาจนถึงหน้าห้องปีสาม ห้องบี
ห้องนี้แหละ คาเมะกล่าว ยามะได้แต่ฉีกยิ้ม ก่อนจะคว้าเอามือคาเมะขึ้นมาให้ร่างบางได้สะดุ้งเล่น
ขอบคุณมากๆเลยนะครับ ...จุ๊บ.... และมือขาวๆก็ถูกจูบจากปากอิ่มๆของยามะนั่นแหละ
คาเมะหน้าแดง .. ไม่ใช่เพราะอาย ..แต่มันโกรธ...ไม่เคยมีใครทำกับเขาแบบนี้ ...
รีบชักมือกลับทันที .. แต่อีกคนกลับคิดว่าคาเมะกำลังอาย
คุณนี่น่ารักจริงๆ .... คบกับผมไหมครับ .........................
และเพราะประโยคนี้แหละ ที่ทำให้นับตั้งแต่วันนั้น คาเมะเกลียดขี้หน้าตายามะเข้าไส้
และเพราะประโยคนี้อีกน่ะแหละ ที่ทำให้ชีวิตของคาเมะต้องวุ่นวายสุดๆ
กับลูกตื้อของนายยามาชิตะ ....
กำลังหลับตาเพลินๆ ใกล้งีบเต็มแก่ ... ความสุขก็มักพรากเอาสิ่งที่โหยหา ..
คนสวยมาคนเดียวหรือไงจ้ะ ตามแบบฉบับของฟิกไทย เมื่อนางเอกอยู่ตัวคนเดียว ก็ต้องเจอกับนักเลงฝูงหนึ่ง
ใครคนสวย ไอพวกบ้า คาเมะลุกขึ้นคว้ากระเป๋ามาแนบกาย
... นี่คงคิดว่ามั่นใจในความแมนของตัวเองสุดๆสินะ ... ถึงได้กล้าขนาดนี้น่ะ คาเมะ...
จุ๊ๆๆ.....ปากจัดอย่างนี้ ท่าทางจะรสชาติเด็ดนะเนี้ย. ไอ้นังเลงหน้าเหลี่ยมนั่นกล่าว พลางเลียริมฝีปาก
คาเมะชักจะใจเต้นแรง..ไม่ใช่ว่าหลงสเน่ห์ไอบ้าหน้าโหดนี่หรอกนะ .. แค่นึกกลัวขึ้นมาแล้วต่างหาก
อย่าเข้ามานะโว้ย!!! พ่อจะอัดให้น่วมเลย ทำใจดีสู้เสือเข้าไว้ คาเมะคิด ...
ยกกระเป๋าเป้คู่ใจขึ้นมา ทำเป็นข่มขู่......โธ่ๆ คาเมะ เหมือนพวกมันจะกลัวเลยเน๊าะ...
เฮ้ย!! พวกเรา ไอ้เหลี่ยมหัวหน้าแกงค์เรียกลูกน้องสองสามคน ก่อนจะโบกมือเป็นสัญญาณ
และไอ้พวกลูกหมาทั้งหมดก็ทำตาม เดินเข้าใกล้คาเมะ กระชากกระเป๋าของร่างบางทิ้งไป
คาเมะตาโต ตกใจสุดขีด .. ยิ่งพอไอปากห้อยคนนึง คว้ามือเขา ร่างบางรีบสะบัดมือดิ้นหนีให้หลุด ..
ปล่อยนะโว้ยยย...พวกแกจะทำอะไรฉัน สะบัดเท่าไหร่ไอตีนตุ๊กแกมันก็ไม่ยอมหลุด ...
แต่เรื่องนี้ คนแต่งไม่ใจร้ายกับคาเมะหรอกนะ ... จะบอกให้
พี่ครับ ใครบางคนสะกิดไหล่ไอ้เหลี่ยมผู้เป็นหัวหน้า มันหันหน้าไปหาคนๆนั้น แต่ก็ถูกนิ้วชี้จิ้มเข้าที่แก้ม
ก่อนหมัดหนักๆจะพุ่งเข้าใส่ ..............พลั่ก!!!!.............
เฮ้ย!! มึงบังอาจ ไอ้ที่กำลังฉุดกระชากคาเมะอยู่รีบปล่อยมือ เข้าไปช่วยลูกพี่ตัวเอง
แต่มีหรือที่ตัวร้ายจะสู้พระเอกของเราได้น่ะ
หมัดหนักของเจ้าชายขี้ม้าขาวสวนให้กับไอ้ลูกน้องนักเลงทั้งหลาย
ให้ระเนระนาด ไอ้คนลูกพี่ก็สะบักสะบอมเยี่ยงลูกหมาตกถังขยะ ..... พวกมันทั้งสามสี่คน รีบลนลานหนีทันที ...
ใครมันจะอยู่ให้โดนต่อยอีกล่ะว่ะ ..........
พวกเรา ถอย....ฝากไว้ก่อนเถอะ มึง ไอ้เหลี่ยมนั้นไม่วายชี้หนา คนหน้าสวยที่เป็นวีรบุรุษของเรา ..
ขะ....ขอบใจที่มาช่วย คาเมะกล่าวขึ้นตัวสั่นงันงกอย่างกลับลูกนกตกน้ำ
....คงกลัวมากล่ะสิท่า ....
ไม่เป็นไรหรอก เพื่อคาซึย้า....ยามะทำได้ ยามะพีตอบ พร้อมยื่นกระเป๋านักเรียนให้กับคาเมะ
ร่างบางรับมันมาถือไว้ .... ยิ้มให้อีกครั้งด้วยความจริงใจ
ผมทำขนาดนี้แล้ว ... ใจอ่อนบ้างหรือเปล่าครับ ... คาซึย้า
...................เฮ้ย!!! สงสัยว่าเราจะหนีเสือปะจระเข้แน่ๆเลย ...................
คาเมะนิ่งเงียบไม่ได้ตอบรับ คว้ากระเป๋าเป้ได้ก็หุนหันหมุนตัวเดินอย่างรวดเร็ว...... มันจะตื้ออะไรนักหนาว่ะเนี้ย........
คาซึย้า....นายจะหนีฉันไปไหนล่ะ ตอบมาก่อน ยามะพีวิ่งตามไปคว้าแขนเอาไว้ ....ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก.... นี่คงเป็นคติที่ยามะพียึดถือเอาไว้
ฉันไม่ได้ต้องการหนีเสือปะจระเข้หรอกนะ ... ขอบใจที่มาช่วย สะบัดแขนออกก่อนจะเดินต่อ แต่ยามะพีก็ยังคงเดินตามต่อไป
ไม่ว่าคาเมะจะรำคาญแค่ไหน ... ยามะพีก็ไม่ย่อท้อ ...
ไม่ว่าคาเมะจะผลักไสแค่ไหน ... ยามะพีก็ไม่เคยท้อถอย ...
ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม.... เพราะรักคาเมะ จะเอาหัวใจคาเมะมาให้ได้ ...
เพราะยามะพี ........ สู้โว้ยย!!!!!!!!........ ??? - -*
เดินไปจนจะถึงบ้านอยู่แล้ว ยามะพีก็ยังคงไม่เลิกตาม จนคนที่รู้สึกเหนื่อยเอง กลับเป็นคาเมะ ร่างบางหมุนตัวกลับหาคนจอมตื้อ ยามะพีจึงหยุดเดินและยิ้มกว้างมาให้
นายจะเลิกตามฉันสักทีได้ไหมเนี้ย
ก็คาซึย้ายังไม่ได้ตอบฉันเลยนิ
คาเมะเม้มปาก ไม่รู้จะบอก....จะไล่...จะว่ายังไงแล้ว คนๆนี้.......หน้าด้านจริงๆ ....
ถ้าฉันตอบนายจะเลิกตามใช่ไหม คาเมะที่นิ่งเงียบไปสักครู่กล่าวออกมา มองหน้ายามะพีที่ยังคงยืนมองเขา ตานี่...แทบไม่กระพริบเชียว ....
ไม่ใช่ แล้วยามะพีก็ตอบออกมา ทำให้คาเมะต้องจิ๊ปากอย่างอารมณ์เสีย
แล้วจะทำยังไงห้นายเลิกตามฉันกันเล่า!! คาเมะพูดเสียงดังอย่างเหลืออด จนยามะพียิ้มขันกับความน่ารักและเอาแต่ใจของคาเมะ ......... ก็อย่างนี้ไงเล่า ถึงได้ตาม.....
ไม่มี ยามะพีตอบ พร้อมยิ้มกว้างอีก ....... ยิ้มที่คาเมะคิดว่า มันน่ากลัวที่สุด .... ถึงแม้ในสายตาคนอื่นจะบอกว่า มันสวยงามบาดใจ หลอมละลายคนได้ก็ตามที ...........
เหอะ!! คาเมะฟึดฟัด ...... ก่อนจะเสหน้าไปทางอื่น ....
ดวงตาเรียวสวยมองเห็นร้านขายดอกไม้ตรงกันข้าม ... ไอเดียบางอย่างจึงบังเกิดขึ้น ... บางอย่างที่ทำให้ยามะพีเลิกตามคาเมะได้อย่างแน่นอน ...
ปิ๊งป๊อง!!! ...... เสียงสมองใสๆมันดีดดังโป๊ะ! .... คาเมะยิ้มกว้างก่อนจะหันมาหายามะพี ที่ยังคงยิ้มให้ตัวเองอยู่
ฉันจะให้คำตอบนาย ยามะพี คาเมะกล่าวยามะพีก้าวเท้าเดินเข้ามาใกล้ ตั้งใจฟังอย่างเต็มที่ รอยยิ้มนี่ก็ไม่สามารถหุบได้เลยนะ.........จะบอกให้.....
แต่...... เพราะโลกใบนี้มันมีคำๆนี้อยู่ไง..มันเลยทำให้ยามะพีหยุดกึก ...... เท้าที่ก้าวมาจวนจะถึงตัวคาเมะ หยุดลง ใบหน้าสวยปานผู้หญิงเอียงน้อยๆอย่างไม่เข้าใจ
อีกสองวันนะ คาเมะพูดพร้อมกับยิ้มก่อนจะหมุนตัวเดินต่อ แต่ยามะก็ยังคงไม่เข้าใจ รีบคว้าแขนเล็กๆนั่นไว้ก่อน
ยังไงล่ะ เขาถามอย่างที่สงสัย ... คาเมะยิ้ม...ยิ้มอีกแล้ว ............รู้ตัวบ้างไหมเนี้ยว่าคนตรงหน้าจะละลายเพราะรอยยิ้มของนายน่ะ .... ไม่รู้บางรึไงว่ายิ้มสวยแค่ไหนน่ะ
แต่ ......... รอยยิ้มของคาเมะ ยังแฝงอะไรที่มันเจ้าเล่ห์อยู่นะ ...
อีกสองวันเป็นวันวาเลนไทน์ ....... ถ้านายสามารถหาดอกกุหลาบสีขาวมา 1000 ดอก และสีแดงอีก 1000 ดอก ให้ฉันได้ล่ะก็..........ฉันจะตกลงเป็นแฟนนาย คาเมะพูด พลางแกะมือของยามะพีออก
หนุ่มหน้าหวานผู้นั้นได้แต่ก้มหน้านิ่ง .......... สีขาว 1000 ดอก .... สีแดงอีก 1000 ดอก ..... ก็ 2000 ดอกน่ะสิ ...
คาเมะยิ้มร่าเริงที่เห็นยามะพีหน้าเสียลงบ้าง กำลังหันหลังกลับเสียงของยามะพีก็ดังขัดสะก่อน
เดี๋ยว.... ใบหน้าหล่อเหลาแสนสวยเงยขึ้น ดูจริงจังจนคนที่หันมามองใจเต้นแรงขึ้นมาอย่างดื้อๆ
จำคำพูดของนายไว้ล่ะคาซึยะ ..... คาซึยะ...ไม่ใช่คาซึย้า.... ที่มีเสียงเรียกเหมือนเด็กปัญญาอ่อน .... คาเมะรู้สึกร้อนขึ้นมาที่ใบหน้า ใจเต้นแรงจนแทบหลุดจากอก ...
เพียงแค่เขาคนนั้นดูจริงจังขึ้นมา ... เรากลับหวั่นไหวได้ขนาดนี้เชียวหรอ ....
ยามะพีหันหลังจากไปแล้ว เห็นอยู่ไกลๆ กับแผ่นหลังกว้าง .... คาเมะยกมือขึ้นกุมที่อกด้านซ้าย ที่สิงสถิตของหัวใจ ... รับรู้ได้ทันที มันเต้นแรง ... แรงมากเพราะคนๆนั่น
.
.
.
13 กุมภาพันธ์
คาเมะมาโรงเรียนตามปกติเฉกเช่นทุกวัน ใบหน้าเรียวงามเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม เมื่อหันไปสบตากับรุ่นน้องและเพื่อนร่วมโรงเรียน ...
มันเป็นสิ่งที่ตราตรึงทุกคนอยู่แล้ว ว่ารุ่นพี่คนนี้ยิ้มเก่ง ใจดี แถมยิ้มสวยสะด้วยนะ ....
แต่ที่มันน่าแปลกก็คงเป็นเพราะ วันนี้ ... กลับไม่มียามาชิตะที่คอยตามคาเมะ ....
เมื่อเปิดประตูห้องเข้ามา เพื่อนๆในห้องต่างก็หันมามองเป็นตาเดียว มองพร้อมกับสงสัยไปในที .. แล้วมีหรือที่ปากหมาๆอย่างนายนิชิกิโดเรียวน่ะ จะไม่เอ่ยถาม
อ่าว...คาเมะจัง วันนี้ยอดยาหยีไม่ตามมาหรือไง คาเมะหันไปมองพร้อมยู้หน้า ไม่สบอารมณ์ .... นิชิกิโด ถ้าไม่ปากเสียนะ อะไรๆมันก็ดูดีหรอก ..
............ คาเมะไม่ตอบนี่ก็ถือว่าแปลกเหมือนกันนะ ...
เป็นไรไปว่ะ จินสะกิดไอเพื่อนปากหมานั่น นิชิกิโดก็ได้แค่ยักไหล่เท่านั้น ก่อนจะตบหัวจินไปทีเพราะคันไม้คันมือ
จะไปรู้หรือไงว่ะ นิชิกิโดว่า ก่อนจะเดินไปหาฮิโรกิที่เข้าห้องเรียนมาพอดี
จินมองเพื่อนร่วมฝีปาก ก่อนจะตะโกนด่าไปบ้าง ... | |
|
| | |
K.U.Karen
แม่เล้า
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 429
อายุ : 36
Registration date : 15/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- Thu Dec 28, 2006 11:20 am | |
| แล้วมึงตบหัวกูทำไมเนี้ย ไอเตี้ย!! ด่าเสร็จ ก็หันไปออเซาะ จุนโนะที่นั่งหัวเราะอยู่ข้างๆนั่นแหละ
ใช่ว่าจะเป็นแค่คนอื่นที่สงสัยนะ คาเมะเองก็สงสัยเหมือนกันแหละ ...
ทุกทีจะเจอยามะพียืนรออยู่ที่หน้าบ้าน แต่วันนี้กลับไม่มี ............ หรือจะถอดใจรู้ว่าทำไม่ได้เลยไม่มาพบหน้าจะดีกว่า ........
..........เหอะ!.....แล้วเราจะไปสนใจทำไมล่ะ ดีสะอีก ไม่ต้องรำคาญ .... คาเมะคิด ก่อนจะถอนหายใจยาวๆ
นอนราบลงไปกับโต๊ะ .......
........... แต่มันรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปเลยนะ .............. ใบหน้าเรียวหันมองออกไปนอกหน้าต่าง
.
.
พักกลางวัน... ทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนเดิม คาเมะยังคงไม่เห็นยามะพีแม้แต่เงา.... แต่จะให้ไปถามใครต่อใครก็คงไม่ได้หรอกนะ ... เสียฟอร์มหมด ...
เฮ่ออออ... ถอนหายใจเป็นรอบที่สองของวัน ร่างบางถือข้าวกล่องอยู่ในมือ คีบหมูเข้าปาก และเหมือมองไปข้างหน้า ...
บนนี้.......ที่ดาดฟ้า มีเพียงยามะพีเท่านั้นที่รู้..........คาเมะชอบมานั่งสงบๆและกินข้าวที่นี้
แต่สำหรับวันนี้แล้ว กับข้าวมันดูจืดชืดไป......เพียงเพราะ ไม่มียามะอย่างนั้นหรอ ... คาเมะก็อดตกใจกับความคิดของตัวเองไม่ได้
เขาวางกล่องข้าวในมือที่แทบจะไม่พร่องลงเลยแม้แต่น้อย ... พร้อมกับนั่งกอดเขา เอาคางเกยไว้ที่หัวเข่าทั้งสอง สายตาเหม่อลอยออกไปข้างนอก .....
ทำไมหน่า........... แค่ไม่มียามะมาคอยตามตื้อแบบทุๆวัน ชีวิตมันรู้สึกขาดอะไรไปบางอย่าง .. หรือเป็นเพราะวคามคุ้นเคย ...
แล้วทำไมเราต้องมานั่งเสียใจอยู่คนเดียวด้วยล่ะ .....
.........เสียใจ..........อย่างนั่นหรอ???
ไม่นะ คาซึยะ....ไหนนายบอกว่ารำคาญยามะพีไงล่ะ แล้วไหงถึงมีความคิดนี้เข้ามาในหัวได้ล่ะ ....
คาเมะสะบัดหัวไล่ความคิดนั้น...แต่ภาพหน้าของยามะพีที่คอยตามเขา ส่งยิ้มให้เขา ร้องเรียกชื่อเขา...กลับลอยขึ้นมาให้เห็นเด่นชัด ....
จนน้ำตาอยู่ๆมันก็ปริ้มขึ้นมา .. คาเมะปาดมันออก ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ ...
นี่นายมีอิทธิพลกับใจตั้งแต่เมื่อไหร่........คนบ้า คาเมะก้มหน้านิ่ง......
นึกถึงใบหน้าที่แสนจริงจังของยามะพีเมื่อวาน.....กับคำพูดที่ได้เอ่ยบอกกับเขา
.......... อย่าให้ฉันผิดสัญญาไช่ไหม ...... แล้วฉันจะคอยดู ยามะพี.......
คาเมะกลับเข้าห้องเรียนในช่วงบ่าย และตั้งใจเรียนไม่คิดถึงเรื่องของยามะพี .... กลับบ้านก็กลับเช่นดังเดิมที่ยามะพียังไม่ได้อยู่ในโรงเรียนนี้........ กลับพร้อมกับเพื่อนๆในกลุ่มคนอื่นๆ
พรุ่งนี้สินะ วันชี้ชะตาของนายน่ะ ..... ยามะพี
.
.
.
และแล้ววันนี้ก็มาถึง 14 กุมภาพันธ์
คู่รักมากมายต่างหอบช่อดอกไม้หรือของขวัญจำพวกช็อกโกแลต มามอบให้คนรัก เมื่อคืนนี้ก็เช่นเดียวกัน ที่คาเมะคุยโทรศัพท์อยู่กับฮิโรกิ ..... เพราะเพื่อนตัวดีโทรมาปรึกษาถึงของขวัญที่จะมอบให้แฟนหนุ่ม
นิชิกิโด เรียว ไอเตี้ยปากหมา ที่คามะมักจะทะเลาะด้วยบ่อยครั้ง ......... แต่ก็ไม่เคยจะนึกโกรธกันจริงๆหรอกนะ
แล้วไหนจะจุนโนะอีกล่ะที่โทรมาหลังจากเขาวางสายจากฮิโระไปแล้ว ...
คาเมะก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนะว่าทำไม๊ทำไม....เพื่อนๆต้องมาปรึกษาเขากันด้วย
ทั้งที่คาเมะเอง ก็ยังไม่มีแฟน
พอลองถามๆ ฮิโรกิดู ก็ได้คำตอบที่ชวนหัวใจเต้นถี่ๆ .....
ก็แหม..ใครๆเขาก็คิดว่ายามชิตะเป็นแฟนคาเมะทั้งแหละน่า ...........
คาเมะหัวเราะเบาๆกับความคิดของตัวเอง ร่างบางคว้ากระเป๋ษนักเรียนก่อนจะเปิดประตูบ้าน..........ถ้าก้าวเท้าออกจากประตูนี้ป ก็เท่ากับว่า..........เรากำลังจะไปพบเจอกับเหมที่บอกไว้เมื่อวานซืน...
หัวใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก ก่อนที่ประตูบ้านจะปิดลง ....
วันนี้นักเรียนมากมายเดินมาโรงเรียนด้วยรอยยิ้ม คาเมะมองคู่รักบางคู่ที่เดินมาโรงเรียนด้วยกันแล้วก็หน้าแดง .... มองซ้ายมองขวา มองหาใครบางคน แต่กลับไม่พอเจอ
ใบหน้าเรียวสวยสลดลง ทำไมล่ะ........เมื่อวานก็ไม่เจอ วันนี้ก็ยังไม่เจอ ........
หรือนายไม่ได้รักฉันจริงๆ........แค่หลอกให้เราหัวปั่นเล่นใช่ไหม
คาเมะวางกระเป๋าลงอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ .. มองหาฮิโรกิก็เห็นนั่งคุยอย่างเอาเป็นเอาตายกับนิชิกิโด ... แล้วใครจะกล้าไปรบกวนล่ะ
พอหันไปมองจุนโนะ ... ก็เห็นว่าจินกำลังออดอ้อน อยู่ ........
ดูแล้ว คาเมะก็นึกเกลียดวันวาเลนไทน์ขึ้นมา .........
อีตาบ้า..............อย่ามาให้เจออีกนะ หื่มม............. คาเมะกัดฟันกรอด อย่างควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ....
เพิ่งจะมารู้หัวใจตัวเองหรือไงกัน มัวผลักไสอยู่เป็นแรมเดือน ........ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นตัวเองที่อยากจะพบเจอเขาน่ะ ...
และแล้วคาบแรกก็เริ่มขึ้น ......... คาเมะนั่งเรียนอย่างคนไม่เป็นอันเรียน ....... ที่อาจารย์สอนๆอยู่ก็ไม่ได้เข้าหัวเลยสักนิดๆ........
และก็เป็นอย่างนี้อยู่ทั้งวัน .......... จนคาเมะชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ .......... ร่างบางเดินตรงไปยังห้อง สามบีทันที ก่อนหมดคาบสุดท้าย
พอเปิดประตูห้องเรียนนั้น สายตาทุกคู่ก็หันมามองเขา ........ แต่ความอายมันเหือดหายไปจากคาเมะแล้วตอนนี้
เป็นเพราะเสียงของหัวใจมันกำลังเรียกร้อง
ร่างบางถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้อง ไม่ได้มองเลยว่าอาจารย์เจ้าของวิชาเขายืนหัวโด่อยู่หน้าห้อง ..... นิ้วชี้กระดกแวนตาสองครั้งจ้องคาเมะเขม็ง
พอมายืนอยู่กลางห้อง ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของคนที่ตนอยากพบ ............ ไม่มี .............. แล้วมันหายหัวไปไหนว่ะ
นี่ ... คาเมนาชิ เธอกำลังละเมอเดินเข้าห้องเรียนผิดหรือเปล่าจ้ะ เสียงของหญิงผู้สอนหน้าห้องกล่าวเรียบๆ จนคนในห้องสามบีหัวเราะออกมา
คาเมะรู้สึกหน้าเสียเป็นที่สุด ............... อย่าให้เจอะให้เจอกันอีกนะ ยามะชิตะ .............. ฉันจะฆ่านายให้ดู .......
โทษฐานทำให้คาเมนาชิ คาซึยะคนนี้เสียหน้าเป็นที่สุด .....
คาเมะหันไปขอโทษอาจารย์คนนั้น ก่อนจะเดินออกจากห้อง นั้นมา .... ร่างบางยืนถอนหายใจยาวอยู่ที่ตรงนั้น ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องตัวเอง
รอจนเวลาหมดคาบสุดท้ายมาถึง ..............
........... นายแน่มากยามะชิตะ ........... คาเมะคิดก่อนจะหยิบสมุดหนังสือเข้ากระเป๋าของตัวเอง
คานาชิคุง เสียงหนึ่งขึ้น ให้คาเมะต้องเงยหน้ามอง ..ก็พบว่าเป็นเด็กรุ่นน้องปีสองคนหนึ่ง
อะไรหรอ คาเมะถามออกไป รุ่นน้องคนนั้น ยื่นแผ่นกระดาษสีขาวให้ .... ก่อนจะเดินจากไป
คาเมะพลิกของในมือดูก่อนจะกางมันออก
จดหมายรักหรอ คามนาชิ ........หวีดวิ๊วววววววว......... เสียงเฮสมทบนิชิกิโดดังขึ้น คาเมะหันไปค้อนทีนึงแต่ก็ไม่ต่อปากต่อคำอะไร
ในจดหมายฉบับนั้น ........ คาเมะอ่านมันและรอยยิ้มบางๆก็ฉายขึ้น ก่อนจะหุบลงอย่างรวดเร็ว .......
ยามะชิตะ! เขาพึมพำในลำคอ ก่อนจะเดินถือจดหมายฉบับนั้นและออกจากห้องไป ... นักเรียนคนอื่นในห้องต่างหันมามองหน้ากันและมองประตูที่ปิดลง
สงสัยจะไปตามหาหัวใจล่ะม้างงงง~~ และเสียงหัวเราะก็ดังเฮกันอยู่ในห้องสามเอ นั้นแหละ ... พร้อมเสียงดั้งเปี๊ยะ...ที่ต้นแขนของจิน
ไปล้อคาเมะเขาทำไมน่ะ จุนโนะกล่าวก่อนจะหัวเราะออกมาบ้าง ............. เอ่อ.??
.
.
.
..................................................... เจอกันที่โรงเก็บอุปกรณ์นะ คาซึย้า~~...............................................
.
.
.
คาเมะเดินมาถึงโรงเก็บอุปกรณ์ มองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นบุคคลที่ส่งจดหมายมาให้ ... มือขาวจึงตัดสินใจ ค่อยๆผลักประตูโรงเก็บอุปกรณ์ออก ....
แอ๊ด~~!! เสียงประตูบานใหญ่เปิดออกตามแรงผลัก .... กลิ่นหอมชวนลอยออกมา กลิ่นที่คาเมะจำได้ดีว่าเป็นกลิ่นของอะไร
เหมือนโลกจะหยุดหมุนไปชั่วขณะ .... คาเมะเดินก้าวเข้าไป เบื้องหน้าที่เขาเห็น
ดอกกุหลาบจำนวนหลายพันดอก ....... ขาวและแดง ........ ตามที่คาเมะเคยเอ่ยเอาไว้ อยู่ตรงหน้านี้แล้ว
ที่อยู่รอบนอกเป็นดอกสีแดง ที่อยู่รอบในเป็นดอกสีขาว .......
ดอกสีขาวที่ถูกจัดวางไว้เป็นรูปหัวใจ ........
คาเมะอดไม่ได้ที่จะเอามือปิดปากตัวเอง ............. ที่หายไปไม่มาโรงเรียน เพราะทำเจ้าสิ่งนี้ใช่ไหม
คาเมะอดไม่ได้ที่จะใจเต้นแรง..........พยายามเลียวมองคนที่ทำมันแต่ก็กลับไม่พบ
นายอยู่ไหนน่ะ ยามะชิตะ คาเมะตะโกนลั่นโรงเก็บอุปกรณ์ .......... ก่อนที่เสียงปิดประตูจะดังขึ้นให้คาเมะต้องหันกลับไปมอง
แต่ที่พบ......กลับว่างเปล่า .......
นี่ อย่าแกล้วกันแบบนี้นะ ออกมาเดี๋ยวนี้นะ คาเมะตะโกนร้องบอก ... แต่กลับไม่มีเสียงไหนตอบกลับมา
นายอยู่ในนี้ใช่ไหม ยามะชิตะ .......... ออกมาเดี๋ยวนะ คาเมะว่า น้ำตาคลอดกำลังไหลออกมาอาบแก้ม
ฉันตกลง นายได้ยินไหม.........ฉันตอบตกลงแล้ว ออกมาสักทีสิ คาเมะยังคงร้องบอก ไม่ทันสังเกตคนที่กำลังเดินเข้ามาทางด้านหลังพร้อมกับรอยยิ้ม
นายได้ยินที่ฉันพูดไหม อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมา ......ออกมาจนได้สินะ .......... ทั้งความตื้นตันใจ และ ความปลาบปลื้ม .......... เพิ่งจะรู้ ว่าใจส่วนลึกมันก็รักมากถึงเพียงนี้
ฉันรักนายนะ ยามะพี..........ออกมาสักทีสิ ..........เวลาหนึ่งวันมันก็ทำให้รู้ได้นะว่าความรักมันเป็นยังไง...........และทรมานแค่ไหน
ความอบอุ่นรอบข้างมันแผ่กระจายเข้ามาทันที ที่อ้อนแขนอันอบอุ่นสวมกอดเข้าที่ด้านหลัง ..... คาเมะสะดุ้งตกใจพร้อมน้ำตาที่มันไหลออกมามากกว่าเดิม
ผมก็อยู่ตรงนี้ไง ยามะพีกระซิบที่ข้างหูเบาๆ คางแหลมเกยอยู่ที่ไหล่มนของอีกคน คาเมะค่อยๆหมุนตัวกลับมาหาอีกคน
คนบ้า ..... จะหายไปก็ไม่บอกสักคำ คาเมะทุบอกหนาๆนั่นไปทีนึง ให้ยามะพีได้หัวเราะออกมาอย่างนึกขัน
เมื่อกี้มีบางคนตะโกนบอกว่ารัก....เอ๊? รักใครน้าไม่เห็นจะได้ยิน ยามะพีแกล้งลอยหน้าลอยตาถามออกมา ทั้งที่แขนแข็งแรงยังคงโอบกอดคนร่างบางเอาไว้
คาเมะก้มหน้านิดๆซ่อนความแดงที่มันกระจ่างทั่วใบหน้า ..... บ้า คนบ้า............ไอคนบ้า........
เจ้าเล่ห์ที่สุดเลย .......... คาเมะคิดค่อนขอดอยู่ในใจ
ใครเขาพูดว่ารักนายกันล่ะ ..........หืม............รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกไปน่ะคาเมะ
ยามะพียิ้มออกมาอีกครั้งพร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะจนคาเมะเงยหน้าขึ้นมามองพร้อมกับปากบางที่มันเชิดขึ้น
อะไรของนายน่ะ .......หัวเราะทำมกัน
นายแพ้แล้วคาซึยะ........พูดสิ ว่ารักฉัน ยามะพีกระซิบข้างๆหู คาเมะหน้าแดงอีกแล้ว .......ทำไมน่ารักอย่างนี้นะ.............
ไม่.....เรื่องอะไรฉันจะต้องแพ้นายล่ะ คาเมะยังคงเถียงไม่เลิกปากบางเชิดขึ้น...จนยามะพีอดไม่ได้ที่จะกดจูบลงไป
อ่ะ.......คนฉวยโอกาส คาเมะว่า พลางตีเบาๆที่ต้นแขนยามะพี ... จนชายหนุ่มหัวเราะชอบใจ ถือโอกาสฉกฉวยความหอมที่นุ่มนิ่มจากแก้มใสๆของคนในอ้อมกอดไปอีกที
พูดได้หรือยังคาซึยะ ยามะพี ถามย้ำ คาเมะยังคงปากแข็งเหมือนเดิมพูดก็แพ้น่ะสิ ..เรื่องอะไรจะยอมแพ้ล่ะ ......
ดีเลย.....นายไม่พูด ฉันก็จะจูบอยู่อย่างนี้ล่ะ
คนบ้า ...... ขี้โกงที่สุดเลย คาเมะตอบออกมาแต่ก็ยังคงไม่ยอมพูดคำว่ารักอยู่ดี ...... ยามะพีก็กดจูบอยู่อย่างนั้นแหละ
ทำไมไม่พูดสักทีล่ะ ยอ่างนี้ขาดทุนนะ ยามะพีว่าก่อนจะจูบอีกครั้งที่แก้มใส
ทำไมต้องตอบล่ะ.....ก็รู้อยู่แก่ใจแล้วนิ คาเมะตอบพลางตีเข้าที่อกยามะพีเบาๆ เมื่อคนเจ้าเล่ห์เอามือสอดเข้าไปใต้เสื้อเขา
อย่ามือไว้นักเส่ะ~~ คาเมะร้องบอก
ยามะพีจ้องตาเรียวสวยนั้น กระพริบตาถี่ๆ จนคาเมะต้องหลบสายตาไปทางอื่น ........... แน่ะๆ..........มือซุกซนสอดเข้าไปใต้เสื้ออีกแล้วล่ะ
กุหลาบไม่มีหนามแล้วล่ะ มันจะเป็นเตียงให้เราสองคนนะ ยามะพีกระซิบพาคาเมะเอนตัวลงนอนบนกองดอกกุหลาบทั้งสองพันดอกนั้น
คนบ้า .......ได้คืบจะเอาศอกเชียวนะ
ก็ดาร์ลิ่งของฉันน่ารรักนิจ้ะ ยามะพีว่าหอมแก้มคาเมะไปอีกที ....
ใครเขาเป็นดาร์ลิ่งของนายกันเล่า.............อีตาบ้า พูดได้แค่นั่นแหละ ปากอิ่มๆของยามะก็ปิดเอาคำพูดทั้งหลายของคาเมะไว้
เก็บเสียงไว้ทำอย่างอื่นดีกว่านะจ้ะ ......มาย ดาร์ลิ่ง ...............เพลงรักก่อกำเนิดขึ้นบนเตียงกุหลาบ จูบแสนหวานกับหัวใจที่มันพองโต ............
วาเลนไทน์ปีนี้มีความสุขมากๆนะค่ะ
HAPPY ENDING
..
แถมๆๆ...
กว่าจะสมหวังได้นี่ แทบแย่เชียว
น่าอิจฉาทั้งสองคนจังเลยนะ จิน
อ่ะ......งั้นวันนี้เราไปเลียนแบบคู่นั้นกันเอาไหม จินเจ้าเล่ห์เอ่ยบอก พลางดึงแขนจุนโนะออกจาหน้าประตูไป
เราจะทำแบบเขาบ้างไหมจ้ะ ฮิโรกิ
จะบ้าหรอเรียว..... ถูกตีเบาๆที่แขนล่ำๆ ฮิโรกิก้มหน้าที่มันแดงกล่ำลง .... เขินนะเนี้ย......
แต่ต้องกุหลาบ 5000 ดอกนะ เรียวแทบจะอ้าปากค้าง ........... 5000 ดอกหรอ.......... โอ้ยย บ่ยั้นหรอกจ้า ....
.
.
.
จบแหละคร๊าบบบบบบบบบบบ | |
|
| | |
shin_jin
โฮส ~ คัตตุนทั้ง 6 เป็นของคุณ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 2394
อายุ : 33
Localisation : บ้านอาคานิชิ
Registration date : 15/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- Thu Dec 28, 2006 2:14 pm | |
| เหอๆ
แอบอ่านผ่านแบบเลื่อนลงเลย
55555
พีเมะใช่ปะพี่แคท
แหะๆ
มาเม้นเอาแรงคับ | |
|
| | |
T@tsuyaTOJI
โฮส ~ คัตตุนทั้ง 6 เป็นของคุณ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 2504
Localisation : llตำหนักทัตซึยะll
Registration date : 15/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- Fri Dec 29, 2006 9:03 am | |
| กรีสสสสสสสสสสสสส
ไม่อยากจะเชื่อว่าแกจะแต่ง ผี*เมะ
รับม่ายยยยยยยยยย ด้ายยยยยยยยยยย
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ช้านมาแปะเอาแรงค์ ไม่อ่านๆๆๆๆ
(ป้าป! โดนแคทตบกระโหลก) | |
|
| | |
K.U.Karen
แม่เล้า
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 429
อายุ : 36
Registration date : 15/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- Fri Dec 29, 2006 4:16 pm | |
| เวง สองคนแมร่ง ชั่ว จริงงง
ตอนแตงนั่น นึกถึง ชูจิ อากิระ เว้ยย
พยายามอย่านึกถึง ม้าพี เด่ะ
แต่ชั้นกะอ่านได้หมดนะฟิกอ่ะ ไม่เกี่ยงง ยกเว้นนนนน
ฟิกที่เมะ จัง ชั้น รุก ชั้นรับม่ายด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย | |
|
| | |
frevaras
โฮส~ มีระดับ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 219
Registration date : 20/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- Sat Dec 30, 2006 10:39 pm | |
| น่ารักกันจริงๆเลยคู่นี้
รักพีจังเมะจังที่สุดเลย | |
|
| | |
Kaizo_Kizuna
โฮส~ เป็นที่หมายปอง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 823
อายุ : 35
Localisation : ★วังอคาเมะ★
Registration date : 01/01/2007
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- Mon Jan 01, 2007 7:29 pm | |
| | |
|
| | |
Hachikime
โฮส~ เกรด A
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 1078
อายุ : 35
Localisation : บ้านพี่คิ ห้องนอนคาเมะ
Registration date : 16/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- Tue Jan 02, 2007 10:12 pm | |
| พีเมะ เง้อ แอบอ่านผ่านๆ
เจร๊อ่ะ นึกงัยแต่งคู่นี้ฟะ | |
|
| | |
mini
เธเธนเนเธกเธฒเนเธขเธทเธญเธ
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- Wed Jan 03, 2007 12:49 pm | |
| 555555555555ในที่สุดคาเมะก้อใจอ่อน |
|
| | |
MURASAKI
โฮส ~ คัตตุนทั้ง 6 เป็นของคุณ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 2253
Localisation : บ้านอคานิชิ
Registration date : 19/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- Sun Jan 21, 2007 8:21 pm | |
| ในที่สุดก็ใจอ่อนนะเมะ ขอบใจจ้า :on013: | |
|
| | |
R@J!N
โฮส~ เกรด A
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 1184
อายุ : 38
Registration date : 18/12/2006
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- Sun Jan 21, 2007 10:46 pm | |
| ว่าแล้ว สุดท้าย ยามะพีก้อตื้อเมะสำเร็จ | |
|
| | |
น่ารักคุง
โฮส~ มีระดับ
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 215
Localisation : หน้าคอมฯ -_-
Registration date : 02/02/2007
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- Sun Feb 04, 2007 11:25 am | |
| สุดท้ายกอใจอ่อนล่ะน้ออ เคิ๊กๆๆๆๆๆ | |
|
| | |
namaru
เธเธนเนเธกเธฒเนเธขเธทเธญเธ
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- Sat Feb 10, 2007 9:44 pm | |
| สุดท้ายก็ใจอ่อนกะเค้าจนได้น้าเมะจัง  |
|
| | |
soulgji
เธเธนเนเธกเธฒเนเธขเธทเธญเธ
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- Sun Feb 11, 2007 12:13 pm | |
| ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
คนดีของผมแมนขึ้นมาทันตา
ยามาชิตะคุงงงง
>____________<,, |
|
| | |
aimi
โฮส~ ข้างทาง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 130
Registration date : 01/02/2007
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- Sat Feb 17, 2007 3:30 pm | |
| ในที่สุดก้ใจอ่อนจนได้นะเนี้ย
555+ | |
|
| | |
ningloveJR
โฮส~ ข้างทาง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 153
อายุ : 37
Localisation : ชอบอยู่ตามหัวนมหนุ่มๆๆ
Registration date : 31/01/2007
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- Fri Feb 23, 2007 1:35 am | |
| | |
|
| | |
HiPPy*mERyO
โฮส~ ข้างทาง
เธเธณเธเธงเธเธเนเธญเธเธงเธฒเธก : 169
Registration date : 17/02/2007
| | เนเธฃเธทเนเธญเธ: Re: รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- Wed Feb 28, 2007 2:19 am | |
| อ่านบรรทัดแรกล่ะตกใจ นึกว่าจะเป็นเมะพี ค่อยยังชั่ว
เตียงกุหลาบ เหอๆ เพิ่งเป็นแฟนก็... ร้อนแรงจริงนะยามะพี | |
|
| | |
| | รี - [S F] Oh!! My Darling ยามะพี - คาเมะ -สเป วาเลนไทน์- | |
|
