สุสาน
จินยังคงดักรอคาเมะอยู่เหมือนเดิม
..แล้วก็เป็นไปอย่างที่คิดไม่มีผิดที่ยังไงปีนี้คาเมะก็ต้องมาหายูอิจิที่สุสานเหมือนทุกครั้ง
..แต่ละปีที่ผ่านไปคาเมะค่อนข้างเปลี่ยนแปลงตัวเองไปมากทั้งทรงผม
.เสื้อผ้าการแต่งตัวและที่สำคัญดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นด้วย
..จินเฝ้ามองดูคาเมะที่ยืนตรงหน้าหลุมฝังศพ คาเมะมักจะถือดอกกุหลาบสีขาวมาให้ยูอิจิทุกปี และคาเมะได้ร้องไห้ตรงหน้าหลุมฝังศพทุกครั้งไป
.
ไม่นานคาเมะเดินออกมาจากสุสานนั้น
.ปีนี้เป็นปีแรกที่จินไม่เข้าไปหาคาเมะเพราะยังไงก็ต้องเจอคาเมะบนเครื่องบินอยู่ดีจึงเลือกที่จะง้อบนเครื่องบินแทน เพราะตนนั้นได้มีอะไรเซอร์ไพส์ให้กับคาเมะ?
บนเครื่องบิน
คาเมะนั่งตามที่นั่งของตนเองอยู่สักพัก
.ที่นั่งข้างๆยังคงไร้ซึ่งเงาของเจ้าของที่
.คาเมะไม่ได้สนใจอะไรนั่งอ่านหนังสือนิตยสารที่ตนเพิ่งซื้อเมื่อครู่ไปพลางๆ ไม่นานก็รับรู้ได้ว่าที่นั่งข้างๆมีคนมานั่งแล้วแต่คาเมะก็ยังไม่สนใจเหมือนเดิม
..นั่งอ่านนิตยสารอยู่อย่างนั้นแต่กลับได้ยินเสียงทักที่คุ้นหูดังอยู่ข้างๆ
..
ไม่เจอกันตั้งปีนึงไม่คิดจะทักทายกันหน่อยเหรอคาเมะหันควับจ้องมองคนข้างๆก็ต้องตกใจ
.จินมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน
..
จิน
.นายมาทำอะไรบนเครื่องบินน่ะคาเมะถามทั้งๆที่ยังตกใจอยู่
.
ก็จะไปเมืองซาคาแมนโต้ไง
.ถามแปลกๆแล้วนายขึ้นมาบนเครื่องบินทำไมน่ะมานั่งกินข้าวแล้วค่อยลงหรือไงกันจินยิ้มกับท่าทางตกใจของคาเมะ
..
คาเมะหันหน้าไปอีกทางยังไม่หายตกใจกับจินที่มานั่งอยู่ข้างๆ
.อย่าบอกนะว่าจินจะตามตนไปถึงที่ซาคาแมนโต้โน่น
..และแล้วคาเมะได้เลิกอ่านนิตยสารนั้นทันที
.แกล้งทำเป็นหลับไม่อยากต่อกรกับจินอีก
.
จินหันมามองคาเมะที่แกล้งหลับอยู่ข้างๆก็ได้แต่อมยิ้ม
.ถึงแม้คาเมะจะดูเปลี่ยนแปลงไปขนาดไหนก็ตามแต่นิสัยเด็กๆอย่างนี้ไม่เคยจางหายไปจากคาเมะเลยสักนิด
จินมองสำรวจคาเมะไปทั้งร่างกายนานแล้วใช่มั้ยที่ไม่ได้มองคาเมะใกล้ๆอย่างนี้
..สีผมปีนี้เปลี่ยนแปลงไปจากปีที่แล้วนิดหน่อยเพราะดูเข้มขึ้นมานิด
..สีผิวก็ยังขาวจัดเหมือนเดิมสงสัยไม่เคยตากแดด
.สภาพร่างกายที่ดูแข็งแรงไม่ค่อยอ่อนแอเหมือนเมื่อก่อนท่าทางจะดูแลตัวเองเป็นอย่างดี
มือเล็กยังดูขาวและคงจะนิ่มเหมือนเดิมถึงแม้จินอยากที่จะสัมผัสมือนั้นมากขนาดไหนแต่กลับไม่กล้า
..กลัวคาเมะจะว่าเอา
..จินละสายตาจากคาเมะหยิบ MD ขึ้นมาฟังอย่างเงียบๆ
ด้านคาเมะที่แกล้งหลับก็ได้ลืมตาขึ้นมาช้าๆเหล่มองไปทางจินที่นั่งฟัง MD อยู่
..แต่จินหันมาทางคาเมะพอดีแล้วทั้งคู่ก็ได้สบตากันโดยบังเอิญคาเมะรีบก้มหน้าหลบตาจินทันที
.ไม่คิดว่าจินจะหันมาเห็น
.น่าอายชะมัด
.
คาเมะฟังเพลงนี้นะอยู่ดีๆจินหยิบหูฟังเอามาใส่ที่หูคาเมะซะอย่างนั้น
.คาเมะเบือนหน้าหลบเล็กน้อยแต่จินก็พยายามใส่หูฟังให้คาเมะจนได้
..คาเมะฟังเพลงนั้นไปเรื่อยๆสนใจกับเนื้อหาของเพลงนั้น
มันนานเท่าไร แล้วเธอ ที่เราไม่เจอกัน
มันนานเท่าไร ใจฉัน ไม่เคยลืม
จากวันที่เราเลิกกัน ยังจำ
แต่ภาพเธอ เป็นความทรงจำ
เป็นภาพอดีตยังฝังใจ
.
ได้มาเจอกันเธออีกครั้ง หัวใจก็เริ่มหวั่นไหว
ฉันยังไม่ลืมครั้งเราเคยรักกัน
เห็นสายตาของเธออีกครั้ง ดูยังไงก็ผูกพัน
เรายังมีกัน และกันอยู่ในใจ
.
เรากลับมารักกันได้ไหม เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง
ให้เธอลอง ลองฟังเสียงของหัวใจ
เรากลับมารักกันอีกครั้ง เพราะใจยังมีเธอเสมอ
ให้กลับมาเจอ อย่างที่ใจเราต้องการ
สภาพท่าทางที่นิ่งเงียบของคาเมะมีเพียงน้ำตาสายเล็กที่พรั่งพรูไหลมาจากดวงตาทั้งสองข้าง
..ไหล่เล็กสั่นตามแรงสะอื้นของการร้องไห้
..คิดถึงอดีตต่างๆนานาที่ผ่านมามากมาย
.ถึงแม้คาเมะจะมาอยู่ต่างประเทศกี่ปีก็ตามแต่หัวใจของคาเมะนั้นก็ยังไม่เคยที่จะลืมจินได้เลยสักครั้งเดียว....ทำไมกัน?
จินมองคาเมะที่หันหน้าออกไปอีกทางแต่ก็รับรู้ได้ว่าร่างเล็กนี้กำลังร้องไห้อยู่
..จินเอื้อมมือไปสอดกับมือเล็กที่วางอยู่บนหน้าตักของตัวเอง
..จินจับมือนั้นไว้แน่นไม่อยากปล่อยมือคู่นี้ให้จากไปไหนอีกแล้ว
..คาเมะพยายามยื้อมือออกแต่ก็ไม่สำเร็จ
..ภายในจิตใจส่วนลึกแล้วกลับรู้สึกดีกับมือคู่นี้ที่ได้สัมผัสกันอีกครั้ง
..มือที่อบอุ่นของผู้ชายที่ตนเองเคยรัก
.คาเมะยังฟังเพลงนั้นต่อไปเรื่อยๆใน MD นี้มีเพียงเพลงนี้เพียงเดียวเท่านั้นก็เหมือนยิ่งตอกย้ำความรู้สึกของคาเมะมากขึ้น
..และไม่นานคาเมะได้นิ่งไปจินจึงหันไปดูเห็นคาเมะนั้นหลับไปแล้ว
..จินใช้ปลายนิ้วเรียวเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองข้างออก
..ดีใจที่คาเมะฟังเพลงนี้แล้วร้องไห้ออกมา
.
คาเมะนายยังรักฉันเหมือนที่ฉันยังรักนายอยู่ใช่มั้ยจินกระซิบข้างใบหูก่อนที่จะหยิบหูฟังออกมาและปล่อยให้คาเมะเข้าสู่ห้วงนิทรา
.มือใหญ่ยังคงกุมมือเล็กอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งมาถึงอเมริกา
..
...................
ทั้งคู่ได้เดินออกมาจากสนามบินโดยมีคาเมะที่เดินนำหน้า
.ยังอายไม่หายกับเรื่องที่เกิดขึ้นบนเครื่องบินที่เผลอร้องไห้ออกมาซะขนาดนั้น
.ส่วนจินที่เดินตามคาเมะต้อยๆลากกระเป๋าใบใหญ่ของตัวเอง
เดินตามคาเมะอยู่สักพักก็ต้องมาหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านหลังเล็กขนาดชั้นเดียว
..บริเวณรอบบ้านมีสวนเล็กๆเรียงรายไปทั่ว
.โดยมีดอกไม้สีขาวนานาชนิดที่ปลูกไว้ทั่วบ้าน
คาเมะเปิดประตูบ้านแล้วเดินเข้าไป
..ส่วนจินก็รีบวิ่งเข้าไปในบ้านนั้นเช่นกันกลัวว่าคาเมะจะล็อคประตูบ้านแล้วตนจะอดเข้าไป
..
คาเมะนี่บ้านนายเหรอสวยจังเลยจินพูดขึ้นระหว่างกวาดสายตามองไปรอบๆบ้าน
อืม
.บ้านฉันเองคาเมะตอบเสียงเรียบ
.
คาเมะทำไมบ้านนายมีแต่สีขาวเต็มไปหมดเลยน่ะ
.ดอกไม้ก็สีขาว เฟอร์นิเจอร์ก็สีขาว
.คาเมะนายชอบสีขาวตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอจินถามกลับงงๆคาเมะชอบสีฟ้าไม่ใช่เหรอ
..
ฉันไม่ได้ชอบสีขาวหรอก
.แต่ยูชอบ
.ก็บ้านหลังนี้เป็นบ้านของฉันกับยูนี่ก็เลยมีแต่สีขาวก็ไม่เห็นจะแปลกอะไรคาเมะตอบเสียงเรียบเช่นเคย
แต่จินนี่สิหัวใจถึงกับหล่นวูบ
.บ้านหลังนี้เป็นบ้านของยูอิจิกับคาเมะเหรอ
..คาเมะรักยูอิจิถึงขนาดนี้เลยหรือไงกัน
..
สวยดีนะบ้านหลังนี้จินไม่รู้จะพูดอะไรในเมื่อสมองยังอึ้งอยู่กับคำพูดคาเมะ.....
แล้ววันนี้จินจะไปนอนที่ไหนน่ะคาเมะถามขึ้น
.
ไม่รู้สิอาจจะไปนอนโรงแรมใกล้ๆแถวนี้มั้งจินตอบกลับ
อืม.......คาเมะตอบพร้อมกับเดินผ่านจินไป
.แต่จินกลับจับข้อมือเล็กนั้นไว้
..
คาเมะฉันรักนายนะ
.เรากลับมารักกันอีกครั้งได้มั้ยคาเมะจินกอดคาเมะเบาๆ
.แต่คาเมะเงียบไม่ตอบอะไรทั้งนั้นปล่อยให้จินพูดต่อ
.
ฉันขอโทษกับเรื่องทั้งหมด
ฉันรู้ว่านายโกรธ แต่ฉันรักนายจริงๆนะฉันไม่สามารถอยู่ได้ถ้าไม่มีนาย
.รักฉันอีกครั้งได้มั้ยคาเมะไม่ต้องรักเท่ากับยูอิจิก็ได้
.จะไม่ขอให้ฉันอยู่กลางหัวใจของนายในที่ที่มียูอิจิอยู่
..แต่ฉันขออยู่เป็นขอบหัวใจของนายได้มั้ย
.เป็นขอบหัวใจที่คอยดูแลหัวใจของนายจะไม่ทำให้หัวใจดวงนี้ต้องบอบช้ำอีกแล้ว
..ให้โอกาสฉันนะคาเมะจินลดใบหน้าลงมาจูบหน้าอกด้านซ้ายของคาเมะผ่านสาปเสื้อสีขาว
.จูบเบาๆถ่ายทอดความรู้สึกร่างเล็กให้รับรู้ถึงความรักที่มีให้
.รักมากขอแค่ได้ดูแลอยู่ใกล้ๆก็พอ
.
คาเมะไม่ได้ตอบอะไรมีเพียงน้ำตาที่ไหลออกมาอีกครั้ง
.หัวใจดวงนี้จะยอมรับรับจินอีกครั้งแล้วใช้มั้ย
..นี่ตนกำลังพ่ายแพ้กับความรักที่จินมีให้จริงๆเหรอ?
คาเมะใช้มือลูบศีรษะของจินเบาๆเป็นเชิงบอกว่าหัวใจดวงนี้ของตนเปิดรับจินอีกครั้งเข้าจนได้
..
เรามาเริ่มชีวิตใหม่กันนะคาเมะ
.เราจะอยู่ที่นี่ด้วยกันตลอดไปมีคนสองคนกับหัวใจสามดวง คาเมะพยักหน้าช้าๆ
.กอดจินแน่น
.ชีวิตใหม่ของตนกำลังจะเริ่มต้นที่นี่อีกครั้งโดยครั้งนี้จะมีจินอยู่เคียงข้าง
..ไม่ต้องเหงาเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้วชีวิตที่มาอาคานิชิ จิน คนนี้กลับมาในชีวิตอีกครั้ง
อย่าทำให้ฉันต้องเสียใจอีกนะจิน.....ครั้งนี้ฉันจะให้โอกาสนายอีกครั้ง เพราะฉันแพ้หัวใจตัวเอง แต่ถ้านายทำให้ฉันเสียใจอีก นายจะไม่มีวันแม้แต่จะได้รับคำอภัยจากฉันเป็นครั้งที่สอง
ฉันสัญญา......ว่าจะรักนายตลอดไป.
+ . + . + . + . + . + END + . + . + . + . + .+
เธเนเธฒเธ 
เนเธฃเธทเนเธญเธ: [Fic] คิดจะทิ้งฉันเหรอ...ไม่มีทาง !!! - end - Jin x Kame ![[Fic] คิดจะทิ้งฉันเหรอ...ไม่มีทาง !!! - end - Jin x Kame Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif){kind=icon}
Mon Feb 19, 2007 6:20 am
